Pagina's

maandag 29 oktober 2012

"gewoon" thuis



(uit de oude doos, maar nog steeds herkenbaar)

"gewoon" thuis

Wat doe ik hier in huis, mijn Heer? 
de kinderen schreeuwen, 
ik wil meer 
er is geen enkel ding dat moet 
en toch voelt het benauwd 

Ik weet hoe dankbaar ik moet zijn 
dat klagen ongehoorzaam is 
dat ik mijn taak niet mijden mag 
maar dat voelt nu als ergernis 
soms is het hier zo koud 

Zit dan uw eer in wasgoed God? 
In schoonmaakmiddel en in bleek, 
In schone luiers heel de week, 
In brood met hagelslag 

Ik weet hoe dankbaar ik moet zijn, 
dat zeuren nu uw zaak niet dient, 
dat u mij altijd wilt voorzien 
van wat ik nodig heb 
Dat ik niet klagen mag... 

Ik trek uw kinderen op schoot 
en lees ze voor en zing wat geks 
en ik ontdek opnieuw mijn taak 
zoals zo vaak 

U werpt een kleine zonnestraal 
door pas gewassen ramen 
noemt zachtjes onze namen 
zo zacht dat ik het horen kan 
en hardop zeg ik amen 

Ook nu vandaag, nu 't wasgoed wacht 
heb ik een stukje taak volbracht 
van 't grote plan van uw behoud 
en nu is het niet langer koud 
Maar in Uw warmte en uw licht 
kus ik een klein betraand gezicht en 
zeg ik: stil maar, wacht maar, kind. 
U zorgt dat ik mijn lied weer vind. 

Dan wordt het stil U lacht mij toe 
Hoe doet u dat toch elke keer? 
Dank U, Mijn God, ik weet het weer, 
ik weet wat ik hier doe.



Loïs


zaterdag 27 oktober 2012

Het is niet meer ver

Zaterdagochtend is het. Ik lees de krant. Met ieder artikel dat ik lees besef ik het steeds meer: Wij (lees christenen) worden langzaam maar zeker in het nauw gedreven.
Wanneer we Jezus naspreken kan dat ons duur komen te staan. Journalisten, twitteraars en iedereen die niet wil luisteren vallen holderdebolder over ons heen in een storm van kritiek.
De inkomens van kostwinnersgezinnen komen onder druk te staan. Wie blijft er nog thuis tegenwoordig om zelf zijn kinderen op te voeden. Om er te zijn? Nu heb ik op zich niets tegen werkende moeders, soms kun je niet anders, soms is dat beter voor jezelf. Maar wij thuisblijfmoeders zijn een uitstervend ras.
Wij hebben inderdaad lang niet zoveel te besteden als gezinnen met twee keer modaal, maar hoor je ons klagen? Welnee. Wat een eer om je kinderen te mogen vormen tot evenwichtige mensen die de maatschappij willen dienen. Die verantwoordelijkheid zijn bijgebracht, en empathie hebben met de minder bedeelden. Nogmaals ik zeg niet dat werkende moeders hun kinderen dat niet bijbrengen. Bovendien kun je geen stempels plakken op thuisblijfmoeders en ook niet op werkende moeders. Maar de artikelen die ik vanmorgen in de krant las, zetten me wel aan het denken.
Vooroordelen tegen christenvrouwen zijn enorm. Wij zijn het luie soort dat een sloofje is van haar man en geen opleiding heeft genoten. Wij zijn het soort dat profiteert en op ons gat zit te niksen, terwijl we allerlei hardwerkende mensen veroordelen om hun levensstijl.
Bij ons krijgen (zogenaamd) kille oordelen de voorrang. Wij motten geen homo's, geen abortus, geen eutenasie (die staan toch zeker voor vrije liefde in deze maatschappij?), wij preken met onze hand op een eeuwenoud boek over een god "die armen laat verhongeren en oorlogen veroorzaakt" dat dat Liefde is...

Al lezend besef ik het meer en meer. Geen vrijheid meer voor minderheden. Je mag enkel nog zeggen wat je denkt of geloofd wanneer de meerderheid datzelfde denkt of geloofd.
Schrik ik hiervan? Welnee. Want ik wist al dat het zou komen. Jezus Christus heeft het al lang van te voren aangekondigd:
Gelukkig zijn jullie wanneer ze je omwille van mij uitschelden,
vervolgen en van allerlei kwaad betichten.
Verheug je en juich, want je zult rijkelijk beloond worden in de hemel.(matth.5:11,12)
***
Want er komt een tijd dat mensen de heilzame leer niet meer verdragen,
maar leraren om zich heen verzamelen die aan hu verlangens tegemoet komen en hen naar de mond praten. Ze zullen niet meer naar de waarheid luisteren, maar naar verzinsels.
Jij echter moet in alles nuchter zijn, je lijden aanvaarden, je werk als verkondiger van het evangelie doen, je dienende taak vervullen. (2 tim. 4:3-5)
***
Maar de Geest zegt nadrukkelijk dat in de eindtijd sommigen het geloof zullen verlaten,
doordat ze luisteren naar dwaalgeesten en naar wat demonen hun leren.
Ze worden hiertoe aangezet door huichelachtige leugenaars, die hun eigen geweten hebben dichtgeschroeid, die het huwelijk verbieden... (1 tim.4: 1-3)
***
er zullen zware aardbevingen komen en hongersnoden en epidemieën alom, en er zullen aan de hemel grote en verschrikkelijke tekenen verschijnen. Maar eerst zullen jullie worden mishandeld en vervolgd (...) Dan zullen jullie moeten getuigen. Bedenk wel dat je je verdediging niet moet voorbereiden. Want ik zal jullie woorden van wijsheid geven die door geen van jullie tegenstanders kunnen worden weerstaan of weersproken. (luc.21)
***
Dan zal men jullie onderdrukken en doden, en jullie zullen door alle volken worden gehaat omwille van mijn(jezus') naam. Velen zullen dan ten val komen, ze zullen elkaar verraden en elkaar haten. Er zullen talrijke valse profeten komen die velen zullen misleiden. En doordat de wetteloosheid toeneemt, zal bij velen de liefde bekoelen. Maar wie standhoudt tot het einde zal worden gered. (matth. 24:9-13)

Geen paniek dus. onze Heer heeft alles al voorzegd. Alleen maar bemoedigd dat Hij boven alle wereldse macht troont. Hij heeft nog steeds alles in de hand.
Lieve zussen, het is niet meer ver. Nog even volhouden, nog even doorzetten en doen wat je moet doen. Liefhebben wat God liefheeft. Vrede nastreven met alle mensen. (Oorlog is geen uitvinding van God, daar wil Hij ons juist van bevrijden.)


there's an onther city i've been told, where the streets are paved with gold!!
We zijn er bijna....

dinsdag 23 oktober 2012

consequenties

Sinds Juli hebben we af en toe een IPG-er in huis. Dat is iemand van de (schrik niet) Intensieve Psychiatrische Gezinszorg. Voornamelijk vanwege één van de dochters die ASS heeft. (autisme spectrum stoornis).  Een heel lang voor traject met oudertrainingen en dat soort toestanden heeft er uiteindelijk toe geleid dat deze mevrouw ons thuis komt begeleiden.  Het komt erop neer dat je gewoon geen andere mogelijkheid meer ziet.
Nou ben ik geen moeder die alles maar laat gebeuren. Voor mijn gevoel zit ik "er boven op", en ben ik de hele dag bezig om: de moeder te zijn, alles in goede banen te leiden, en vooral rustig te blijven.

Voordat ik mijn kuikens kreeg wist ik al wat voor soort gezin ik graag wilde. Een Godvrezend, liefdevol, veilig nest, waar de band sterk is en waar ze later met veel plezier op terug kijken.
Toen oudste bijna drie was kwam tweede. Wat heerlijk als ik nu de foto's terug kijk. Wat een prachtig gezinnetje. Maar mijn herinneringen zeggen dat het toen al aanpoten was. want de praktijk is zoveel weerbarstiger dan de theorie. Twee en een half jaar later kwam derde en nog eens twee jaar later vierde.
Vier jonge kinderen op een rij. Met zulke sterke karakters dat ik me af en toe geen raad weet.  Ik ben zelf ook niet echt een zachte vrouw met een zoetgevooisde manier van praten. Mijn wil is drie keer zo groot dan goed voor me is, en ze hebben het dus echt niet van een vreemde... (Dat alleen al klinkt altijd alsof het mijn eigen schuld is als het niet loopt)
Toen onze ASS-dochter 6 was werd de diagnose ODD gesteld. Ze bleek een kind wat niet kón luisteren, zich niet aan regels kón houden en dat maar heel langzaam zou kunnen leren. Een storing in de gewetensontwikkeling was daar de oorzaak van zeiden ze. Natuurlijk waren mijn man en ik opgelucht. We waren dus toch niet gek. Het was dus toch een ander kind dan de rest, en dat onze inspanningen weinig resultaat hadden kwam  van iets waar we nog niets van wisten. Dus wat doe je? Je gaat lezen, praten, trainen, en proberen je kind met andere ogen te zien.
Het allerbelangrijkste dat ik heb geleerd is om in "het groene gebied te blijven". Zo noem ik dat zelf hoor, het is geen term uit de hulpverlening.  De dochters zijn zó op zoek naar veiligheid en grenzen dat ze er voortdurend overheen gaan om te kijken wat mamma zal doen. Mamma denkt bij zichzelf: ik wil graag een lieve moeder zijn en is daarom onduidelijk in de grenzen. "doe maar even niet" in plaats van: "stop daarmee, dit is geen goed gedrag.Ik wil graag dat je....".
Ik heb door schade en schande moeten leren, dat wanneer er geen consequenties zitten aan ongewenst gedrag, of onvoldoende consequenties, het kind beloond wordt voor zijn gedrag en er dus mee door zal gaan. Wie heeft er baat bij gedrag wat niet beloond wordt? Niemand. Dus als gedrag niet ophoudt, ondanks dat je voor je idee al van alles hebt geprobeerd, dan heeft het kind op de één of andere manier baat bij zijn gedrag.
Vaak zie je het zelf niet, omdat je er middenin zit.
Om een voorbeeld te noemen wat heel klein is maar wel duidelijk...
Onze dochters schreeuwen, slaan met de deuren en stampen de trap op wanneer hen iets niet zint. Ik dacht altijd: ze moeten zich kunnen uiten wanneer ze boos zijn. Maar tegelijkertijd probeerde ik er ook iets aan te doen. Dat was bij mij al twijfel, waardoor ik niet goed wist hoe ik het aan moest pakken. Want ook dacht ik: als ik ze altijd hun gang laat gaan, doen ze dit als volwassenen nog!
Al schreeuwend roepen:"niet schreeuwen" hielp niet. De kinderen achterna roepen: niet stampen, hielp ook niet. Bij voorbaat zeggen hielp weinig, want ik mistte er altijd één, en dat was precies het ding dat ze gingen doen.
Tot ik leerde: consequenties van ongewenst gedrag liggen bij het kind en niet bij mij. Sla je met de deur? Kom maar terug, doe maar drie keer zachtjes overnieuw. Stamp je de trap op? Kom maar terug, loop maar drie keer zachtjes de trap op en af. Schreeuw je? Zeg het maar drie keer zachtjes overnieuw. Eet je je brood niet op? dan krijg je je brood wanneer wij een koekje krijgen. Het is dan dus in plaats van het koekje, dus dat koekje mis je dan gewoon. pech voor jou. (gaat het kind schreeuwen, blijf in je onverschillige groene gebied. Pech, had jij zelf maar...je weet nu dat het niet leuk is, dus volgende keer heb je een nieuwe kans.)
Heel irritant voor het kind, maar ik kon ineens in mijn groene gebiedje blijven, omdat ik wist dat ik veiligheid bood.
Rijmpjes werken heel goed bij kleinere kinderen. "we houden onze mond als er niets aardigs uit komt".

Het is nog steeds een valkuil om niet te vaak consequenties aan gedrag te verbinden juist omdat je het graag gezellig wilt houden. Maar nu is het steeds zo dat wanneer ik situaties met de IPG-er bespreek ik halverwege mijn eigen verhaal haar antwoord al in mijn hoofd hoor. Hoeveel profijt heeft het kind van dit gedrag? Zit jij op de kast? Kan het met een omweg toch een beloning krijgen voor dit gedrag?

O man, opvoeden is een hele klus. Het zal ook wel nooit echt makkelijk worden. Maar één ding heb ik geleerd: ik ben de ouder van mijn kind. Ik weet beter wat goed voor het kind is. Daarom heb ik de taak veilige grenzen te bieden en die consequent vast te houden. vermoeiend, maar zeker de moeite waard.
Niet de tv houd mijn kind in het gareel, dat moet ikzelf doen, met liefde en oprechte aandacht voor het kind wanneer het zichzelf is=beloning.

Ook door regels kan een kind merken: Jij bent waardevol. Ik doe moeite voor jou.
En tenslotte: een mens is nooit groter dan op zijn knieën.


zondag 21 oktober 2012

glansdag

Afgelopen zaterdag heb ik weer eens een workshop mime mogen geven. Dit is echt een heel leuke hobby, die af en toe weer eens de kop op steekt als mensen me vragen of ik ze wat wil leren.
Zaterdag was een in onze gemeente een "glansdag". Dit was een dag voor de jeugd van de kerk met als Thema: "gekroond met glans en glorie". Naar aanleiding van psalm 8:6.
Zo wilden we als gemeente de jeugd een dag geven waarop ze hun talenten konden verkennen. We wilden ze laten merken dat ook zij (deze pubers over wie veel te vaak op een negatieve manier wordt gesproken) kostbaar zijn in Gods ogen. Ook zij zijn gekroond met glans en glorie. Ook voor hen heeft Jezus'  kostbaar bloed gevloeid.
Ik heb met een groep van 10 kinderen een mime stuk ingestudeerd. Natuurlijk moesten ze eerst allemaal wat basis principes leren. Ik heb ze de "muur" laten "zien", en hoe je touw kunt trekken. Verschillende emoties tonen met je gezicht. Een verhaal vertellen zonder te spreken, nog een hele kunst.
Daarna dus dat stuk.

Mijn inspiratie heb ik uit het volgende filmpje gehaald. En dus wil ik dat filmpje graag delen.Mijn stuk was wel anders, maar had ook wel veel gelijkenissen. Ik vind het prachtig om te zien dat mensen enkel met gebaren en mimiek een boodschap kunnen overbrengen die je tot in het diepst van je ziel kan raken.



Mooi dat God mensen zoveel verschillende talenten geeft om ze tot zijn eer in te zetten!
Misschien dat ik nog een andere keer mijn eigen mime-stuk kan laten zien, maar zaterdag toen ik de jeugd wilde filmen tijdens de uitvoering was de accu van mijn camera leeg. (Heb ik weer, haha).

vrijdag 19 oktober 2012

tactiek van de vijand (deel 2)

Met sommige dingen in onze cultuur lopen we veel meer gevaar dan we denken. In onze taal zit zelfs een spreekwoord dat rechtstreeks verwoord hoe de tactiek is van Gods vijand.
Wat hij ons graag wil laten geloven, maar wat gewoon leugenachtig is.

Het doel heiligt de middelen.

O ja? Heiligt het doel écht de middelen? Wanneer je bijvoorbeeld moet liegen om iemand te kunnen verrassen. Je wilt echt niet dat diegene weet dat je een verrassing hebt gepland en als er vragen worden bedacht heb je er maar zó een leugen uitgegooid.
Het líjkt compleet onschuldig. Je weet immers dat je over een poosje zult kunnen vertellen dat het niet waar was. Maar er worden dingen in gang gezet. Gevolgen die minder fijn zijn als je dacht.

Stel dat je die leugen geloofwaardig hebt verteld. Voelt dat goed? Nee, want degene van wie je houd denkt iets anders dan hoe het écht zit en geloofd je op je woord..terwijl je geen waarheid spreekt. Je geweten zegt snel dat je straks alles uit kunt leggen, maar tóch.
Die ander is verrast om te merken dat je iets voor hem/haar hebt gedaan. Maar tjonge wat kon jij goed liegen.. beetje te goed,...zou je dat vaker doen? Misschien lieg je anders ook wel eens en trap ik daar dan ook in.

Ik kies expres een voorbeeld dat iedereen zich voor kan stellen. Een voorbeeld waar je echt geen kwaad in ziet. Maar hoelang houd je de leugen vol? En als er vragen komen, hoeveel leugens komen er dan bij?

Satan wil graag dat wij denken dat er veel meer mag wanneer het doel okee is.
Mag je stelen van de rijken om de armen te helpen (Robin Hood)? Mag je je kinderen een hele dag voor de tv zetten, omdat ze dan rustig en stil zijn en je geen last van ze hebt?
Mag je boeken lezen waarin Gods naam gelasterd wordt (omdat het een enorm spannend boek is en je daar gewoon "overheen" kan lezen. (zogenaamd dan)), zodat je weet hoe het afloopt?
Mag je een inbreker zo hard slaan dat hij bezwijkt, om je huis te verdedigen?

Heiligt het doel de middelen? Nee. Als de middelen fout zijn, blijven ze fout. Iedereen voelt dat vanbinnen.
Dat is wanneer het woordje  "eigenlijk" een rol gaat spelen. "eigenlijk is het fout, maar...."

God wil dat wij mensen zijn uit één stuk. Recht door zee. Betrouwbaar in denken en doen.
En als onze Nederlandse spreekwoorden iets anders zeggen...dan zijn ze onwaar.

Tactiek: infiltreer en verander van binnenuit.

wil je het eerste deel lezen van "tactiek van de vijand" klik dan hier.




donderdag 18 oktober 2012

vrouw zijn (2)

Een vrouw naar Gods hart, zo besloot ik mijn vorige blog.
Dat wil ik graag zijn. Heel graag. Maar diep in mijn hart is er zó'n grote onzekerheid of ik dat wel kan zijn.
Hij is zó groot, en ik ben zo klein. Mijn falen, mijn onvermogen...ik kan nooit bij Hem komen.

En dan is er nog die andere kwestie. Ik ben een vrouw. Werkt God wel met vrouwen? Ja, als hulp naast mannen die Hij kiest, maar ook met vrouwen alleen?
Twijfel, terwijl ik best beter kan weten. Hij werkte via vrouwen om zijn Zoon geboren te laten worden. En dat waren nou niet echt vrouwen waar je menselijkerwijs u tegen zegt.  Rachab de hoer uit Jericho, Ruth de Moabitische, Tamar die haar eigen schoonvader verleidde, Batseba de overspelige...

En dan zit daar in een achteraf dorpje een huivrouwtje met weinig ervaring. In elk geval minder ervaring met de wereld dan grote politici, of hoogopgeleide rechters, filosofen, of wat voor kundigen dan ook.
Geen baan, geen mogelijkheden om die op korte termijn te krijgen...
Er is iemand die heel veel lol heeft in die twijfel van mij. Dat is Satan. Hij vindt het prachtig als ik met zulke ogen naar mezelf kijk. Zie je, je gaat het niet redden. Blijf maar gewoon ver bij God vandaan, wat moet Hij nou met zo'n onbenul als jij? of hij fluistert: Draag vrucht, draag vrucht, nog harder, nog beter, is dat alles wat je kan? Nou dat is niet genoeg in Gods ogen.
Richt je op de dingen die boven zijn! (col 3:1) Klinkt de tegenstem. En wanneer je dat doet..
Moge de God van onze Here Jezus Christus, de Vader van alle luister, u een geest van inzicht schenken in wat geopenbaard is, opdat u Hem zult kennen. (efeze.1:17)
Okee, inzicht dus in wat geopenbaard is. De Bijbel dus open, opdat ik Hem zal kennen. Die God waarover ik van alles bedenk, heeft zelf laten weten hoe het zit. Ik hoef zijn gedachten niet in te vullen. Ik mag ze gewoon lezen in zijn woord.
En wat zegt Hij daar dan? De ogen van de Here gaan over de hele aarde om krachtig bij te staan, hem wiens hart volkomen naar Hem uitgaat. Is dat zo? Gaat mijn hart volkomen naar Hem uit? Dan ben ik welkom in zijn woning. Hij zal zich vooroverbuigen om elke fluistering van mijn lippen goed te kunnen verstaan en Hij zal mij krachtig bijstaan!
Als mijn hart naar hem uitgaat, ben ik een vrouw naar zijn hart. Dan geeft het niet dat ik een vrouw ben. De kleur van mijn huid kan Hem niets schelen, mijn leerprestaties gelden als waardeloos.
Het gaat om je hart. God is een God van de kern. Van hart tot hart.
Is mijn hart niet in orde (in de zin dat daar allerlei verkeerde gedachten huizen die tot daden kunnen leiden). Niemand zal het zien, dan Hij alleen. Hij ziet het hart aan. Is dat een hart van steen? Dan wil Hij dat hart verwisselen voor een hart van vlees en bloed.
Dankzij Jezus Christus die zijn hele hart gaf. De Geest die in hem was, mag nu in mijn hart wonen. Mij van binnenuit veranderen. Zodat er geen haat in leeft maar liefde. Geen ontevredenheid maar blijdschap. Geen strijd maar vrede. Geen jaloezie maar goedheid. Geen egoïsme maar trouw. Geen ongedurigheid maar geduld. Geen oordeel maar vriendelijkheid. Geen hardheid maar warmte. Geen belerendheid maar vriendelijkheid.
Het zijn geen grote daden die zorgen dat je een vrouw bent naar Gods hart. Het is de gesteldheid van je hart. Is het voor Hém dat hart? Dan zit het goed.
dansje in het bos..

woensdag 17 oktober 2012

Vrouw zijn

Soms ben ik wel eens jaloers op mijn man. Hij is een heel evenwichtig, geduldig en nuchter iemand. Ik daarentegen ben vaak een speelbal van mijn eigen wisselende stemmingen, ik ben bepaald niet geduldig te noemen en zo gevoelig dat het wel eens té is.
Bovendien is hij nooit ongesteld en heeft hij een baan waarvan hij, ondanks lastige kwesties, enorm zijn ei in kwijt kan. Hij slaapt als hij zijn hoofd op zijn kussen legt en voelt totaal geen drang om een machtsstrijd met onze kinderen aan te gaan. Hij heeft geen last van wat een "ander wel niet zal vinden", en zit lekker in zijn vel. Hij is tevreden met zijn leven, met hoe hij eruit ziet, met wat hij heeft bereikt, met zijn talenten...

Ik denk dat ik vooral jaloers ben op die tevredenheid van hem. Ik ben er jaloers op, en tegelijk ergert het me ook. Want het lijkt zo gemakkelijk te gaan...té gemakkelijk.

Ik merk ook dat ik daarom de neiging heb om hem dingen te verwijten die zijn schuld niet eens zijn.
Dan hoor ik mezelf tegen hem zeggen: "jij bent niet op je negentiende getrouwd! Jij woont nog steeds dichtbij je eigen familie! Jij hebt geen last van PMS! Jij kunt je lekker ziek melden, wanneer je koorts heb, terwijl ik nog steeds bibberend op het schoolplein moet staan!" enz. enz.

Wat is er toch aan de hand met mij? Waarom kan ik niet gewoon blij zijn, en dankbaar, en vooral tevreden!
Het heeft allemaal te maken met het aangeven en stellen van je grenzen. Dat heb ik al zo lang niet gedaan dat ik niet eens weet of ik het ooit wél heb gedaan.
Helaas ken ik meer vrouwen die daar last van hebben. Vrouw-zijn is niet heel makkelijk. wij zijn van nature pleasers. Wij willen graag dat iedereen ons: knap, lief, zorgzaam, spontaan, creatief, hardwerkend, en ontspannen vind. Bovendien hebben we die eis niet alleen voor onszelf maar ook voor alle andere vrouwen om ons heen. Wij beoordelen elkaar voortdurend om onszelf in te kunnen schalen. "Zijn wij beter, of moeten we nóg meer ons best doen?"

De grote vraag is niet of je lief bent, of knap, of zorgzaam of spontaan...
De grote vraag is niet wat je hebt, wat je aantrekt, in welke auto je rijd en hoeveel kinderen je hebt....
De grote vraag is niet wat je op tafel zet, hoe schoon je wc is, en of je merkkleding koopt voor je kinderen....

Dit is de grote vraag:
WIE BEN JIJ ALS GOD NAAR JE KIJKT?

De gene die je heeft bedacht en gemaakt. Denk je dat Hij het leuk vind als Hij jou heeft uitgerust met een enorm groot talent dat kookkunst heet, dat jij dan persé wilt kunnen tuinieren? Omdat je buurvrouw dat kan en zij er veel lof voor krijgt...

Hij, die zó oneindig creatief is dat Hij miljarden mensen bedenkt die ieder verschillend zijn, ziet teleurgesteld dat al die mensen op elkaar willen lijken. Ooit is er bedacht dat je slank moet zijn, witte en rechte tanden moet hebben en blond lang haar, lange benen, en lange wimpers. En dat is alleen nog maar het uiterlijk.
Dus rennen er mensen met massa's naar de orthodontist en verven ze hun haar, doen ze er extentions in, sporten we dat het een lieve lust is...
Wie dan nog steeds niet aan de eis kan voldoen is dom.
Een opgelegd juk. zó is onze schepper niet. Hij wil niet 100 jantjes en 200 pietjes.
Hij ziet jou. Jij verbaasd hem niet. Er is niets waarmee je Hem zou verbazen.

Ik kan het allemaal bedenken, opschrijven, en doorgeven. Maar wat een strijd om het me eigen te maken.
Steeds zit er weer dat juk op mijn schouders wat ik er zelf op leg, of een ander op me laat leggen...

God houd van je zoals je bent, maar Hij houdt teveel van je om je zó te laten.

Heer U doorgrond en kent mij..zie of er bij mij een heilloze weg is en leidt mij op de eeuwige weg.

WIE BEN JIJ ALS GOD NAAR JE KIJKT?
Kun jij echt Jezus aantrekken als een jas en net als Hij je richten op God in plaats van op jezelf?
Dan wordt je een vrouw naar Gods hart.

vrijdag 12 oktober 2012

Ouderavond

man, 't is me het weekje wel. Tot nu toe ben ik alle avonden weg geweest in verband met zeer uitéénlopende afspraken.
Gister, na een hele dag hard ploeteren (we hebben de tent opgehaald, die stond nog immer in het vechtdal te wachten op een mooi weekend, maar helaas nu is het te koud) was het dan ouderavond op de school van onze kuikens.
En niet zomaar een ouderavond. De school is begonnen met de "kanjertraining". Dat is een training voor de sociaal emotionele ontwikkeling bij kinderen. Informatie kunt u vinden op http://www.kanjertraining.nl/ .

Heel interessant moet ik zeggen. Ze werken met 4 soorten gedrag. Dat noemen ze Petten. Zo heb je de witte pet, de zwarte, de rode en de gele. Iedere pet staat voor een bepaald soort gedrag.
Dat gedrag is ontstaan verschillende omstandigheden in het leven van een kind.
de kinderen krijgen een verhaal te horen over een jongetje dat op een dag een dorpje ontdekte tussen de struiken. Hij zag dat dorpje nog maar net of er kwamen vogels aan met een zwarte pet die hem begonnen ze pesten. "dit is ons dorp, jij hebt hier niets te zoeken, maak dat je weg komt, wij zijn hier de baas."  Toen kwamen er apen uit de rode huisjes, met een rode pet op en zij begonnen heel hard om die vogels te lachen: "Haha, zie je dat, wat die vogels doen? hahaha heel grappig, kijk eens hoe ze dat jongetje weg pesten." Het jongetje zag dat er ook gele en witte huisjes waren. Uit de witte huisjes kwamen twee tijgers met een trapje. Zij vertelden het jongetje dat er in de gele huisjes bange konijnen woonden. Die durfden niet naar buiten te komen, omdat ze altijd werden gepest door de zwarte petten en dat de rode petten daar dan om gingen lachen. Ze bleven dus veilig in hun huisjes. De tijgers waren dapper en hielpen graag iedereen.

Uiteindelijk bedankt het jongetje dan dat de bange konijnen hun gele pet af moeten zetten en een witte (zoéén als de tijgers hebben) op moeten zetten. Dat lukt, de konijnen gaan meer dingen durven. maar natuurlijk wordt dat niet gepikt door de zwarte en rode petten. Uiteindelijk moeten die dus ook een witte pet krijgen.

Ik vertel het natuurlijk na in mijn eigen woorden, maar ik hoop dat de strekking duidelijk is. Wij zijn samen in de klas, en we houden rekening met elkaars gevoelens. We mogen allemaal veilig zijn, zodat we kunnen laten zien wie we écht zijn.

Vanmorgen vroeg ik aan derde: "wat voor pet heb jij meestal op?" Ze wist het meteen: de gele! Ik ben een bang konijn, zei ze. Ik schudde mijn hoofd. nee hoor, schat, zei ik, jij bent diep van binnen een tijger, maar je voelt je soms een bang konijn en dan gedraag je je zo. Ze keek me aarzelend aan. Ze was daar nog niet zo zeker van. Zij, een tijger?? Ik vroeg:"wie is bij jullie in de klas de aller-belangrijkste? Wat vind jij? Ze twijfelde niet en zei: we zijn allemaal even belangrijk, er is niemand die het belangrijkste is."zie je wel?" zei ik, "jij bent een tijger, want jij weet hoe het zit."
De zon brak door in haar onzekere hartje.

Je mag stevig staan, met je hoofd omhoog. Jij bent net zo waardevol als ieder ander! God heeft jou uniek en met veel liefde gemaakt, en Hij heeft je oprecht lief!
Voor alle gele petten die dit lezen: wees niet bang! Voel dat je geliefd bent door je Maker.

woensdag 10 oktober 2012

woorden zinnen letters en meer van dat spul

ik heb net zo'n ongelooflijk leuke blog gelezen over woorden die mooi zijn, lekker smaken en vooral heel graag gebruikt willen worden, dat ik dacht: ik knal er ook een blog tegenaan. (klabaaam!!!)
Sommige woorden bestaan namelijk niet, terwijl ze het daar zelf absoluut niet mee eens zijn.
Daar wil ik graag wat aan veranderen.
Vroegah namelijk (dat schrijf ik zo omdat het zo klinkt als je het op de manier zegt die ik bedoel) was het al een grote hobby van me om dingen net even anders te zeggen. Dat heb ik overigens(ook zo'n leuk woord) niet van vreemden. zowel aan moederskant als aan vaderskant zit de over-taligheid in de familie. Enkele voorbeelden van mijzelf of familieleden? Komen ze!

* Als de deur op een kiertje staat, en langzaam open waait: "de deur lekt open"
* wanneer je ergens kriebelig van wordt: dan wordt je oelewoelig en fuselig!
* heeft iemand een dikke bos haar, zeg maar: té veel? Dat heet een wirimok.
* als je iets doet om te plagen, of tja gewoon omdat je het u.p.h. doet (uit pure hufterigheid)
* heet een leeuw in het engels een lion, dan is bij ons een meeuw een mion (spreek uit maaien)
* dus als paars "purple" is, is een laars een lurple en een kaars een kurple en een vaars een vurple
* als ik in mijn hoofd voortdurend aan het piekeren ben, dan jamaart het in mijn hoofd (komt van: ja, maar)

Momenteel ben ik een boek aan het schrijven. Niet één, wel 4 tegelijk, maar dat terzijde. In dat boek gebruik ik allerlei woorden die niet bestaan. Zoals xantaar en Malein  (dat zijn dan gebruiksvoorwerpen) maar ook plaatsnamen die niet bestaan enzo. Zó leuk om zelf een woord te verzinnen dat toch dezelfde gevoelswaarde heeft als woorden die allang erkend worden.

Hè, heerlijk gewoon. Woorden zijn gewoon bijzonderlijk en wonderachtig. En de taal en de liefde voor taal zijn onevenaarbaar.

in het Gronings is een lieve schat een "aaldoags theekopke"
Hebben jullie nog leuke woorden die graag zouden willen bestaan?

vrijdag 5 oktober 2012

wie komt er hier eigenlijk allemaal?

Weet je wat niet leuk is? Dat ik heel vaak van alles op dit blog zet en er maar zo weinig respons op krijg. dat is balen. Dan denk ik: wat doe ik fout? Hoe krijg ik lezers? Hoe zorg ik dat mensen die het lezen ook echt even reageren.

Dus lieve lezer die mijn blog meestal leest, zet even een berichtje voor mij bij de reacties. 
Geen veren voor in mijn achterste, maar opbouwende kritiek zodat ik weet wat er van dit blog gevonden wordt.

want als het niet gelezen wordt kan ik er net zo goed weer mee stoppen, of niet?
Dus ben je hier?
Reageer dan voor deze ene keer.
een berichtje is als een klein kadootje 



donderdag 4 oktober 2012

spreek ik luister

Heer geef dat ik me open stel
zodat u echt kunt spreken
vaak denk ik: ach ik weet het wel
maar dat is niet gebleken
want iedere keer dat ik reageer
moet ik mijn gelijk weer halen
spreek nu alsnog dan luister ik
en zal ik het in daden vertalen