misschien zijn jullie wel vet nieuwsgierig naar de oplossing van het raadsel van vorige week.
Punt is: ik ben ook nieuwsgierig. Het hele gebeuren speelt zich namelijk bij mij van binnen af.
Ik ben niet de enige met een bang kind, een dictator en een soldaat van binnen, dus daarom heb ik het gedeeld.
Inmiddels ben ik samen met een deskundige therapeut op zoek naar de oplossing van het raadsel.
Ik was nieuwsgierig of jullie zomaar "ploep" de oplossing hadden, maar dat was dus niet het geval.
Wat mij dan ook wel weer gerust stelt, omdat ik het dus gewoon heel moeilijk MAG vinden, omdat het ook moeilijk IS!
ik hoop dat jullie niet teleurgesteld zijn, en als dat wel het geval is..
VET PECH !!! (oeh dat voelt best lekker!)
dinsdag 16 februari 2016
maandag 8 februari 2016
raadsel..
vier mensen in één ruimte.
Een bang kind, een dictator, een soldaat en een volwassen vrouw.
Het kind zit snikkend in een hoekje. De dictator staat er vlak boven naar te kijken, en mompelt steeds: stil zijn, houdt je stil. Hij sist: stel je niet aan, ga rechtop staat, doe vrolijk.
Gehoorzaam pakt de soldaat het kind bij de arm en trekt het omhoog. De soldaat is ook bang. Bang voor de dictator. De soldaat denkt het kind te moeten beschermen tegen hem. Het kind is alweer vrolijk hoor, zegt hij tegen de dictator. Er was niets aan de hand, het gaat alweer. Hij staat tussen de dictator en het kind in, zodat de dictator het kind niet meer kan zien. De soldaat kijkt achter zich naar het kind. Hij ziet een bang snoetje en betraande oogjes, maar ...er is niks aan de hand, want de dictator moet denken dat het goed gaat, anders wordt hij woedend op het kind.
Het kind is blij en dankbaar voor de soldaat. Nu denkt de dictator tenminste dat het goed gaat. Maar het kind is ook boos op de soldaat want de volwassen vrouw, ergens achter in de kamer denkt nu ook dat het goed gaat. En het gaat helemaal nog niet goed.
Het kind begint hartverscheurend te huilen, en de volwassen vrouw kijkt gealarmeerd op. Is het kind in gevaar.
Soldaat, zegt ze, laat me eens bij het kind. De soldaat weet dat hij van de volwassen vrouw niets te vrezen heeft en gaat opzij. Maar dán ziet de dictator het snoetje van het bange kind. Woest haalt hij uit, en slaat het kind in het gezicht. Jij waardeloos stuk onvermogen, roept hij. De volwassen vrouw deinst achteruit. Oei, ze kan maar beter afstand houden nu. Tegen zo'n dictator kan ze niet op. En als hij haar slaat, kan ze niet meer voor het bange kind zorgen. Van een afstand roept ze naar het kind: niet geloven wat hij tegen je zegt, je bent waardevol. Dat je bang bent is zo logisch. Ik ben ook wel eens bang.
Maar hij is niet bang, roept de soldaat. Hij is vrolijk, precies zoals iedereen het graag wil zien, he kind? Het kind ziet de dreigende blik van de dictator en knikt gauw van ja. een geforceerd glimlachje om de mond. Kijk, zie je, zegt de soldaat sussend tegen de dictator en de volwassen vrouw, niets aan de hand. De dictator glimlacht gerustgesteld.
De volwassen vrouw is er nog niet gerust op. Ze begrijpt wel dat het niet heel handig is om de dictator in dezelfde ruimte te laten verblijven als het kind. En de soldaat, hoe goed hij het ook bedoeld, maakt het het kind heel moeilijk. Want het kind wordt door allebei gedwongen iets te zijn wat het niet is.
misschien een idee om de soldaat weg te sturen?
Zal ik de soldaat weg sturen? vraagt de volwassen vrouw aan het kind. Het kind aarzelt. door de soldaat kan ik niet laten zien hoe ik me echt voel, denkt het kind. Het knikt, het zal beter worden zonder de soldaat.
Maar als de soldaat weg is, dan staat daar de dictator dreigend te kijken. Hij ziet hoe het bange kind zich echt voelt en is niet blij..zacht uitgedrukt. De dictator wil namelijk bepalen hoe het gaat, maar op een bang kind heb je geen grip. Het is beter als jij er niet meer bent, zegt de dictator tegen het kind. Dan hebben wij, geen last meer van jou. Dan wordt alles beter.
Het bange kind knikt. Het voelt niet fijn wat de dictator zegt, maar hij zal het wel weten.
hoho, zegt de volwassen vrouw, ik denk niet dat dat een goede oplossing is. Ik houd namelijk veel van het bange kind. Jij moet je mond houden, zegt de dictator. Jij bent niet bevoegd om iets te vinden. Ik ben degene die alles mag vinden, en iedereen mijn wil mag opleggen. Jouw taak is om je gezonde verstand te gebruiken.
De dictator slaat het kind alweer. Zie je wat je doet? schreeuwt hij, je zorgt dat er steeds ruzie is in deze ruimte. Alleen maar omdat je voelt. Als je niet meer voelt, dan wordt alles beter. daarvoor heb ik de soldaat nodig, snikt het kind, de soldaat kan zorgen dat ik veilig ben.
De soldaat wordt weer teruggeroepen. Hij gaat weer tussen de dictator en het kind in staan.
De soldaat weert de klappen af, en het kind voelt zich weer iets veiliger.
De volwassen vrouw piekert zich suf. Er moet toch een manier zijn om die dictator uit de ruimte te krijgen?? Maar wat kan zij, als vrouw beginnen tegen zo'n despoot? Hoe kan ze het kind gaan beschermen? Als de dictator verdwijnt en zij naast het kind kan gaan zitten, dan is de soldaat misschien zelfs niet meer zo nodig....
hoe krijg je de dictator uit de ruimte?
Een bang kind, een dictator, een soldaat en een volwassen vrouw.
Het kind zit snikkend in een hoekje. De dictator staat er vlak boven naar te kijken, en mompelt steeds: stil zijn, houdt je stil. Hij sist: stel je niet aan, ga rechtop staat, doe vrolijk.
Gehoorzaam pakt de soldaat het kind bij de arm en trekt het omhoog. De soldaat is ook bang. Bang voor de dictator. De soldaat denkt het kind te moeten beschermen tegen hem. Het kind is alweer vrolijk hoor, zegt hij tegen de dictator. Er was niets aan de hand, het gaat alweer. Hij staat tussen de dictator en het kind in, zodat de dictator het kind niet meer kan zien. De soldaat kijkt achter zich naar het kind. Hij ziet een bang snoetje en betraande oogjes, maar ...er is niks aan de hand, want de dictator moet denken dat het goed gaat, anders wordt hij woedend op het kind.
Het kind is blij en dankbaar voor de soldaat. Nu denkt de dictator tenminste dat het goed gaat. Maar het kind is ook boos op de soldaat want de volwassen vrouw, ergens achter in de kamer denkt nu ook dat het goed gaat. En het gaat helemaal nog niet goed.
Het kind begint hartverscheurend te huilen, en de volwassen vrouw kijkt gealarmeerd op. Is het kind in gevaar.
Soldaat, zegt ze, laat me eens bij het kind. De soldaat weet dat hij van de volwassen vrouw niets te vrezen heeft en gaat opzij. Maar dán ziet de dictator het snoetje van het bange kind. Woest haalt hij uit, en slaat het kind in het gezicht. Jij waardeloos stuk onvermogen, roept hij. De volwassen vrouw deinst achteruit. Oei, ze kan maar beter afstand houden nu. Tegen zo'n dictator kan ze niet op. En als hij haar slaat, kan ze niet meer voor het bange kind zorgen. Van een afstand roept ze naar het kind: niet geloven wat hij tegen je zegt, je bent waardevol. Dat je bang bent is zo logisch. Ik ben ook wel eens bang.
Maar hij is niet bang, roept de soldaat. Hij is vrolijk, precies zoals iedereen het graag wil zien, he kind? Het kind ziet de dreigende blik van de dictator en knikt gauw van ja. een geforceerd glimlachje om de mond. Kijk, zie je, zegt de soldaat sussend tegen de dictator en de volwassen vrouw, niets aan de hand. De dictator glimlacht gerustgesteld.
De volwassen vrouw is er nog niet gerust op. Ze begrijpt wel dat het niet heel handig is om de dictator in dezelfde ruimte te laten verblijven als het kind. En de soldaat, hoe goed hij het ook bedoeld, maakt het het kind heel moeilijk. Want het kind wordt door allebei gedwongen iets te zijn wat het niet is.
misschien een idee om de soldaat weg te sturen?
Zal ik de soldaat weg sturen? vraagt de volwassen vrouw aan het kind. Het kind aarzelt. door de soldaat kan ik niet laten zien hoe ik me echt voel, denkt het kind. Het knikt, het zal beter worden zonder de soldaat.
Maar als de soldaat weg is, dan staat daar de dictator dreigend te kijken. Hij ziet hoe het bange kind zich echt voelt en is niet blij..zacht uitgedrukt. De dictator wil namelijk bepalen hoe het gaat, maar op een bang kind heb je geen grip. Het is beter als jij er niet meer bent, zegt de dictator tegen het kind. Dan hebben wij, geen last meer van jou. Dan wordt alles beter.
Het bange kind knikt. Het voelt niet fijn wat de dictator zegt, maar hij zal het wel weten.
hoho, zegt de volwassen vrouw, ik denk niet dat dat een goede oplossing is. Ik houd namelijk veel van het bange kind. Jij moet je mond houden, zegt de dictator. Jij bent niet bevoegd om iets te vinden. Ik ben degene die alles mag vinden, en iedereen mijn wil mag opleggen. Jouw taak is om je gezonde verstand te gebruiken.
De dictator slaat het kind alweer. Zie je wat je doet? schreeuwt hij, je zorgt dat er steeds ruzie is in deze ruimte. Alleen maar omdat je voelt. Als je niet meer voelt, dan wordt alles beter. daarvoor heb ik de soldaat nodig, snikt het kind, de soldaat kan zorgen dat ik veilig ben.
De soldaat wordt weer teruggeroepen. Hij gaat weer tussen de dictator en het kind in staan.
De soldaat weert de klappen af, en het kind voelt zich weer iets veiliger.
De volwassen vrouw piekert zich suf. Er moet toch een manier zijn om die dictator uit de ruimte te krijgen?? Maar wat kan zij, als vrouw beginnen tegen zo'n despoot? Hoe kan ze het kind gaan beschermen? Als de dictator verdwijnt en zij naast het kind kan gaan zitten, dan is de soldaat misschien zelfs niet meer zo nodig....
hoe krijg je de dictator uit de ruimte?
dinsdag 2 februari 2016
Hier is mijn leven
ik kijk
en vergelijk me suf
in schoonheid in talent
ik voel me ongekend
en ken ook jou niet
tot mijn spijt
want wat is hier realiteit?
wat lach jij mooi op facebook
ik kijk
want tegelijk
zet jij een anonieme sneer
onder een ander neer
waarna je lachend Jezus prijst
en testjes doet
wat of jouw naam betekent
En jij daar in die donkerte
je huilt nog steeds alleen
scrolt overal dan nog een keer
doorheen
klontert mascara over je wangen
en blijft maar verlangen
naar echt
wat is iedereen schijnheilig
in gevecht
ik kijk
en sla mijn ogen neer
O Heer
wat heb ik nog te geven?
hier is mijn echte leven
maak het nieuw
het is zo oud al
zo versleten
van alles zien
en nog steeds niets weten
Loïs
Abonneren op:
Posts (Atom)