En álweer zit ze op haar kamer! Alweer moet ik constateren dat het met haar echt niet vanzelf goed zal gaan. Het is zo hard werken voor ons allebei. Voor mij, maar zeker ook voor haar. In haar ogen ben ik een moeder die niks begrijpt, niet snapt dat de wereld heel anders is dan ik beweer..
In haar ogen is het alleen maar onrecht wat ik haar aandoe en houd ik niet van haar. Ik beperk haar, ik geef duidelijkheid, ik stel grenzen. Maar zij wil vrijheid!
We hebben al een poosje een stoplicht ingesteld. Groen is goed gedrag, Oranje is riskant want dan neig je naar Rood, en Rood is gedrag waar je straf voor krijgt. De straf bestaat uit een kwartier in afzondering, wat op haar eigen slaapkamer is. Oranje? Dan mag ze zelf weer bepalen wanneer ze van haar kamer komt, bij Rood moet ze wachten tot wij haar komen halen.
Het ging een poos heel goed. Maar de laatste tijd is het weer helemaal mis. Iedere zin die je tegen haar zegt kan rekenen op een reactie. Grote monden, schreeuwen, trappen, deuren slaan..
Iedereen wordt beïnvloed. Ook de andere kinderen beginnen te schreeuwen tegen elkaar.
En voor ik er erg in heb doe ik ook mee...
Ik voel me moedeloos en verdrietig. Ik houd van haar, maar soms is het gewoon zo moeilijk om geduldig te blijven en alles te doen volgens haar "gebruiksaanwijzing".
Steeds opnieuw bots ik tegen mijn eigen onvermogen om het goed te doen. Waarom kunnen we nou niet gewoon leuk doen tegen elkaar? Ik zit een dag lang te bedenken hóe ik het tegen haar moet zeggen als er iets moet veranderen, maar veranderen is verschrikkelijk voor haar. Alle veranderingen zijn een aanslag op haar leven lijkt het wel. Die kleren wil ze aan, zó moet haar haar zitten, en wie er anders over denkt krijgt de wind van voren. Óok als ze compleet voor schut loopt kan ik er niks van zeggen. Nee ze is geen puber, ze is mijn dochter met ASS.
Ik wou dat ik haar begreep, ik wou dat ze mij begreep, maar we begrijpen er allebei niks van. Alsof je bij elkaar wilt komen en er een grote doorzichtige muur tussen zit. Onmacht overheerst aan twee kanten.
De enige connectie die we hebben is:
Zingen!
Dus zing ik de longen uit mijn lijf en vraag haar tweede stem te zingen. Dat kan ze als de beste! Ze zingt als een nachtegaal, en dat vind ik niet alleen...
Zing maar kind, zing alle onmacht er maar uit. We zingen tot we erbij neer vallen. tot de tranen over onze wangen biggelen en we elkaar in de armen kunnen vallen. Eventjes is het dan goed...
Wat heb ik nu al een verlangen naar straks, wanneer er geen tranen meer zijn en ik haar zal zien zoals God haar heeft bedoeld. Dat zij mij mag zien zoals God mij heeft bedoeld. Bestemming bereikt.
Maar dat is straks pas. En voor nu bid ik mijn knieën kapot dat ik het goed mag doen voor haar. En ik pak haar hand stevig vast, ook al wil ze los! En ik zeg: "die kant uit" ook al wil zij de andere kant uit.
Dáár gaan we heen...want dán komt het goed!
maandag 28 oktober 2013
zaterdag 26 oktober 2013
gif in je oren
Sinds ik absoluut geen conditie meer had en had bedacht dat dat anders moest, ben ik begonnen met hardlopen. Ik loop met een programma van "start to run" op mijn mp3. Dat helpt om je conditie heel geleidelijk aan weer op peil te krijgen.
Eerlijk gezegd ben ik heel trots op mezelf dat ik al weken achter elkaar iedere dinsdag, donderdag en zaterdagochtend, mijn ape-pakkie weer aan doe en weer met frisse tegenzin mijn rondje loop/ren.
Het gaat langzamerhand echt vooruit!
Toch is er één ding wat me hoe langer hoe meer gaat tegenstaan. En dat is de muziek die ze voor me hebben uitgekozen.
In het begin van de lessen waren het liederen die ik kon gebruiken. Ik begon te lopen en de muziek ging bijvoorbeeld: "I wish you well, I hope you survive" Dat is natuurlijk bemoedigend en ik moest er vaak om glimlachen. Soms was het net of God zelf tegen me sprak als ik in de "middle of no where" liep en de volgende tekst voorbij kwam: "every step you take, every move you make, I'll be watching you! O can't you see, you belong to me..".
Maar hoe verder de lessen komen, hoe naargeestiger muziek er te horen is. 't Is één en al gif in je oren:
Promiscuous girl
Wherever you are
Im' all alone
And it's you that I want
N: Promiscuous boy
You already know
That I’m all yours
What you waiting for?
Promiscuous girl
You're teasing me
You know what I want
And I got what you need
N: Promiscuous boy
Let's get to the point
Cause we're on a roll
Are you ready?
En dat is dan nog maar één van de teksten. Ik hoor regelmatig woorden als "Motherfucker" voorbij komen, of vrouwen die zingen dat ze nu eindelijk eens seks met een vrouw willen. "meisje vertel je man niet dat je hier bent, maar als hij je niet geeft wat je wil, kom gerust langs.."
Ik schaam me voor die muziek in mijn oren. Dat is helemaal niet de voeding die ik zo hard nodig heb om het rennen vol te houden, ondanks lekkere ritmes.
filippenzen 4 zegt het zo:
Wat zouden jullie doen?
Eerlijk gezegd ben ik heel trots op mezelf dat ik al weken achter elkaar iedere dinsdag, donderdag en zaterdagochtend, mijn ape-pakkie weer aan doe en weer met frisse tegenzin mijn rondje loop/ren.
Het gaat langzamerhand echt vooruit!
Toch is er één ding wat me hoe langer hoe meer gaat tegenstaan. En dat is de muziek die ze voor me hebben uitgekozen.
In het begin van de lessen waren het liederen die ik kon gebruiken. Ik begon te lopen en de muziek ging bijvoorbeeld: "I wish you well, I hope you survive" Dat is natuurlijk bemoedigend en ik moest er vaak om glimlachen. Soms was het net of God zelf tegen me sprak als ik in de "middle of no where" liep en de volgende tekst voorbij kwam: "every step you take, every move you make, I'll be watching you! O can't you see, you belong to me..".
Maar hoe verder de lessen komen, hoe naargeestiger muziek er te horen is. 't Is één en al gif in je oren:
Promiscuous girl
Wherever you are
Im' all alone
And it's you that I want
N: Promiscuous boy
You already know
That I’m all yours
What you waiting for?
Promiscuous girl
You're teasing me
You know what I want
And I got what you need
N: Promiscuous boy
Let's get to the point
Cause we're on a roll
Are you ready?
En dat is dan nog maar één van de teksten. Ik hoor regelmatig woorden als "Motherfucker" voorbij komen, of vrouwen die zingen dat ze nu eindelijk eens seks met een vrouw willen. "meisje vertel je man niet dat je hier bent, maar als hij je niet geeft wat je wil, kom gerust langs.."
Ik schaam me voor die muziek in mijn oren. Dat is helemaal niet de voeding die ik zo hard nodig heb om het rennen vol te houden, ondanks lekkere ritmes.
filippenzen 4 zegt het zo:
Verder, broeders, al wat waar is, 
al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enige deugd is en als er iets prijzenswaardigs is, bedenk dat.
al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enige deugd is en als er iets prijzenswaardigs is, bedenk dat.
9 Wat u ook geleerd en ontvangen en gehoord en in mij gezien hebt, doe dat; en de God van de vrede zal met u zijn.
Dat kan niet met die muziek in mijn oren. Het is pure gif. Maar wat moet ik dán? Ik ben al zo ver gekomen en wil niet stoppen met de lessen omdat het zo goed gaat.
Wat zouden jullie doen?maandag 14 oktober 2013
gedrag veranderen, hoe?
Heb je ook wel eens dat je bepaald gedrag van jezelf kent en het heus niet altijd zo leuk vind..maar elke keer blijft steken bij die gedachte en niet verder komt om het ook écht te gaan veranderen?
Dan heb ik hier de reden.
Gedrag verander je namelijk niet zomaar even. Het is een patroon waar je in zit en heel moeilijk uitkomt. Je zult jezelf nieuw gedrag moeten aanleren en dat kost tijd. Zoveel tijd, dat je al heel snel weer naar je oude patroon keert, omdat dat minder moeite kost.
Om inzicht te krijgen in het veranderen van gedrag heb ik hier de volgende stappen voor jullie in het proces van veranderen:
stap 1 openstaan
Dit is een belangrijk onderdeel van het veranderen. Als je blijft denken: zo ben ik nu eenmaal. Of: iedereen heeft zo zijn zwakke punten.. Dan zal er niet snel iets gaan veranderen. Sta open voor mensen die je proberen te vertellen dat bepaald gedrag niet gewenst is, en neem jezelf daarin ook serieus.
stap 2 begrijpen
probeer voor je probeert te veranderen eerst eens te begrijpen wat het probleem precies is. Waarom zou je moeten veranderen? Probeer ook inzicht te krijgen in je oude gedrag, waarom doe je het zo? Wat zijn de voordelen, wat zijn de nadelen?
stap 3 willen
wanneer je het gedrag hebt bekeken van alle kanten komt de keuze: wil ik dit gedrag veranderen of wil ik dat eigenlijk helemaal niet? Let op: het gaat om het veranderen van bepaald gedrag! Dat is iets anders dan zélf veranderen. Jij veranderd niets aan je aard, maar je gedrag is wel veranderbaar!
Wanneer je wilt, ben je dus gemotiveerd en kun je het proces van leren veranderen beter handelen!
stap 4 kunnen
heel veel gedrag is door de jaren heen ontstaan en daarom niet zomaar te veranderen. Daarom is het belangrijk om jezelf een reëel doel te stellen, en niet te grote gedragsveranderingen te willen forceren!
Het heeft alles te maken met de kans van slagen hoe hoog je jezelf eisen stelt.
stap 5 doen
Pas hier komt er pas praktijk om de hoek kijken. Maar omdat je goed voorbereid bent en weet wat je tegen zou kunnen komen, omdat je inzicht hebt in je oude gedrag, omdat je gemotiveerd bent en omdat je niet te hogen doelen stelt, is het DOEN nu niet meer zo ingewikkeld. Begin gewoon en houd jezelf steeds voor waarom je dit wilt.
stap 6 Volhouden
Stap 6 is de allerbelangrijkste en allermoeilijkste stap. Wanneer je echter merkt dat je resultaat hebt van je verandering is dit ook de meest bevredigende stap in het proces. Blijf jezelf scherp in de gaten houden. Erken smoesjes om weer terug te kunnen vallen op tijd, en behandel jezelf als een volwassene. Jij bent niet zielig, maar een sterk iemand met een eigen wil. Je kunt het!!
En natuurlijk wil ik je aanraden dit niet op eigen houtje te proberen maar steeds bij elke stap dit in gebed te brengen. God de Heilige Geest wil je helpen!
Dan heb ik hier de reden.
Gedrag verander je namelijk niet zomaar even. Het is een patroon waar je in zit en heel moeilijk uitkomt. Je zult jezelf nieuw gedrag moeten aanleren en dat kost tijd. Zoveel tijd, dat je al heel snel weer naar je oude patroon keert, omdat dat minder moeite kost.
Om inzicht te krijgen in het veranderen van gedrag heb ik hier de volgende stappen voor jullie in het proces van veranderen:
stap 1 openstaan
Dit is een belangrijk onderdeel van het veranderen. Als je blijft denken: zo ben ik nu eenmaal. Of: iedereen heeft zo zijn zwakke punten.. Dan zal er niet snel iets gaan veranderen. Sta open voor mensen die je proberen te vertellen dat bepaald gedrag niet gewenst is, en neem jezelf daarin ook serieus.
stap 2 begrijpen
probeer voor je probeert te veranderen eerst eens te begrijpen wat het probleem precies is. Waarom zou je moeten veranderen? Probeer ook inzicht te krijgen in je oude gedrag, waarom doe je het zo? Wat zijn de voordelen, wat zijn de nadelen?
stap 3 willen
wanneer je het gedrag hebt bekeken van alle kanten komt de keuze: wil ik dit gedrag veranderen of wil ik dat eigenlijk helemaal niet? Let op: het gaat om het veranderen van bepaald gedrag! Dat is iets anders dan zélf veranderen. Jij veranderd niets aan je aard, maar je gedrag is wel veranderbaar!
Wanneer je wilt, ben je dus gemotiveerd en kun je het proces van leren veranderen beter handelen!
stap 4 kunnen
heel veel gedrag is door de jaren heen ontstaan en daarom niet zomaar te veranderen. Daarom is het belangrijk om jezelf een reëel doel te stellen, en niet te grote gedragsveranderingen te willen forceren!
Het heeft alles te maken met de kans van slagen hoe hoog je jezelf eisen stelt.
stap 5 doen
Pas hier komt er pas praktijk om de hoek kijken. Maar omdat je goed voorbereid bent en weet wat je tegen zou kunnen komen, omdat je inzicht hebt in je oude gedrag, omdat je gemotiveerd bent en omdat je niet te hogen doelen stelt, is het DOEN nu niet meer zo ingewikkeld. Begin gewoon en houd jezelf steeds voor waarom je dit wilt.
stap 6 Volhouden
Stap 6 is de allerbelangrijkste en allermoeilijkste stap. Wanneer je echter merkt dat je resultaat hebt van je verandering is dit ook de meest bevredigende stap in het proces. Blijf jezelf scherp in de gaten houden. Erken smoesjes om weer terug te kunnen vallen op tijd, en behandel jezelf als een volwassene. Jij bent niet zielig, maar een sterk iemand met een eigen wil. Je kunt het!!
En natuurlijk wil ik je aanraden dit niet op eigen houtje te proberen maar steeds bij elke stap dit in gebed te brengen. God de Heilige Geest wil je helpen!
woensdag 9 oktober 2013
ontvangen
Ontvangen, wat kan dat soms moeilijk zijn!
In de afgelopen maanden hebben wij veel ontvangen. We hadden na mijn operaties veel hulp nodig, huishoudelijk maar ook gewoon in de vorm van steun en bemoediging. Daarna ging het beter met mij en minder goed met mijn man, die zich drie slagen in de rondte werkte, en rust nodig had. Daartussen door was het soms financieel allemaal niet te behappen. En dus was het tijd voor ontvangen in veel opzichten.Maar wat is dat soms moeilijk omdat je makkelijker geeft dan ontvangt. Op de één of andere manier heb je soms toch het idee dat je er iets voor terug moet doen. En hoe logisch sommige hulp ook is, je trots komt om een hoekje kijken.
Het kleine peutertje in je zegt: kan ik zalf waal...
Hier schreef ik al over het vragen van hulp..dát is al zo moeilijk. Maar ontvangen leert ons ook nog iets anders.
Het leert ons dat we uiteindelijk met lege handen staan en ze op moeten houden. Dát gaat in tegen alles wat we willen. Wij willen het zelf kunnen. Zelf bepalen hoe ons leven gaat.
Daar zit in zekere zin hoogmoed achter. Want wanneer jij mij iets kunt geven, wat ik zelf momenteel niet te geven heb, doe ik voor jou onder, en dát wil ik niet.
Kunnen wij ontvangen wat we zelf niet hebben? Gewoon zoals genade werkt?
Jij hebt geen eeuwig leven in jezelf, maar God wil het je geven..
durf jij dat gewoon aan te nemen en dank U te zeggen? Of wil je er toch nog wel graag iets voor terug doen, of een tegenprestatie geven?
Ontvangen maakt nederig..en wie durft zichzelf klein te maken?
In geven mag je je laten leiden door Gods woord...
...in ontvangen óók!
In de afgelopen maanden hebben wij veel ontvangen. We hadden na mijn operaties veel hulp nodig, huishoudelijk maar ook gewoon in de vorm van steun en bemoediging. Daarna ging het beter met mij en minder goed met mijn man, die zich drie slagen in de rondte werkte, en rust nodig had. Daartussen door was het soms financieel allemaal niet te behappen. En dus was het tijd voor ontvangen in veel opzichten.Maar wat is dat soms moeilijk omdat je makkelijker geeft dan ontvangt. Op de één of andere manier heb je soms toch het idee dat je er iets voor terug moet doen. En hoe logisch sommige hulp ook is, je trots komt om een hoekje kijken.
Het kleine peutertje in je zegt: kan ik zalf waal...
Hier schreef ik al over het vragen van hulp..dát is al zo moeilijk. Maar ontvangen leert ons ook nog iets anders.
Het leert ons dat we uiteindelijk met lege handen staan en ze op moeten houden. Dát gaat in tegen alles wat we willen. Wij willen het zelf kunnen. Zelf bepalen hoe ons leven gaat.
Daar zit in zekere zin hoogmoed achter. Want wanneer jij mij iets kunt geven, wat ik zelf momenteel niet te geven heb, doe ik voor jou onder, en dát wil ik niet.
Kunnen wij ontvangen wat we zelf niet hebben? Gewoon zoals genade werkt?
Jij hebt geen eeuwig leven in jezelf, maar God wil het je geven..
durf jij dat gewoon aan te nemen en dank U te zeggen? Of wil je er toch nog wel graag iets voor terug doen, of een tegenprestatie geven?
Ontvangen maakt nederig..en wie durft zichzelf klein te maken?
In geven mag je je laten leiden door Gods woord...
...in ontvangen óók!
maandag 7 oktober 2013
huilen..
Dit is er dan zo één
zo'n dag dat ik moet huilen
van alles en van niets
en zomaar overal
Ik ben er aan begonnen
nu moet ik hem voltooien
maar 'k zou wel willen gooien
en smijten, schoppen, slaan
ik zou wel willen gillen
en heel hard willen schreeuwen
ik zou wel willen huilen
maar niemand kijkt me aan
dit is er dus zo één
zo'n dag dat ik moet huilen
ik zou het moeten kunnen...
..en zomaar overal
Loïs
dinsdag 1 oktober 2013
een stem
Ik klaag hier
aan mijn moordenaar
Want ja ik
ben vermoord
En niemand
in de hele wereld
Heeft mijn
stem gehoord
Niemand
dacht dat ik iemand was
K was
slechts een klompje cellen
Maar schepper,
die mijn rechter bent
Ik kom het U
vertellen
Ik vraag u
om een goed proces
Rechtvaardigheid
en wraak
Want ik ben
niet de enige
’t gebeurt nog
altijd vaak
U wilde mij,
u vormde mij
Maar ‘k zag
geen levenslicht
Het was
gewoon een handeling
Die ‘even’
werd verricht
Ik kreeg
geen liefde, geen bestaan
Ik kreeg
geen ouders en geen naam
Ik kreeg alleen een diepe zucht
Van mensen
innig opgelucht
Dat ik
verdwenen was
Ik was een
bloem nog in de knop
En U nam mij
in liefde op
U plaatst
mij hoog boven hen uit
En geeft
mijn pijn een nieuw geluid
Straks horen
ze mij pas
Ik klaag
hier aan mijn moordenaar
Al was hij
in een half uur klaar
Ontsmette hij
zijn handen toen
En vroeg hij
met gespeeld fatsoen
Of’t
meegevallen was…
Abonneren op:
Posts (Atom)