langzamerhand

Langzamerhand begint mijn bloedspiegel weer normaal te worden na de ellendige medicijnen die ik had gekregen. Geen medicijnen tegen een depressie, maar medicijnen met hormoon-troep tegen vervelende vrouwenkwalen! Tjonge wat een rotspul. Ik werd er depressief van in een behoorlijk ernstige vorm.
Doodeng als je bedenkt dat ik al jaren niet meer depressief ben geweest en in 4 weken tijd veranderde in iemand die het leven niet meer zag zitten.
Inmiddels ben ik gestopt. Radicaal! Aan mijn lijf geen polonaise. Bovendien besef ik dat ik gezegend ben hierin. Ik kan kiezen om met deze medicijnen te stoppen en dan gaan de gevoelens weer weg. Voor veel mensen met deze gevoelens is er geen keuze. Die zitten er in of ze nu willen of niet, en ik garandeer je dat NIEMAND depressief wil zijn.
Helaas ben ik daar dus heel gevoelig voor, en al jaren aan het vechten voor mezelf, en tegen mezelf, dát ook!

Ik ben jullie dankbaar voor je steun en gebed. Voor alle lieve reacties.
Het doet je beseffen dat je familie veel groter is dan je door hebt. Al die broers en zussen met dezelfde Hemelse Vader, het is fantastisch wanneer je daar bij stil staat.

Vandaag is het de eerste adventszondag. Nog 25 nachtjes dan vieren we de geboorte van onze Heer en Heiland. Hij die alles mogelijk maakt tussen die broers en zussen.
wat zijn we met elkaar gezegend!