Ik? natuuuuuurlijk niet. Christus is mijn Verlosser en Zaligmaker, ik beschouw mijzelf als zijn dicipel, niet als zijn vijand!
Maar toen ik vanmorgen de bijbel las met onze oudste dochter lazen we Filipenzen 3. Gewoon omdat dat aan de beurt is.
En één zin sloeg me recht in het gezicht:
ik heb het jullie al vaak gezegd,
en nu zeg ik het zelfs met tranen in mijn ogen:
christenen die niet willen lijden,
zijn vijanden van christus!
Normaal gesproken lees ik over dit soort zinnen heen. Want ik weet mij verlost en geliefd. Ik probeer Jezus te volgen naar mijn beste kunnen. Dacht ik.
Alleen...de laatste tien weken heb ik het één en ander mee gemaakt. Mijn gezondheid is enorm achteruit gegaan en ik heb heel veel onderzoek in het ziekenhuis moeten ondergaan.
Ik heb regelmatig krom en huilend in bed gelegen met de wens om buiten bewust zijn te mogen raken omdat ik dacht dat ik niet méér aankon dan dit.
Ik heb geroepen tegen God: Ik wil niet lijden!! Ik wil dit niet! waarom doet u mij dit aan?!
En nu lees ik: christenen die niet willen lijden zijn vijanden van Christus! Voor hen komen eten en drinken op de eerste plaats. Ze zijn trots op dingen waarvoor ze zich zouden moeten schamen. Ze kiezen voor het aardse leven.
En voor dat iedereen over me heen buitelt om te zeggen dat ik de zinnen uit hun verband ruk: God heeft mij iets te zeggen, dát weet ik zeker. En dit was zijn boodschap vandaag. Maar daar liet hij het gelukkig niet bij.
Ik voelde me verslagen. En eigenlijk voel ik me nog steeds wel een beetje zo. Als ik niet bereid ben om te lijden, heb ik het kennelijk niet begrepen.
Ik keek terug: wat had ik in het bovenstaande gemist waardoor ik dit niet begreep. Ik las vers12:
christus heeft mij uitgekozen om hem van dichtbij
te leren kennen. Ik doe mijn uiterste best
om dat doel te bereiken.
En met een flits dacht ik: ik ben nog niet zo ver! en toen bleek dat de volgende zin te zijn:
Maar ik ben nog niet zo ver.
Wanneer je je zo door je dagelijkse leven heen worstelt is het mooi om te ontdekken dat de Heilige Geest je bij de hand neemt. En je de HELE waarheid laat zien. Hij bracht mij nog twee gedeelten te binnen die ik eerder al eens had opgeslagen.
christus heeft voor ons geleden toen wij nog vijanden waren!
Dat betekend dat als ik me herinner dat ik weer een vijand ben geworden, dat ook dan zijn genade en vergeving nog voor mij gelden! Gelukkig.
En toen ik dat wist kwam de volgende tekst mij te binnen:
de ogen des heren speuren de hele aarde af
om krachtig bij te staan wiens hart volkomen naar hem uitgaat.
En mijn verwarde en pijnlijke conclusie over mezelf wordt genadig in het Licht gezet.
Ik ben de Weg en de Waarheid en het Leven.
Ik stierf de dood toen jij een vijand bleek
maar ik stond op en wil jouw t leven geven
en als je lijdt dan is dat maar voor even
en Ik laat jou ook dán niet in de steek!
Helemaal waar, niemand wil graag lijden, maar het brengt je wel dichter bij God. Als je je lege handen naar Hem opheft zal Hij ze vullen met dat wat je op dat moment nodig hebt.
BeantwoordenVerwijderenBijzonder hoe God je leidt.
BeantwoordenVerwijderenMisschien hebben we wel te weinig door dat lijden ons dichter bij God brengt... wanneer alles 'zomaar' gaat. Wat je geschreven hebt, geeft weer stof tot nadenken als aanvulling op mijn ochtend overpeinzingen. Het sluit er naadloos op aan.
BeantwoordenVerwijderen'Christus heeft mij uitgekozen om Hem van dichtbij te leren kennen.'
BeantwoordenVerwijderenHem van dichtbij, is ook in het lijden.
Door deze zin, ga ik een beetje begrijpen waarom het voor veel christenen een grote eer is om voor Jezus te lijden.
Dankjewel! We zullen door met Hem te lijden ook met Hem opstaan en verheerlijkt worden!
En sterkte!
Dank je wel.
BeantwoordenVerwijderenHoi Loïs ,
BeantwoordenVerwijderenIn welke vertaling lees je dat? Zelf ga ik ook al 10 weken een lijdensweg door. Ik lig ook al zo lang in het ziekenhuis. Ik heb zoveel pijn gehad dat ik God gevraagd heb te mogen sterven, en ik zit
Psychisch zit ik helemaal aan de grond . Heb niks meer om bij te zetten. Ik wil Gods weg gaan, mijn leven ligt in Zijn hand, maar mijn lijf kan niet meer. Hoe lang nog Here roep ik dan... Maar ben ik nu een vijand? In mijn bijbel staat het anders verwoord maar ik heb nu niet de kracht en energie om het te onderzoeken. Maar het maakt me bang en onzeker... Ook naar God...
Hallo Joke,
BeantwoordenVerwijderenwat moeilijk voor je, om deze lijdensweg te moeten gaan. Ik heb geen hapklare antwoorden over waarom we moeten lijden. Maar God laat zijn kinderen niet los. Juist in onze zwakheid en gebrokenheid hebben we in hem een schuilplaats. Lees bijvoorbeeld psalm 91.Daar staat dat God onze vesting is. Roepen en schreeuwen mag. Hij hoort je. Als je je vertrouwen in Jezus stelt, dat Hij echt weet wat Hij doet, ook nu. Als je vertrouwt, terwijl je het niet begrijpt, dan ben je geen vijand van Christus. Hou vol!
De vertaling die ik koos was de bijbel in gewone taal. Maar het lijden dat hier wordt genoemd is voornamelijk het lijden voor zijn naam. Denk aan christenvervolgingen.
Jij bent kostbaar in zijn oog.Hij laat je niet los.
Dag Lois,
BeantwoordenVerwijderenDank je voor je reactie en bemoediging en uitleg. . Psalm 91 is haast mijn lijfpsalm nu, ik luister hem haast elke avond van de sons of Korah op you tube. God houdt me vast, Jezus zelf bidt voor me...ik vertrouw me aan Hem toe, maar wat is het soms moeilijk en merk ik niks van Gods aanwezigheid en hulp. Hij is te vertrouwen ... Ik ben veilig in Zijn hand.... Als je nog ruimte hebt in jou strijd, bid voor me. Ik herken veel in wat je schrijft. Ik bid voor jou.