Ik merk dat, hoe langer ik niet schrijf, hoe moeilijker het is om de draad op te pakken. In mijn aller somberste momenten denk ik zelfs dat niemand me mist, en ik toch niets nuttigs te schrijven heb. Maar dan weet ik het weer: ik voer mijn zwarte hondje...
Mijn zwarte hond is geen lievertje. Hij is groot en vals, en heeft altijd honger.
En...hij kan praten. Maar dat is niet fijn. Hij vertelt me voortdurend wat ik allemaal fout doe.
" stommeling dat je bent, niemand heeft zin om jouw blogs te lezen." " moet je zien, je zit altijd te zeuren: ooo, ik voel me zo moe, oooo ik heb zo'n pijn. Geen wonder dat al die mensen dan vinden dat je een zeurkous bent, duh!"
Ik heb ook nog een wit hondje. Heel klein en tenger...
Dat is echt een lieffie! Ze past op mij, en gromt regelmatig naar die dikke zwarte hond. maar ja ze heeft een groot probleem: ik ben niet al te lief voor haar. Ik geef haar veel te weinig eten. Ze is nu dus klein en mager en kan echt niet tegen mijn zwarte hond op.
Wat vraag je? Of ze kan praten? O ja dat wel, maar ja, ik geloof haar nooit. Dan zegt ze bijvoorbeeld:
" o wat ben je toch een lieve moeder, en dat terwijl je steeds zo'n pijn hebt. Er zijn moeders die vergeten te luisteren naar hun kinderen, dat doe jij wel."
En dan gromt wijn zwarte hond; ' ja maar kijk eens hoe vaak ze haar geduld verliest, als de pijn te veel wordt. Lieve moeder? tggg t kan nog wel veel liever, ze is er nog lang niet."
en voor ik het weet krijgt mijn zwarte hondje een beloning! Ik voer hem brokjes, luister naar zijn woorden, en geloof ze.
Vandaar dat ik vandaag mijn witte hondje het voordeel van de twijfel gun. Okee, ik schrijf een blog. ik vertel gewoon over jullie en eens kijken wie het zwarte hondje van mij wil kopen, zodat ik wat meer gelegenheid krijg naar mijn witte hondje te luisteren.
Fijn dat je weer in de pen geklommen bent! Je hebt het beeldend onder woorden gebracht; ik zie het voor me en kan het beeld zo zelf weer gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat veel mensen jouw blog bezoeken omdat ze op zoek zijn naar jou als persoon en niet zozeer naar iets opzienbarends. Zelf lees ik bijvoorbeeld graag blogs van mensen die net iets meer doen dan alleen vertellen wat ze voor leuks gedaan hebben of wat ze ergens van vinden. Jij gunt je lezers een kijkje naar binnen en als ik voor mezelf spreek: blijkbaar heb ik daar iets gezien wat me aantrok en waardoor ik je blijf volgen. Dan stoot je me echt niet zomaar af.
Je zwarte hond wil ik niet van je overnemen. Ik denk iedereen een zwarte hond van binnen heeft en dat de mijne veel te sterk zou worden als hij er een speelkameraad bij kreeg. Mijn voorstel: ga met je zwarte hond naar Gods asiel. (Asiel betekent letterlijk: toevluchtsoord / vrijplaats.)
Lieve groet!
Raak geschreven. Ik heb regelmatig last van stemmetjes die negatief zijn en soms zet ik dan muziek op. Of ik schrijf juist dan een blog.
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je meer gaat schrijven. Misschien eerste over eenvoudige dingen?
Lieve witte honden zijn veel te lief om zo te verwaarlozen. Naar Gods asiel brengen is een heel goed idee. Hij weet wel raad met die zwarte! Hij kan de zwarte zelfs wit maken ;-) Of witter. Je bent een mooi mens. Een goed genoeg mama. Net als ik. Gewoon een mama die het beste voor haar kinderen zoekt. Bidt voor haar kinderen. En soms ook een geduldloze mama, die even gewoon echt is. Een hele dikke kus voor jou!
BeantwoordenVerwijderenMooi, Anneke. Ik sluit me bij je woorden aan.
VerwijderenUiterst vermoeiend zulke zwarte honden. Het beste is om ze niet te eten geven. Wat ik ooit heel duidelijk vond voor mezelf was dit: http://nl.wikihow.com/Je-negatieve-gedachten-beheersen
BeantwoordenVerwijderenIk kijk regelmatig of je iets nieuws geschreven hebt en ik blijf erop vertrouwen dat je hier terugkomt. Liefs.
Gelukkig daar ben je weer.... heel fijn..ondanks alles wat je tegen kan houden
BeantwoordenVerwijderenIk zou de vorige schrijfsters die reageerden wel willen liken.
Gods asiel. tja... Dat is een idee... alleen hoe doe je dat praktisch.
Ik houd van je..gewoon om dat jij héél véél jij bent. Met meest jij kan ik alleen maar van jou krijgen, nietwaar? Enneh... lekker schrijven. Hebben we allemaal wat aan.
Ik ben niet heel trouw in je berichten volgen. Omdat ik ook een onregelmatige blogger ben. Maar ik vind jou erg waardevollig en je blog ook. Thanks again!
BeantwoordenVerwijderen