Ouderavond

man, 't is me het weekje wel. Tot nu toe ben ik alle avonden weg geweest in verband met zeer uitéénlopende afspraken.
Gister, na een hele dag hard ploeteren (we hebben de tent opgehaald, die stond nog immer in het vechtdal te wachten op een mooi weekend, maar helaas nu is het te koud) was het dan ouderavond op de school van onze kuikens.
En niet zomaar een ouderavond. De school is begonnen met de "kanjertraining". Dat is een training voor de sociaal emotionele ontwikkeling bij kinderen. Informatie kunt u vinden op http://www.kanjertraining.nl/ .

Heel interessant moet ik zeggen. Ze werken met 4 soorten gedrag. Dat noemen ze Petten. Zo heb je de witte pet, de zwarte, de rode en de gele. Iedere pet staat voor een bepaald soort gedrag.
Dat gedrag is ontstaan verschillende omstandigheden in het leven van een kind.
de kinderen krijgen een verhaal te horen over een jongetje dat op een dag een dorpje ontdekte tussen de struiken. Hij zag dat dorpje nog maar net of er kwamen vogels aan met een zwarte pet die hem begonnen ze pesten. "dit is ons dorp, jij hebt hier niets te zoeken, maak dat je weg komt, wij zijn hier de baas."  Toen kwamen er apen uit de rode huisjes, met een rode pet op en zij begonnen heel hard om die vogels te lachen: "Haha, zie je dat, wat die vogels doen? hahaha heel grappig, kijk eens hoe ze dat jongetje weg pesten." Het jongetje zag dat er ook gele en witte huisjes waren. Uit de witte huisjes kwamen twee tijgers met een trapje. Zij vertelden het jongetje dat er in de gele huisjes bange konijnen woonden. Die durfden niet naar buiten te komen, omdat ze altijd werden gepest door de zwarte petten en dat de rode petten daar dan om gingen lachen. Ze bleven dus veilig in hun huisjes. De tijgers waren dapper en hielpen graag iedereen.

Uiteindelijk bedankt het jongetje dan dat de bange konijnen hun gele pet af moeten zetten en een witte (zoéén als de tijgers hebben) op moeten zetten. Dat lukt, de konijnen gaan meer dingen durven. maar natuurlijk wordt dat niet gepikt door de zwarte en rode petten. Uiteindelijk moeten die dus ook een witte pet krijgen.

Ik vertel het natuurlijk na in mijn eigen woorden, maar ik hoop dat de strekking duidelijk is. Wij zijn samen in de klas, en we houden rekening met elkaars gevoelens. We mogen allemaal veilig zijn, zodat we kunnen laten zien wie we écht zijn.

Vanmorgen vroeg ik aan derde: "wat voor pet heb jij meestal op?" Ze wist het meteen: de gele! Ik ben een bang konijn, zei ze. Ik schudde mijn hoofd. nee hoor, schat, zei ik, jij bent diep van binnen een tijger, maar je voelt je soms een bang konijn en dan gedraag je je zo. Ze keek me aarzelend aan. Ze was daar nog niet zo zeker van. Zij, een tijger?? Ik vroeg:"wie is bij jullie in de klas de aller-belangrijkste? Wat vind jij? Ze twijfelde niet en zei: we zijn allemaal even belangrijk, er is niemand die het belangrijkste is."zie je wel?" zei ik, "jij bent een tijger, want jij weet hoe het zit."
De zon brak door in haar onzekere hartje.

Je mag stevig staan, met je hoofd omhoog. Jij bent net zo waardevol als ieder ander! God heeft jou uniek en met veel liefde gemaakt, en Hij heeft je oprecht lief!
Voor alle gele petten die dit lezen: wees niet bang! Voel dat je geliefd bent door je Maker.