Het leuke van áchter de voordeur

Kom je nu even bij mij binnen kijken?
Het is kwart over vier op een doordeweekse donderdagmiddag. De kinderen zitten (op één na) onderuitgezakt een paardenfilm te kijken.  Het regent buiten, maar binnen is het warm. Het begint al iets te schemeren, omdat het buiten druilerig is. Er staan vier felgekleurde lege plastic bekers op de hocker, en hier, waar ik zit (namelijk aan de eetkamer tafel, ligt het bezaaid met onopgeruimde spullen: gymkleren in een plastic zakje, handschoenen, een etui, nóg eenetui aan het andere end, kranten waarvan ik me al een paar dagen heb voorgenomen ze te lezen, (is dus nog niet gebeurd), mijn nieuwe mobieltje (tweede hands gekregen, maar errug nieuw nog!), schuifspeldjes die ik uit de haren van jongste heb getrokken....Hoe kan een mens hier nog zitten met een laptop te midden van alle troep??
In de keuken, om het hoekje staat afwas te wachten, in de wasmachine op zolder, staat was te wachten, op de slaapkamer in de wasmand trouwens ook, maar die was is al schoon, en wacht op handen die het in de kast leggen. Maar ik heb zó geen zin!
Vanmorgen ben ik naar bijbelstudie geweest, was er de hele ochtend zoet mee, en dat was prima, maar nu zit mijn hoofd gewoon vol. Vol van alle verhalen van mijn "zussen" van de bijbelstudie.  Vol van hun tranen, en hun verdriet, vol van gebed zonder woorden. Laat die kinderen maar even tv kijken, laat die was en afwas maar even staan, ik ben even klaar met "er zijn".
Eerst een blog, dan koken, en dán ben ik er weer helemaal. Kunnen we vanavond volop genieten van blokfluitende dochters die een voor-speel-uurtje hebben. Kunnen we dan weer voorlezen en knuffelen, en stoeien. Maar nu even niet.
Dit is even het leuke van achter de voordeur kijken bij een ander. Jij bent niet de enige die wel eens geen zin heeft in het huishouden. Jij bent niet de enige die even voor het gemak van de tv kiest, of een extra snoepje uitdeelt, wanneer je hoofd vol zit.
Of eh.. gaat het bij jou weer totaal anders? k ben benieuwd.