gave en opgave

Ik zat vandaag weer eens te malen en dacht: ik ga erover schrijven! Heel vaak werkt het zo dat het mij zelf duidelijker wordt wanneer ik het opschrijf. Dus bij deze, wie wil kan mijn gedachtegang meelezen.

Ik dacht: wat is dat toch? Waarom ben ik zo kritisch? Kritisch op mezelf, maar ook kritisch op anderen? Waarom kan ik niet wat makkelijker zijn en alles okee vinden?
Wanneer mijn dochters tv kijken, kijk ik kritisch mee. Alles komt als het ware onder mamma's vergrootglas te liggen en ik hoor mezelf steeds commentaar leveren. Bij de reclames:"dat is niet waar hoor meiden, trap er maar niet in, die mensen willen gewoon graag dat je dat product koopt", of: "kijk dat is nou typisch iets van deze tijd, de vrouwen lijken allemaal de baas in huis en de mannen zijn domme sulletjes.." of: "zie je wel wat ze eigenlijk zeggen?"

Als de kinderen aan het spelen zijn staat mamma ook aan! "doe es lief, meiden, ik heb nog geen vriendelijk woord gehoord!" enzovoorts.
Vanmorgen dacht ik (voor de duizendste keer) waarom? Waarom ben ik kritisch en heb ik overal wat van te zeggen? En hoe leer ik mijn kinderen dat ze niet mogen veroordelen, wanneer ik zelf wel altijd wat te zeggen heb.
En toen had ik een aha-momentje. Aha...Ik denk dus dat kritiek en oordeel hetzelfde is, maarrrrrr is dat ook zo?
Daar kan ik dan een poos over mijmeren.
Die kritische blik heeft de Here God in mij gelegd, en hoe ik ermee omga, dat is mijn verantwoordelijkheid. Dus in plaats van mijzelf af te vragen: waarom ben ik nou zo kritisch? kan ik mezelf beter leren vragen: gebruik ik mijn kritische blik nu tot eer van Hém?
Ben ik nu kritiek aan het leveren om het beter te weten, of om op te voeden, of om mezelf goed te voelen, of omdat ik zelf nogal wettisch ben? of? of? of?

Maar het was al een hele eye-opener dat ik dus op zich best kritisch mag zijn. En op sommige momenten zelfs móet zijn. Dát kritisch zijn is het échte probleem niet. Maar hoe ik dat gereedschap gebruik, dát is wat anders. Gebruik ik het om iets mooier te maken, of om iets af te breken?

en eh... ik vind het dus best wel een hele opgave om dat gereedschap goed te gebruiken!
Voor je het weet zit je wel in de ver-oor-deel-modus. En is niets en niemand goed genoeg voor jouw kritische blik. Stiekem denk ik best wel vaak dat iets beter had gekund, of gemoeten..Of dat als ík het had mogen vertellen, het duidelijker was geweest. En dan ben ik met open ogen in de val getrapt.
Onderscheidings vermogen is een goede gave, maar veroordeling is niet aan mij.
de grens daartussen lijkt een stippellijntje aan mijn kant van het verhaal, en het is een lang proces om jezelf daar in te trainen. Maar gelukkig...Ik hoef het niet alleen te doen. God is er met zijn Geseth en agapè!

Milde God, maak mij mild.