de ontwikkeling van kinderen (begrenzen)

Voor mijn "werk" als leider van een kinderclub, (dat is dus in mijn vrije tijd, niet echt mijn werk) heb ik laatst een cursus gegeven over de ontwikkeling van kinderen. En natuurlijk valt daarover zoveel te zeggen dat dat niet in één blog past. maar wat me trof was dat veel leiders van onze kinderclub zo weinig wisten over grenzen stellen.

Er heerst een sfeer dat je geen grenzen mag stelen aan het gedrag van een kind, en al helemaal niet als dat kind niet je eigen kind is. Veel volwassenen zijn onzeker over hun aanpak, en willen vooral aardig gevonden worden.
Ik begrijp heel goed dat het vervelend voelt als een kind doet alsof het jou niet aardig vind, maar dat wil niet zeggen dat je er goed aan doet om dan maar geen grenzen te stellen.

In de cursus heb ik het zo bespreekbaar gemaakt:

Ieder kind heeft veiligheid nodig om zich goed te kunnen ontwikkelen. Naast fysieke veiligheid (een thuis, gezond voedsel, bescherming, goede nachtrust en goede hygiënne) bestaat er ook emotionele veiligheid. Die emotionele veiligheid kun je bieden door drie dingen: Liefde (aandacht), communicatie (aandacht) en begrenzing (aandacht). Met aandacht bedoel ik niet dat je altijd het kind op de wenken hoeft te bedienen, want dat is absoluut niet zo. Maar present zijn op momenten dat het kind je iets wil vertellen.
*Oogcontact maken, en niet van achter je mobiel mompelen,
* herhalen van wat je kind zegt, zodat je zeker weet of je het goed hebt begrepen,
* Positieve dingen benoemen die je bij je kind ziet
* complimenten maken over die positieve dingen enz.

Grenzen zijn er over het algemeen niet alleen om de boze dingen buiten te houden, maar ook om wat er binnen is te beschermen.  Ieder kind zoekt naar die bescherming, om dat het nog niet in staat is volledig zelf te bepalen wat goed en slecht is.
Wanneer een kind grenzen op zoekt is dat zoeken naar veiligheid. het kind test jou op je betrouwbaarheid. Dan kun je dus ook beter maar betrouwbaar blijken te zijn. Wanneer je een grens hebt aangegeven,  gaat ieder kind van nature die grens verkennen. Jij zegt nee? Hoe nee is jouw nee eigenlijk?
Je bent dus geen boeman als je een concequentie stelt aan het gedrag van een kind. eigenlijk ben je bezig met veiligheid bieden. Dat scheelt een stuk wanneer je binnenkort zo situatie tegenkomt.
Achteraf zal het even lijken of het kind je stom vind en nooit meer aan zal kijken, maar ik kan je verzekeren: Er is niets zo veilig voor een kind als een volwassene die doet wat ie zegt, en zegt wat ie doet.

Bied kinderen die veiligheid, en zie het kind, en niet je eigen drang o zo leuk mogelijk te blijven.