rozegeur en maneschijn?

Dit wordt een lastig blogje. lastig om te schrijven en misschien ook wel om te lezen.
Vandaag zijn Roop en ik 15 jaar getrouwd. De eerste reactie van mensen die dat horen is een blijde: Oooo gefeliciteerd!! En natuurlijk zeg ik dan oprecht: dank je! Want het is niet niks. 15 jaren aan elkaar verbonden. En wat hebben we al veel meegemaakt! We hebben vier prachtige dochters gekregen, Roop heeft al die tijd werk gehad, en een goede gezondheid. Maar ik niet. Geen werk en geen goede gezondheid. Wat deel je veel samen.
Tegelijkertijd zijn er ook zoveel zorgen geweest. Zoveel problemen, en crisis-situaties. Alles altijd áchter de voordeur, waar geen mens het weet.
We zijn samen, al 15 jaar. Maar ook alleen, al 15 jaar. We zijn gelukkig, maar ook ongelukkig. We zijn zichtbaar, maar ook onzichtbaar.

In onze gemeente zijn er verschrikkelijk veel echtscheidingen. Talloze jonge en wat oudere koppels verbreken hun verbond. Wij niet. Maar dat is geen verdienste van onze kant. Het is het steeds weer met lege handen aankloppen bij onze Hemelse Vader.

"Vader, wij staan machteloos tegenover elkaar en weten soms niet hóe we elkaar nog kunnen bereiken. U wéét het, U ziet het. Maar Vader onze trouw tekst was:"wentel Uw weg op de Heer, vertrouw op Hém en Hij zal het maken". U kunt het maken. Maak ons een afspiegeling van Christus en zijn gemeente. Maak onze harten zuiver. Geef dat wij niet spreken als er geen liefde in klinkt. Hélp!!"

En ik weet dat God het zál doen. Hij heeft het beloofd, en als wij al willen doen wat we hebben beloofd, hoeveel meer Hij die oneindige macht heeft!! Hij gaat zijn kracht tonen door onze zwakheid heen. Want zó is God.
Ook de komende tijd putten wij sámen uit zijn overvloedige bron van liefde en genade. en zó houden we het samen vol.
Rozegeur en maneschijn? welnee, Christusgeur en Geestesschijn!