Het leuke van áchter de voordeur

Kom je nu even bij mij binnen kijken?
Het is kwart over vier op een doordeweekse donderdagmiddag. De kinderen zitten (op één na) onderuitgezakt een paardenfilm te kijken.  Het regent buiten, maar binnen is het warm. Het begint al iets te schemeren, omdat het buiten druilerig is. Er staan vier felgekleurde lege plastic bekers op de hocker, en hier, waar ik zit (namelijk aan de eetkamer tafel, ligt het bezaaid met onopgeruimde spullen: gymkleren in een plastic zakje, handschoenen, een etui, nóg eenetui aan het andere end, kranten waarvan ik me al een paar dagen heb voorgenomen ze te lezen, (is dus nog niet gebeurd), mijn nieuwe mobieltje (tweede hands gekregen, maar errug nieuw nog!), schuifspeldjes die ik uit de haren van jongste heb getrokken....Hoe kan een mens hier nog zitten met een laptop te midden van alle troep??
In de keuken, om het hoekje staat afwas te wachten, in de wasmachine op zolder, staat was te wachten, op de slaapkamer in de wasmand trouwens ook, maar die was is al schoon, en wacht op handen die het in de kast leggen. Maar ik heb zó geen zin!
Vanmorgen ben ik naar bijbelstudie geweest, was er de hele ochtend zoet mee, en dat was prima, maar nu zit mijn hoofd gewoon vol. Vol van alle verhalen van mijn "zussen" van de bijbelstudie.  Vol van hun tranen, en hun verdriet, vol van gebed zonder woorden. Laat die kinderen maar even tv kijken, laat die was en afwas maar even staan, ik ben even klaar met "er zijn".
Eerst een blog, dan koken, en dán ben ik er weer helemaal. Kunnen we vanavond volop genieten van blokfluitende dochters die een voor-speel-uurtje hebben. Kunnen we dan weer voorlezen en knuffelen, en stoeien. Maar nu even niet.
Dit is even het leuke van achter de voordeur kijken bij een ander. Jij bent niet de enige die wel eens geen zin heeft in het huishouden. Jij bent niet de enige die even voor het gemak van de tv kiest, of een extra snoepje uitdeelt, wanneer je hoofd vol zit.
Of eh.. gaat het bij jou weer totaal anders? k ben benieuwd.

vergeefse hoop

vergeefse hoop

ik weet nog goed hoe eens de vogels zongen

ik droomde ooit, die droom is stuk gesprongen

en hoe ik ook probeer om alle scherven

in één te zetten en opnieuw te verven

te meer ik hap naar lucht voor lege longen

geef mij dan íets, al zijn het loze woorden

een echo van de vogels die ik hoorde

wát is een mens als hij niet durft te hopen

op nieuwe dingen, en als hij de knopen

niet kan ontwarren? Dan is hij verloren!

Loïs

de spreekbeurt van mijn achtjarige dochter;-)

Ik ga mijn spreek beurt houden over ADD.

Wat is ADD?

ADD is een engelse afkorting. De letters staan voor  Attention Deficit Disorder. In het nederlands heet het Aandachts tekort stoornis. Zoals je al kunt horen: het gaat dus over een stoornis die ervoor zorgt dat je aandacht tekort hebt. Je kunt het zelfs nog duidelijker zeggen: Iets in je hoofd zorgt ervoor dat je je niet kunt concentreren.

Wat is dat dan?

 Je hersenen geven altijd informatie door aan je lichaam, bijvoorbeeld wat je met je ogen ziet of met je oren hoort, of met je handen voelt. Je hersenen kunnen van al die informatie die binnenkomt dan zelf bepalen wat ze gaan onthouden. Als je bijvoorbeeld juf hoort uitleggen, en tegelijkertijd komt er een vrachtwagen langs, dan kunnen je hersenen zelf bedenken dat ze het ene geluid onthouden, namelijk wat juf zegt, en het andere geluid hoeven ze niet te onthouden . Of je leest een boek waarbij plaatjes staan, dan kunnen je hersenen weten: O dit plaatje hoort bij de tekst die ik nu aan het lezen ben, maar dat andere plaatje niet, waarschijnlijk komt daar straks nog tekst over. Dan weet je dus, ik hoef nu eerst alleen dit plaatje te bekijken.

Als je ADD hebt is het moeilijk om dingen te onthouden. Dat komt doordat je niet weet wát belangrijk is om te onthouden en wat niet.   Dus als die vrachtwagen langskomt, en juf is aan het uitleggen, dan vergeet je ineens te luisteren naar juf, omdat er dan een nieuw geluid in je hersenen binnenkomt, die je hersenen ook willen onthouden. En als je als iemand met ADD in een boek veel tekst ziet en veel plaatjes, dan raken je hersenen in de war. En omdat je voor plaatjes minder moeite hoeft te doen dan voor tekst, ga je dus liever eerst alle plaatjes bekijken.

Kinderen die ADD hebben, hebben dus veel moeite om hun aandacht bij de goede dingen te houden. Ze moeten eigenlijk rekenen, maar iemand in de klas tikt steeds met zijn pen,  of juf legt iets uit aan de andere groep. Dan komt er zoveel informatie binnen in je hersenen, dat je hoofd te vol wordt.

Als je hersenen zelf bepalen wat je kunt onthouden en wat niet, dat heet een filter. Het werkt als een soort zeef. Je gooit er een heleboel in, maar wat niet belangrijk is loopt er ook direct weer uit. Dan blijven dus alleen de belangrijke dingen in de zeef achter. Maar bij ADD, zitten er geen gaatjes in de zeef. De onbelangrijke dingen komen samen met de belangrijke dingen in de zeef, en dan moet je dus alsnog tussen alle informatie de belangrijke informatie bepalen.

Zo kan het lijken dat kinderen met ADD nogal dromerig zijn. Ze zitten te “dagdromen”, bijvoorbeeld te staren, of uit het raam te kijken, en ze letten helemaal niet meer op.

En als je ADD hebt kun je daarom ook moeilijk plannen, of schema’s maken, of opruimen. En zelfs luisteren naar een mooi verhaal kan lastig zijn.

Je bent vaak dingen kwijt, want dan ben je vergeten waar je het hebt gelaten.

Soms is het moeilijk om ADD te hebben. Dan zou je wel willen dat je alle belangrijke dingen gewoon zou onthouden. Maar er zitten gelukkig ook leuke kanten aan. Mensen met ADD zijn vaak heel creatief. Ze komen snel op goede ideeën, omdat er zoveel gedachten in hun hoofd blijven steken.

Maar het uitvoeren van die ideeën is dan wel weer lastig, want wáár moet je beginnen?

Gelukkig kunnen mensen met ADD er de grap wel van inzien. Dat scheelt.