de wonderlijk-warrige wereld van ADD

Maandagochtend. Ik heb me voorgenomen mijn huis weer eens door de stomen, want na een weekend is het hier een explosie van troeperigheid. Dus zodra ik de kinderen naar school heb gebracht kan het "feest" beginnen. Met een kloppend hart probeer ik de puinhopen te overzien, maar ik zie alles. En als je alles ziet, waar begin je dan? Eerst maar even op een stoel neerzinken om te bedenken waar ik begin. Gelukkig hoor ik de immer opbeurende stem van mijn hubbie in mijn hoofd weerklinken: "schat, als de was maar in orde is.."! okee, de was dus. Maar welke was? Er ligt een witte, een bonte, een natte..o, de natte dus. Hup in de machine. Boven op de machine liggen stapeltjes gevouwen wasgoed. Die heb ik zaterdag laten liggen omdat...eh...ik het niet meer overzag, denk ik. Dus die stapeltjes moeten in de kasten.Ik loop met mijn armen vol was de zoldertrap af en zie daar de rotzooi in de kamer van de jongste twee. Het stapeltje was beland op mijn bed, en ik ga eerst toch maar even de troep in die kamer opruimen, want dat moet nodig gebeuren. Halverwege mijn opruimpoging gaat de telefoon. Ik laat vallen wat ik in mijn handen heb en spoed me naar het toestel beneden. Te laat, en geen nummermelding of voicemailbericht. Maar tjonge, de bloemen moeten nodig water hebben zeg. gauw naar de keuken om de gieter te vullen en.....o boy de hele afwas staat er nog. dat móet eerst. Terwijl de kraan warm wordt kan ik precies de gieter vullen, zoooo goed bezig zeg!..
De volle gieter blijft op het aanrecht staan wanneer ik zie dat sommige pannen van gister nog staan te wachten met etensresten. Die moeten echt even in de vuilnisemmer. O wee, de zak moet verwisseld worden. gauw, gauw, anders loopt mijn afwasteiltje over. Ik ben precies op tijd klaar met het verwisselen als het teiltje vol is. Eerst maar wat op het afdruiprek zetten dan, dan kan dat vast even drogen als ik de pannen leegmaak...o...die had ik beter eerst leeg kunnen maken, zodat ik had kunnen voorspoelen... o tjee de gieter da's waar ook. Dus loop ik naar de kamer om de bloemen water te geven. En ja daar valt mijn oog op de stoffige vensterbank. Ik loop met de gieter terug naar de keuken om een doekje te halen voor de vensterbank. O nee, eerst de afwas. Ik doe een gedeelte van de afwas totdat het tot me doordringt dat ik echt geen zin heb in de afwas. En trouwens, ik was boven nog ergens mee bezig, da's waar ook. Ik gris gauw de natte thee- en handdoeken die op een stapeltje liggen te wachten mee, en schiet weer naar boven. Is de wasmachine al klaar? O help da's ook niet handig..dit zijn ook natte spullen, die had ik direct mee moeten wassen...
Besluiteloos sta ik naar alle was te kijken. Zucht, dat huishouden is zo'n vreselijk ding!!
Toen ik net terug was uit het ziekenhuis, kwamen een lieve buurvrouw en een goede vriendin mij even helpen. Ze gingen  ritsj-roetsj mijn huis door, en binnen de ochtend zag het eruit om door een ringetje te halen. Ik weet wel: ik heb andere talenten, maar ik word ook behoorlijk belemmerd door mijn warrige hoofd, die niet kan ordenen, niet kan plannen en niet kan afmaken waar het mee bezig is.
En zo komt het dat ik nu een blog zit te typen om even het gevoel te krijgen dat ik nog iets goed kan doen.
Mijn huis? Nog steeds een rotzooi! Tja, denk ik dan heel verantwoord, er zijn gewoon belangrijkere dingen dan een blinkend huis, en van bloggen word ik tenminste blij!