Vriendschap

Dank je dat je zwijgen kunt als woorden niet meer helpen

Dank je wel dat jij er bent met uitgestoken hand

Dat je mij de zee laat horen in gevonden schelpen

en de zee laat zien die sporen uitwist op het strand

Dank je dat je met me bid als ik niet kan geloven

Dat je liederen bedenkt die landen in mijn hart

Dat je zacht mijn kin pakt en mijn blik weer richt naar boven

Dat je sterren aanwijst in het uitgestrekte zwart

Ik kan niet begrijpen dat je echt mijn vriend wilt wezen

Zelfs als ik niets geven kan laat jij me niet alleen

Door jouw ‘onvoorwaardelijk’ begin ik te genezen

En kan ik toch weer lachen door mijn zoute tranen heen

God gebruikt jouw armen om mij zachtjes te omarmen

God gebruikt jouw stem wanneer Hij mij weer moed inspreekt

God gebruikt jouw vriendschap om mij toch weer te verwarmen

Door jou heen zie ik Jezus die de hemel openbreekt

Loïs