Veel mensen vragen zich af wat ze kunnen. Ze willen graag weten waar ze goed in zijn. Ik niet. Ik wéét al wat ik kan. Maar het is zo'n strijd om het toe te passen. Want in mijn onzekerheid en bangigheid doe ik er zo weinig mee.
Misschien is het heel ondankbaar om te zeggen, maar ik denk stiekem wel eens: "Heer U heeft mij véél te veel gaven gegeven! Zó veel, dat ik passief wordt. Zó veel dat ik er in verdrink."
Het lijkt in plaats van gave op opgave. Net of het een beproeving is.
Net alsof God mij 'pest' en zegt: "Ik geef je een mooie stem, maar niet het talent om noten te lezen, of een instrument te leren spelen". Of: "ik geef jou een scherpe blik, maar weinig kennis van materiaal waarmee je aan de slag kunt." Of: "ik geef jou de gave om te dichten, maar niet de mensen die je helpen om ze uit te kunnen geven." Of : "bijzonder veel liefde, maar weinig geduld." Of:"Ik geef jouw veel woorden, maar plaats je in een omgeving van niet praten maar dóen." Of: "ik geef je bakken enthousiasme, en geen energie."
"Ik leer je schmincken, regiseren,haren knippen, mensen opmaken, luisteren, analiseren, lesgeven, toespraken houden, liederen schrijven, bijbelstudies maken, en nog veel meer, máár jij krijgt van mij geen baan, en een klein budget om van rond te komen."
En dan weet ik natuurlijk niet waar het allemaal goed voor is. Ik denk juist altijd: kon ik maar één ding zó goed dat ik er werk van kon maken en mee kon verdienen....
Maar waarschijnlijk ligt het niet aan God, en is het mijn angst voor onbekende dingen die me tegenhoud om er iets mee te doen.
Misschien is wat ik er nu mee doe genoeg en moet ik leren tevreden te zijn...
Ik schaam me voor mezelf, omdat ik dankbaar moet zijn, en het niet ben. Omdat ik gewoon niet begrijp wat God wil doen met mijn leven. En ik ben zó nieuwsgierig waar het allemaal goed voor is.
Wat doe ik met mijn gaven
als angst mij overmand?
Dan wil ik ze begraven
en voel ik tegenstand
Dan wil ik enkel vluchten
in veilig en bekend
zo draag ik toch geen vruchten
en word ik niet wie u zegt dat ik ben
Maar Heer wat wilt U geven
ik ben zo klein en bang
Hoe zal ik overleven
mijn hart voelt steeds de drang
om heel hard weg te rennen
van wat U voor mij legt
Ik wil mij leren kennen
geloven dat ik ben zoals U zegt
Lieve Vader neem mijn angst
want bij mijzelf ben ik het bangst
neem mijn gaven mijn talent
laat mij lijken op U heer
laat mij zijn zoals U bent
In uw kracht ligt mijn bereik
als ik met uw ogen kijk
zie ik hoe ik ben bedoeld
geef mij rust wanneer het even anders voelt
Ik begrijp je worsteling eigenlijk best goed. Ik weet ook dat ik gezegend ben met diverse talenten (maar kan dan ook weer niets supersupergoed), en ben ook in de positie dat ik gewoon niet met alles iets kán doen (gelukkig zijn er dingen waar ik wél iets mee kan doen, en ik ben dankbaar dat ik dat mag doen). Ja, leren geloven dat je gewoon moet werken "met het pond dat je hebt" - al schiet het voor je gevoel soms tekort om écht iets te bereiken, om iets 'tastbaars' toe te voegen.
BeantwoordenVerwijderenMaar móeten we dan per se iets bereiken? Ik heb nu een lied in mijn keuken hangen (over moederschap), met diverse mooie regels, maar deze bleef hangen: "I have no more ambition than to lead a faithful life!" Dat is wat ik mezelf voor ogen houd - dat geeft mij rust, en maakt mij ook nederig.
Het is knap dat je dit zo onder woorden brengt. Je hebt inderdaad al veel en past dat ook echt al wel toe....maar ik kan me de onrust voorstellen
BeantwoordenVerwijderenAlles sal reg kom!
Herken de vragen waar je mee zit.
BeantwoordenVerwijderenToch, op dit moment is het gezin het belangrijkste, en wie weet waar ik dan ooit nog tijd voor heb...
Ik heb je een award gegeven. ( zie mijn blog)
BeantwoordenVerwijderenBegin met één ding eruit te pikken. En bouw dat uit ... Ik snap het gevoel dat je hebt. Jij kan heel goed schrijven en je gevoel onder woorden brengen.
BeantwoordenVerwijderenSoms willen we te veel die boom zijn waaraan geweldige vruchten groeien. Misschien vergeten we daarbij dat God ook struiken schiep en ook daar groeien vruchten aan. Misschien minder opvallend dan bij een grote boom, maar toch niet minder smakelijk. Doe wat je kan, Hij neemt er genoegen mee, want wat je niet bezit, kan je ook niet geven.
BeantwoordenVerwijderenIkzelf ben begonnen met bidden voor andere mensen. De grootste gave als het gaat om de hemel open breken. En toch, zo weinig mensen nemen er de tijd voor terwijl gebed onontbeerlijk is voor alle mensen.