een prachtig gevecht

Het is onrustig en stil tegelijk bij mij van binnen.
Ik krijg mijn gedachten zo moeilijk geordend. Wat moe word ik van mezelf op zulke dagen. Geen concentratie, niet voor bidden niet voor lezen.
Ik heb vanmorgen maar even heel hard mee gezongen met "opwekking" op  youtube.
Mijn zorgen wil ik achterlaten..
..maar dan pak ik ze toch weer op.
Mijn twijfels wil ik de mond snoeren met Gods beloften...
..en even lijkt het te lukken..
Maar dan blijkt het een bal te zijn die ik probeer onder water te drukken. Hoe harder ik duw, hoe harder hij weer naar boven springt.

Het is een gevecht. Een groot gevecht. Ik moet heel wat harde vuisten incasseren. Ik zit al vol blauwe plekken...

Het doet me denken aan Pniël. De plaats waar Jacob worstelde met God.
Já, dat is het. Ik worstel met God.
Hij ontdekt me aan al mijn zwakheid en gebrokenheid. En ik wil het niet zien!! Ik wil zelf!
Maar zodra hij doet alsof hij me dan maar aan mijn lot gaat overlaten, klamp ik me uit alle macht aan Hem vast.
Niet gaan heer! Ik laat U niet gaan voor u mij zegent!

Heer, U bent mijn leven, de grond waarop ik sta
Heer U bent de weg, de waarheid die mij leidt
Uw woord is het pad, de weg waarop ik ga
zolang U mij adem geeft,zolang als ik besta...

Het is een prachtig gevecht. Een gevecht waarvan ik later zal zeggen dat ik het niet had willen missen. Maar nu, op dit moment, voel ik de pijn van elke stoot die ik krijg.
Na dit gevecht zal ik mank gaan.
Mijn ego zal gebroken zijn. Ik zal mijn waarde gaan vinden buiten mijzelf.
Hoe? Dat weet ik niet. Maar mijn tegenstander, is eigenlijk mijn beschermer. Hij weet hoe het verder zal gaan.
Het zal allemaal zijn voor zijn grote Glorie.

In zwakheid en gebrokenheid
geef ik wat ik heb
houd niets apart
open voor U mijn hart
Als een liefdes lied is hier mijn leven
een melodie van vreugde en pijn
en ik bid U Heer dat heel mijn leven 
een symfonie voor U mag zijn