vijf alweer

vandaag precies vijf jaar geleden werd onze jongste dochter geboren.

Ik merkte dat ik zwanger was in een tijd dat het niet goed met me ging en we hadden allerlei innerlijke vragen omtrent haar komst. Was dit "handig"? Zo kun je als mens denken...

Maar wat een zegen van God is dit kind geweest. In al die 5 jaar hebben we zoveel van haar mogen genieten, en leren, dat ik me achteraf wel eens schaam voor mijn twijfels toen.
God weet echt beter dan wij wat goed voor ons is.
Als ik nu naar dat meiske kijk, met haar grappige sproeten-snoetje en heldere oogjes, haar stralende glimlach zie en haar verklaringen hoor over wat ze allemaal meemaakt, dan kan me dat diep ontroeren.

Laatst dacht ik dat het leuk was om eens te ontbijten bij Ikea met de meiden. Dus wij op weg. Ineens bleek de weg afgesloten en er was geen omleiding. Ik zat me hardop te realiseren dat ik dan even de weg niet wist.
De oudste drie trokken mijn zorgelijke gezicht ook en verzonnen mee wat we moesten doen..
Maar de jongste niet. "rustig doorrijden" zei ze, eigenwijs als ze is, "God wijst je altijd de weg."
En zo was het natuurlijk. Toen we aankwamen bij de Ikea glimlachte ze naar me: "zie je? je hoeft nooit bang te zijn als je de weg niet weet."
Uit de mond van kinderen hebt gij U lof bereidt om een macht tegen uw vijanden te bouwen.

Feestje dus vandaag. Ik ben God dankbaar voor haar in ons leven!