Psalm 13
Hoelang nog Heer zult u mij vergeten,
hoe lang nog verbergt u voor mij uw gelaat?
Ik zou zo graag iets horen, een of andere bevestiging of richting of gewoon duidelijkheid. Maar U hebt gekozen om mij te laten aanmodderen...
Hoelang nog wordt mijn ziel gekweld door zorgen en mijn hart door verdriet overstelpt, dag aan dag?
Ik wíl niet somber zijn, dat weet U toch? Ik wil graag vrede vinden en rust bij U, maar tranen blijven maar komen. Frustraties, boosheid, eenzaamheid, pijn. Is het nog lang nodig Heer? Wat is hier de bedoeling van?
Hoe lang nog houdt mijn vijand de overhand?
Ik ben toch vrijgekocht? U hebt de vijand toch verslagen? waarom kwellen mij dan steeds gedachten van minderwaardigheid en hopeloosheid? Zo kan ik toch nooit een goede getuige zijn van uw liefde?
Zie mij,
zie mij staan? Ik wil zo graag geloven dat ook mijn kleine, huisvrouwen bestaantje voor U van nut is. Dat ook al mijn handelingen Uw eer dragen. Maar ik voel me niet gezien, niet gehoord.
Antwoord mij,
al was het maar een fluistering van uw Geest diep in mijn hart: Ik heb je lief! Wees stil en wacht.
Heer mijn God!
U bent niet zomaar EEN God, U bent MIJN God. De Enige Ware.
Verlicht mijn ogen, dat ik niet in doodsslaap wegzink.
Geef mij toch inzicht. Waarom moet ik steeds tobben over het nut van mijn zijn? Geef mij mijn levensvreugde weer terug, zodat ik niet steeds dood wil.
Laat mijn vijand niet roepen: "ik heb hem verslagen", mijn belagers niet juichen omdat ik bezwijk.
Laat mijn lied zijn " ik vermag alle dingen in Hem die mij kracht geeft! Het komt uw naam niet ten goede als de duivel op mij overwint!
Ik vertrouw op Uw liefde:
Mijn hart zál juichen omdat U redding brengt,
Ik zal zingen voor de Heer, hij heeft mij geholpen.
