de spreekbeurt van mijn achtjarige dochter;-)

Ik ga mijn spreek beurt houden over ADD.

Wat is ADD?

ADD is een engelse afkorting. De letters staan voor  Attention Deficit Disorder. In het nederlands heet het Aandachts tekort stoornis. Zoals je al kunt horen: het gaat dus over een stoornis die ervoor zorgt dat je aandacht tekort hebt. Je kunt het zelfs nog duidelijker zeggen: Iets in je hoofd zorgt ervoor dat je je niet kunt concentreren.

Wat is dat dan?

 Je hersenen geven altijd informatie door aan je lichaam, bijvoorbeeld wat je met je ogen ziet of met je oren hoort, of met je handen voelt. Je hersenen kunnen van al die informatie die binnenkomt dan zelf bepalen wat ze gaan onthouden. Als je bijvoorbeeld juf hoort uitleggen, en tegelijkertijd komt er een vrachtwagen langs, dan kunnen je hersenen zelf bedenken dat ze het ene geluid onthouden, namelijk wat juf zegt, en het andere geluid hoeven ze niet te onthouden . Of je leest een boek waarbij plaatjes staan, dan kunnen je hersenen weten: O dit plaatje hoort bij de tekst die ik nu aan het lezen ben, maar dat andere plaatje niet, waarschijnlijk komt daar straks nog tekst over. Dan weet je dus, ik hoef nu eerst alleen dit plaatje te bekijken.

Als je ADD hebt is het moeilijk om dingen te onthouden. Dat komt doordat je niet weet wát belangrijk is om te onthouden en wat niet.   Dus als die vrachtwagen langskomt, en juf is aan het uitleggen, dan vergeet je ineens te luisteren naar juf, omdat er dan een nieuw geluid in je hersenen binnenkomt, die je hersenen ook willen onthouden. En als je als iemand met ADD in een boek veel tekst ziet en veel plaatjes, dan raken je hersenen in de war. En omdat je voor plaatjes minder moeite hoeft te doen dan voor tekst, ga je dus liever eerst alle plaatjes bekijken.

Kinderen die ADD hebben, hebben dus veel moeite om hun aandacht bij de goede dingen te houden. Ze moeten eigenlijk rekenen, maar iemand in de klas tikt steeds met zijn pen,  of juf legt iets uit aan de andere groep. Dan komt er zoveel informatie binnen in je hersenen, dat je hoofd te vol wordt.

Als je hersenen zelf bepalen wat je kunt onthouden en wat niet, dat heet een filter. Het werkt als een soort zeef. Je gooit er een heleboel in, maar wat niet belangrijk is loopt er ook direct weer uit. Dan blijven dus alleen de belangrijke dingen in de zeef achter. Maar bij ADD, zitten er geen gaatjes in de zeef. De onbelangrijke dingen komen samen met de belangrijke dingen in de zeef, en dan moet je dus alsnog tussen alle informatie de belangrijke informatie bepalen.

Zo kan het lijken dat kinderen met ADD nogal dromerig zijn. Ze zitten te “dagdromen”, bijvoorbeeld te staren, of uit het raam te kijken, en ze letten helemaal niet meer op.

En als je ADD hebt kun je daarom ook moeilijk plannen, of schema’s maken, of opruimen. En zelfs luisteren naar een mooi verhaal kan lastig zijn.

Je bent vaak dingen kwijt, want dan ben je vergeten waar je het hebt gelaten.

Soms is het moeilijk om ADD te hebben. Dan zou je wel willen dat je alle belangrijke dingen gewoon zou onthouden. Maar er zitten gelukkig ook leuke kanten aan. Mensen met ADD zijn vaak heel creatief. Ze komen snel op goede ideeën, omdat er zoveel gedachten in hun hoofd blijven steken.

Maar het uitvoeren van die ideeën is dan wel weer lastig, want wáár moet je beginnen?

Gelukkig kunnen mensen met ADD er de grap wel van inzien. Dat scheelt.