een prachtig gevecht

Het is onrustig en stil tegelijk bij mij van binnen.
Ik krijg mijn gedachten zo moeilijk geordend. Wat moe word ik van mezelf op zulke dagen. Geen concentratie, niet voor bidden niet voor lezen.
Ik heb vanmorgen maar even heel hard mee gezongen met "opwekking" op  youtube.
Mijn zorgen wil ik achterlaten..
..maar dan pak ik ze toch weer op.
Mijn twijfels wil ik de mond snoeren met Gods beloften...
..en even lijkt het te lukken..
Maar dan blijkt het een bal te zijn die ik probeer onder water te drukken. Hoe harder ik duw, hoe harder hij weer naar boven springt.

Het is een gevecht. Een groot gevecht. Ik moet heel wat harde vuisten incasseren. Ik zit al vol blauwe plekken...

Het doet me denken aan Pniël. De plaats waar Jacob worstelde met God.
Já, dat is het. Ik worstel met God.
Hij ontdekt me aan al mijn zwakheid en gebrokenheid. En ik wil het niet zien!! Ik wil zelf!
Maar zodra hij doet alsof hij me dan maar aan mijn lot gaat overlaten, klamp ik me uit alle macht aan Hem vast.
Niet gaan heer! Ik laat U niet gaan voor u mij zegent!

Heer, U bent mijn leven, de grond waarop ik sta
Heer U bent de weg, de waarheid die mij leidt
Uw woord is het pad, de weg waarop ik ga
zolang U mij adem geeft,zolang als ik besta...

Het is een prachtig gevecht. Een gevecht waarvan ik later zal zeggen dat ik het niet had willen missen. Maar nu, op dit moment, voel ik de pijn van elke stoot die ik krijg.
Na dit gevecht zal ik mank gaan.
Mijn ego zal gebroken zijn. Ik zal mijn waarde gaan vinden buiten mijzelf.
Hoe? Dat weet ik niet. Maar mijn tegenstander, is eigenlijk mijn beschermer. Hij weet hoe het verder zal gaan.
Het zal allemaal zijn voor zijn grote Glorie.

In zwakheid en gebrokenheid
geef ik wat ik heb
houd niets apart
open voor U mijn hart
Als een liefdes lied is hier mijn leven
een melodie van vreugde en pijn
en ik bid U Heer dat heel mijn leven 
een symfonie voor U mag zijn 

met je mondje vooraan

Ben jij net als ik?

Altijd met je mond vooraan..

dingen zomaar zeggen

zonder stil te staan

bij: of jij wel het antwoord hebt

of jij alles weet

ben jij net als ik...

dat je écht luisteren vergeet?

****

Soms moet je leren zwijgen. 

Een wachter voor je mond, 

niet spreken zonder grond

maar eerst weer adem krijgen

eerst ontdekken wie je bent

voordat je het antwoord kent

sluit je lippen deze dag

kijk! en ruik en proef en leer..

nee, geen woorden deze keer

wees maar even stil

en wacht

Loïs

vragen

Vragen

Er zitten enkel vragen in mijn hoofd

alleen maar vragen die geen antwoord kennen

vragen van hun tederheid beroofd

vragen die niet aan de waarheid kunnen wennen

vragen die je eigenlijk niet kunt vragen

vragen die zo slecht zijn te verdragen

vragen die nog hangen in de lucht

als je voor het antwoord bent gevlucht

al die vragen

zagen 

al dagen

door mijn hoofd

hebben mij

van mijn rust beroofd

ben ik een vijand van Christus?

Als je mij vanmorgen vroeg had gevraagd of ik mezelf zie als een vijand van Christus, had ik je hoogst waarschijnlijk verontwaardigd aangestaard.
Ik? natuuuuuurlijk niet. Christus is mijn Verlosser en Zaligmaker, ik beschouw mijzelf als zijn dicipel, niet als zijn vijand!

Maar toen ik vanmorgen de bijbel las met onze oudste dochter lazen we Filipenzen 3. Gewoon omdat dat aan de beurt is.
En één zin sloeg me recht in het gezicht:

ik heb het jullie al vaak gezegd,

en nu zeg ik het zelfs met tranen in mijn ogen:

christenen die niet willen lijden,

zijn vijanden van christus!

Normaal gesproken lees ik over dit soort zinnen heen. Want ik weet mij verlost en geliefd. Ik probeer Jezus te volgen naar mijn beste kunnen. Dacht ik.

Alleen...de laatste tien weken heb ik het één en ander mee gemaakt. Mijn gezondheid is enorm achteruit gegaan en ik heb heel veel onderzoek in het ziekenhuis moeten ondergaan.

Ik heb regelmatig krom en huilend in bed gelegen met de wens om buiten bewust zijn te mogen raken omdat ik dacht dat ik niet méér aankon dan dit.

 Ik heb geroepen tegen God: Ik wil niet lijden!! Ik wil dit niet! waarom doet u mij dit aan?!

En nu lees ik: christenen die niet willen lijden zijn vijanden van Christus! Voor hen komen eten en drinken op de eerste plaats. Ze zijn trots op dingen waarvoor ze zich zouden moeten schamen. Ze kiezen voor het aardse leven.

En voor dat iedereen over me heen buitelt om te zeggen dat ik de zinnen uit hun verband ruk: God heeft mij iets te zeggen, dát weet ik zeker. En dit was zijn boodschap vandaag. Maar daar liet hij het gelukkig niet bij.

Ik voelde me verslagen. En eigenlijk voel ik me nog steeds wel een beetje zo. Als ik niet bereid ben om te lijden, heb ik het kennelijk niet begrepen.

Ik keek terug: wat had ik in het bovenstaande gemist waardoor ik dit niet begreep. Ik las vers12:

christus heeft mij uitgekozen om hem van dichtbij

te leren kennen. Ik doe mijn uiterste best

om dat doel te bereiken.

En met een flits dacht ik: ik ben nog niet zo ver! en toen bleek dat de volgende zin te zijn:

Maar ik ben nog niet zo ver.

Wanneer je je zo door je dagelijkse leven heen worstelt is het mooi om te ontdekken dat de Heilige Geest je bij de hand neemt. En je de HELE waarheid laat zien. Hij bracht mij nog twee gedeelten te binnen die ik eerder al eens had opgeslagen.

christus heeft voor ons geleden toen wij nog vijanden waren!

Dat betekend dat als ik me herinner dat ik weer een vijand ben geworden, dat ook dan zijn genade en vergeving nog voor mij gelden! Gelukkig.

En toen ik dat wist kwam de volgende tekst mij te binnen:

de ogen des heren speuren de hele aarde af 

om krachtig bij te staan wiens hart volkomen naar hem uitgaat.

En mijn verwarde en pijnlijke conclusie over mezelf wordt genadig in het Licht gezet.

  Ik ben de Weg en de Waarheid en het Leven. 

Ik stierf de dood toen jij een vijand bleek

maar ik stond op en wil jouw t leven geven

en als je lijdt dan is dat maar voor even

en Ik laat jou ook dán niet in de steek!

manna verzamelen

Twijfel heeft mij weer te pakken.
 Met grijpgrage klauwen trekt het eerst een beetje, maar hoe langer hoe meer.
En ik roep HELP!!
Maar hoe hoor je Gods zachte fluisterstem door de herrie van je eigen gedachten heen?



En dán hoor ik ineens een flard van mijn eigen gedachten wat harder dan de rest:

MANNA VERZAMELEN!!

Ik weet het weer: elke dag genoeg. Niet kijken of ik al wat voor morgen kan pakken, niet kijken of ik wat over heb van gister..

De zegeningen van deze dag zijn genoeg om de dag mee door te komen.

Ik zit zo vast in mijn eigen ongeduld. Ik wil dat NU de dingen gaan veranderen. Dat mijn worsteling met God NU over is. Dat ik NU weet hoe alles verder zal gaan en hoe lang ik nog moet wachten.

Maar van God krijg ik andere dingen NU. Alleen Manna voor vandaag. Precies voldoende om vandaag zijn kind te kunnen zijn.

Hij werpt het me niet in de schoot. Ik zal zelf mijn tent uit moeten komen om het te verzamelen.

Manna, het brood uit de hemel...

Jezus Christus het Levende brood uit de hemel, Uw genade is mij genoeg.