Pagina's

donderdag 15 september 2016

zoektocht naar het volmaakte

Mens, waar ben je gebleven?

waar is je echtheid, je kwetsbaarheid, je aanhankelijkheid?

In een samenleving waar authenticiteit als een zeer belangrijke waarde wordt gezien, groeien mijn kinderen op. Iedereen roept het van de daken: "wees lekker jezelf" of "ze moeten me maar nemen zoals ik ben" en meer van dat soort leuzen.

Hoe vaker ik het hoor, hoe meer ik in de war raak. Want wat is tegenwoordig jezelf zijn? waar is de mens gebleven?
Heb je pijn? Dan ben je geen doorzetter. Ben je werkloos? Dan komt dat van je imago of leeftijd. Of je bent natuurlijk gewoon lui! Krijg je rimpeltjes? Ook daar is gewoon wat aan te doen. Peperdure cremepjes  pretenderen een gladde en jonger uitziende huid. Gestrest? Yoga al geprobeerd? lekker naar het strand? oeh,,eerst de sportschool en een goede bikini-wax. Lage schoolresultaten? gewoon weinig in je mars. Of je bent alweer lui.

Overal zie je gejaagde en afgepeigerde mensen. De andere helft laat botox spuiten, zodat ze 's avonds door kunnen halen en er toch uitgerust eruitzien als ze 's morgens om 8 uur op het werk moeten zijn. Niemand kan zien dat ze moe zijn, ideaal!
 De zonnebankbruine gezichten met opgespoten lippen zijn al lang geen uitzondering meer. want "je wil er wel een beetje goed uitzien, toch?".

Waar je mee omgaat, daar wordt je mee besmet, is een gezegde. Hoe meer deze dingen voor komen, hoe meer mijn kinderen denken dat het dus normaal is om je te verstoppen, en dan te roepen dat je je steeds beter in je vel voelt. Hoe volmaakter mensen het willen, hoe onvolmaakter het wordt. Onnatuurlijk, onecht, ongekend ben je dan.

Met drie puberdochters in huis en één die er straks nog achteraan komt, maak ik me ernstige zorgen als christen moeder. Hoe kan ik in mijn ééntje op tegen de hele cultuur van ijdelheid en leugens?
Mijn dochters staan voor de spiegel te draaien en zeggen vervolgens met een zucht: ik wou dat ik er zo uitzag als..( en dan volgt een naam). Wat??? Waarom in vredes naam. Ze zijn prachtig!

De oudste durft niet te zwemmen, want stel je voor dat er ergens nog een schaamhaar zichtbaar is.
De tweede vraagt voortdurend of ze er wel goed uitziet...

Het internet staat vol met vloggers. schreeuwend om aandacht, maar vooral om volgers. Want hoe meer volgers hoe beter je bent gelukt als mens.

En al het bovenstaande komt maar van één ding: Verlangen om geliefd en gekend te zijn.
en daarmee gelijk de angst om dat niet te zijn.
Maar wat als je gewoon mag weten dát je geliefd bent en gekend wordt. Door een volmaakte LIEFDE en een volmaakt KENNEN. namelijk door degene die je heeft bedacht, ontworpen, liefdevol geweven in de schoot van je moeder.

Hoe moet de mens tegenwoordig de zachte fluistering van Vaders liefde verstaan, wanneer hij het constant overschreeuwd met "zie mij, houd van mij"

Met al zijn pogingen het leven leuker en beter te maken, komt de mens steeds verder weg van de enige manier om dat te doen. Luisteren naar Vader. Bij Hem op schoot, in zijn sterke armen ervaren dat je écht geliefd bent. En volledig gekend. Juist met ál je tekortkomingen, en al je falen. Met ál je geploeter om iemand te zijn, zegt Hij:  je bént allang iemand. Uniek, bijzonder.. Maar door je eigen eigenwijsheid takel je af. Kóm met mij mee: ik maak je volmaakt gelukkig.

Ik moet er van zuchten, want ook ikzelf ben zo beïnvloedbaar. Wanneer gaan we ons concentreren op wat échte, onvoorwaardelijke liefde betekent? Concentreer je vandaag! Wees wakker voor alle misleiding en ontmasker die in je gedachten.

9 opmerkingen:

  1. Best wel onder de indruk van hoe je dit heb verwoord, Want "dit", is de trieste realiteit... Ik voel het net zo.
    Wij leven in een gemaskerde maatschappij. Echtheid en daarmee ook eerlijkheid, is vaak ver te zoeken :(
    Weet je wat ik nu het ergste vind? Dat al deze zaken, dit toneelspel, ook de Kerk is binnengedrongen. En niet zo'n klein beetje.... Alles moet gelikt zijn. Er zit een soort van plastisch chirurg achter het podium en in de coulissen die ervoor moet zorgen dat er een excellente dienst wordt voorgeschoteld.. Nee, sorry, ik heb er niets (meer) mee.

    Doe mij ajb de stilte van de Schepping. Een oud klein houten kerkje in de bergen ofzo. Met een paar mensjes. In verwondering. Stil voor hun Vader. Niets plastisch, maar steunend. Met een sprongetje in het hart. Volmaakt door geaccepteerde onvolmaaktheid. Echt.
    Heer, geef nog een beetje echtheid, aUb...?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel voor je echtheid. Wij hebben God zo nodig. En Hij is er.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh ja, wat Johannes beschrijft... over de stilte van de schepping, en dat houten kerkje... oh dát, ja, herkenbaar... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Deze tijd je kinderen opvoeden valt niet mee.
    Gods wijsheid, liefde geduld, kracht wens ik je toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. vandaag de kwetsbaarheid van het leven in handen gehad. Wat moeten mensen zich vaak verstoppen, alleen om zichtbaar te willen zijn.
    Laten we elkaar zíen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dank voor je blog, Loïs. Zo moeilijk en ingewikkeld, terwijl het zo eenvoudig zou kunnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Steeds vaker denk ik dat we met zijn allen een stapje terug zouden moeten kunnen maken. het leven vroeger was misschien niet zo luxe maar wel veel eenvoudiger. Met alles wat we nu weten en kunnen zouden we moeten leren om eerder tevreden te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi Lois:), zou je mij een mailtje willen doen? Het gaat over niets bijzonders maar hoor graag van je. Groetjes Miriam (semajarafu@gmail.com)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Loïs, ik mis je schrijven....
    Gods nabijheid in alles,
    Groet, -hans

    BeantwoordenVerwijderen

Fijn als je een reactie achterlaat, ik ben heel benieuwd naar jullie mening , ervaring en kritiek. het wordt gewaardeerd!!