Robert, mijn man, is met de oudste 3 dochters naar de kerk en ik zit met de jongste op de bank thuis. We hebben zonet "nederland zingt op zondag" van de EO op de laptop gekeken. Samen is dat ons momentje op de zondag middag. daarna lekker op schoot en alle liedjes zingen die we kennen. We genieten er allebei van. Nu zit ze met grote ogen alle letters te volgen die in het beeld verschijnen. "wat schrijft u dan?" vraagt ze. Ik lees het voor en ze kijkt vol bewondering. Letters leren lijkt haar wel wat.
Als ik er aan denk dat deze tijd heel snel voorbij zal gaan, en dat ze groot wordt en uit huis zal gaan, ben ik me er extra van bewust dat ik van haar moet genieten.
Gister waren we 12,5 jaar getrouwd, robert en ik. We zijn met onze ouders en kinderen uit eten geweest. wat zijn we gezegend! Hoe zal het over nog eens twaalf en een half jaar zijn? dan is dat hummeltje naast me, als God het wil, alweer 16! Ze zal niet meer zo gemakkelijk op schoot kruipen en lezen kan ze dan allang.
Zomaar een middag die ik zou willen vasthouden en inlijsten. dank U Heer!
WAt mooi... ik heb net foto's van laura laten zien aan Elianne. Ik merk hoe trots ik me voel over haar (met dat uit eten gaan) Ik zit echt ineens als oma in een ander stadium, zo voelt dat... Ik krijg grote kleinkinderen en dat voelt heel rijk.
BeantwoordenVerwijderen