met hart en nieren..

Dat staat vaak vermeld in de psalmen..hart en nieren. Twee organen die van essentieel belang zijn.
Het hart is in onze cultuur nog steeds de "woonplaats van onze gedachten".  bijvoorbeeld: ik houd met mijn hele hart van je.
Maar de nieren? huh, wat is daar dan mee?
In de nieren "huizen je emoties" volgens de overlevering.

waarom ik daar over schrijf?
Ik lig in het ziekenhuis.
Sinds vlak voor de zomervakantie heb ik nierstenen. Héél pijnlijk. Maar gelukkig heb je daar niet voortdurend last van. Af en toe, als zo'n steentje klem komt te zitten in je nier, veroorzaakt het een koliekpijn die niet te harden is!
Al een paar keer was ik er dus mee naar de uroloog geweest, maar ondanks verschillende scans en foto's en echo's werden de steentjes niet gevonden, en leefden we weer 'vrolijk' verder.
Tot afgelopen dinsdag...
Midden in een vergadering kreeg ik weer een koliek en ben ik dus maar gauw naar huis gegaan om een diclofinac te nemen. 's nachts werd het erger en erger, en nog erger... Ik heb alleen maar overgegeven en dacht dat ik me groot en sterk moest houden...(zo ben ik nou eenmaal).
's Morgens belde ik de uroloog, maar die hadden pas een 'gaatje' om half tien. Uiteindelijk ben ik op spoedeisende hulp terecht gekomen, en daar bleek dat het mis was.
De steen had de toevoer naar de blaas volledig afgesloten en de nier was gaan stuwen.
Geen wonder dat ik dacht dat ik bijna dood ging van de pijn..

Nu heb ik een drain in mijn nier ingebracht gekregen (ook uiterst pijnlijk), dat is een tijdelijke noodoplossing om mijn nier weer tot normale proporties terug te brengen. Binnenkort (kan nog even duren) moet ik dan geopereerd worden om de steen te verwijderen. Daarvoor moet ik dan wel naar een ander ziekenhuis.

In het ziekenhuis heb je niks te doen. Dus doe ik wat ik áltijd doe als ik niets te doen heb: denken..;-)
Ik had vannacht al drie blogs "geschreven" in mijn hoofd, alleen geen laptop bij de hand.
Nu ben ik op 'dag-verlof' zoals dat heet. Ik mocht even naar huis, en vanavond voor half 8 moet ik er weer zijn. Wel fijn om even bij mijn hubbie en kinderkens te zijn. Ik mag nog niks, ik kan nog niks, ik kan alleen nu even een nieuw blog schrijven en dan ga ik weer terug naar het ziekenhuis.
Die nieren..
Daar huizen te emoties volgens de overlevering. Hmmm, ik denk dat het onzin is. Mijn emoties huizen in mijn ziel. En waar die zit? Geen idee. Maar ik heb er één, dat wel.
't Is maar goed dat we het tegenwoordig niet meer zó zeggen: "gij toetst mijn nieren" want eh...ik vind hartelijk net iets leuker klinken dan nierlijk..

Nou dat dus, dan weten jullie waar ik ben en dat ik niet lees wat hier allemaal aan recaties komt, en dat ik even niet op andere blogs reageer.

tot wanneer? Tot gauw.