mens vraag hulp!

We leven in een individualistische samenleving waarin het gaat om economie en zelfontplooiing. Wanneer dat je leefomgeving is: dag in dag uit, ontkom je er menselijk gesproken niet aan dat je daardoor beïnvloed wordt. Ook en misschien wel juist op terreinen waarvan je niet eens weet dat ze daardoor beïnvloed zijn.

Als je een klein kind wilt helpen met het vastmaken van zijn vestje,  hoor je al snel: 'ik kan het zelf wel!' Na veel geduld ontdek je dat dat deels waar is. Het kind kan de knopen vast krijgen, helemaal zelf... Toch zitten de knopen scheef vastgeknoopt.

Ook wij zijn geneigd dingen die we niet, of nog niet, onder de knie hebben zélf te doen. We willen geen bemoeienis met ons leven, onze keuzes, en ons gedrag. Waarom niet? Omdat wij menen dat ons leven van ons is, en dat we ermee kunnen doen wat we zelf willen.

Ik voed "Mijn Eigen" kinderen wel op, op MIJN manier. Wat jij doet, moet jij weten!
Ik ga scheiden, als Ik het niet meer zie zitten, want Ik heb alles al geprobeerd, en de liefde is weg!
Bemoei je niet met MIJN huishouden.
Ik besteed mijn EIGEN geld wel.

Natuurlijk zet ik nu een aantal dingen zwart/wit neer, en je kunt zelf beoordelen of je je erin herkent, maar wat ik ermee aangeven wil is dat de maatschappij heel ik-gericht is. Iedereen leeft op kleine eilandjes van: ik weet het zelf wel, ik kan het zelf wel.
We schamen ons om hulp te vragen. Maar een mens is niet bedoeld om in zijn eentje te worstelen. Adam merkte dat hij alleen was. God had het verlangen in hem gelegd om te delen, en om hulp te vragen.
Toen schiep hij Eva als hulpe tegenover hem. Samen waren ze nu "de mens".

Heb jij dat ook? Dat je "de vuile was niet wilt buiten hangen" en daarom eenzaam door ploetert met het idee dat je het wel zult redden?
Geloof me, ik ben daar ook geweest. en nog vaak genoeg bevind ik me daar wéér!
Tot ik Gods zachte fluisterstem weer hoor in mijn hart: "mens, vraag hulp!" Je kan en je hoeft het niet alleen te doen. God wil je helpen! Hij kan mensen om je heen geven met andere talenten, andere inzichten, andere woorden van God, die je helpen om het perspectief weer te zien.
En om dan terug te komen op die voorbeeldjes hierboven..Dan klinkt het opeens heel anders!

God, het zijn UW kinderen die ik op te voeden heb, help mij, geef mij wijze mensen om me te bemoedigen en te sterken bij deze belangrijke taak!
God U hebt mij en mijn man verbonden, maar ik zie zelf niet hoe het verder moet. Geef ons beide meer van uw eindeloze liefde, zodat wij in U kunnen volhouden.
God, ik ben moe, en er zijn nog zoveel taken te doen in huis..Maak mij sterk, en moedig en geef dat ik inzie dat geen van mijn daden tevergeefs is omdat U met liefde op mij neerkijkt.
God, leer mij te delen van het geld dat U ons gaf, en geef ons wijsheid om het goed te beheren.

Maar niet alleen God is er, ook onze medemens. God heeft ons SAMEN op deze aarde geplaatst. Je hoeft het niet alleen te doen. Maar wat is de stap soms groot om om hulp te vragen. Het zegt om een bepaalde manier iets over jou: Jij kunt het niet, daarom heb je hulp nodig. En o wat vinden mensen het moeilijk om toe te geven dat ze iets niet kunnen.
Ze knopen liever scheef en zelf, dan recht met hulp. Herken je dat in je leven? heb jij ook bepaalde knopen scheef vastgeknoopt? Of is er iemand in je omgeving waarvan je weet dat die scheef aan het knopen is?
Jij houd je mond...de ander wil het zélf doen...wie ben jij om je ermee te bemoeien?

Kijk eens naar de ogen van de moeder van het kind! Geduldig staat ze te wachten en glimlacht wanneer ze het kind ziet ploeteren. Ze laat het kind begaan en wacht af. En dan? Als het kind trots het dichtgeknoopte vest laat zien en de moeder vraagt waar het knoopje voor het laatste knoopsgat is gebleven...
Het kind schrikt: oei! Niet helemaal goed gegaan! De moeder vraagt: Zal ik helpen? en dankbaar wordt dat aanbod dan aanvaard.

Zeg tegen elkaar: Ik zie je ploeteren..Ik zie je worstelen..Kan ik je misschien helpen?
En laat mensen niet in hun sop gaarkoken! Hulp vragen is heel moeilijk, hulp aanbieden kan dan soms uitkomst bieden...
Maar in vredesnaam: MENS, VRAAG HULP!

eigen liedjes

Eén van de dingen die ik graag doe is liedjes schrijven. Teksten borrelen naar boven, en willen gezongen worden.
Het begon al toen ik een jaar of 14 was. Mijn broertje van 13 speelde graag piano en vond het leuk om wijsjes te verzinnen bij mijn teksten en zo werden er een stuk of vijf liedjes geboren. We zongen ze samen, en hadden er lol van, maar verder kwam het niet.

later speelde mijn zusje gitaar en maakte zij de melodieën. Dat was toen ik inmiddels al getrouwd was.
Ik schreef een tekst, belde haar op, las de tekst voor en stuurde hem vervolgens per mail.
Zij  schreef een melodie, belde mij, zette de telefoon op speaker en speelde hem voor.
Zo zijn nog veeeel meer liedjes geboren. Heerlijk vond ik het.

Maar ja, wanneer je zelf geen instrument kunt bespelen, blijf je afhankelijk van de zin, en de tijd van een ander.  En wanneer de ander dan geen zin of tijd meer heeft...kun je geen liedjes meer maken.

Tijden kon ik vanwege mijn fibromyalgie zelf geen gitaar spelen. Het deed me te veel pijn om de grepen te pakken, en ik gaf het steeds maar weer op.
Sinds een poosje moet ik vitamine D slikken, omdat mijn lichaam dat zelf niet aanmaakt. mijn gezondheid gaat met sprongen vooruit.
Dus kwam de dag dat ik weer eens probeerde gitaar te spelen, en jawel het lukte!! Wat een geweldig gevoel! Heerlijk om gewoon zelf een instrument te kunnen spelen, en zelf te kunnen zingen.

Ik vind het nog wel moeilijk om te spelen en te zingen tegelijkertijd, maar oefening baart kunst!
Omdat ik zo trots ben op mezelf laat ik jullie meegenieten.
Let op: ik ben geen top zangeres of gitarist. Het is maar amateuristisch. Maar de tekst en melodie zijn van mij!

Ik heb het geschreven (een heel aantal jaren geleden) toen mensen vonden dat ik een oplossing moest zoeken voor mijn gezondheid bij allerlei alternatieve genezers. Ik weigerde, en de mensen zeiden dat ik zeker niet beter wilde worden. of dat het dan kennelijk zo erg niet was...
Maar ik heb mijn heil bij Jezus gezocht. En Hij kan je ziel redden. Dat is veel belangrijker dan een gezond lichaam! Daar gaat het lied over. en kijk: ik kan het zélf weer spelen: God is groot!

Do you know that as the saviour lays his hands on you
That you will cure and you will live again?
Maybe for a long time yoy have tried to understand
why you've been hurt while you believe in Him
But listen to his voice and know he's there to ease the pain
he knows what's best, he has been there for you
do you know that as he walks beside you all the way
You'll soon discover what his hands can do

His feet can walk on water
his hands can ease the wind
his eyes can look directly in your soul
his ears will hear you call before you even say a word
his arms will catch you when you fall

do you know that your redeemer is the Lord of life
and if you trust hem he will make a way
do you realise that he can conquer even death
so sea and storm will easily obey
how can i imagen what he did because of me
my heart was filled with evil and despair
just remember every time you feel the lonelyness
that he laid down his life and he is there

His name will be your freedom,
his hands will comfort you
his promisses will make that blind can see
and all you have to do is ask him Lord release my soul
and than his truth will set you free
He'll set you free 

vakantiekiekjes

Bij vakantie kiekjes denken de meeste mensen aan plaatjes van de natuur met een paar uber-bruine snoeten die stralend in de lens kijken. Maar wij zijn dit jaar niet op vakantie gegaan, en hadden zo gezegd: "een klus-vakantie". Nee, geen hele verbouwingen maar gewoon wat puntjes op de i.
 Als we het hebben over klussen dan moet je dat zo voor je zien: mijn man, klust en ik sta er bij en kijk ernaar, haha. Dat betekent niet dat hij alles doet. Nee dat betekent dat ik bedenk en hij uitvoert.
Gelukkig is mijn man buitengewoon geïnteresseerd in alles wat met onze inrichting te maken heeft, en daarom denkt hij mee. Op een praktische manier kijkt hij of mijn ideeën haalbaar, handig en betaalbaar zijn.
Mijn man is het type: geen woorden maar daden, en dat heeft hij deze vakantie eens even goed laten zien.

Direct de eerste maandag van zijn vakantie heeft hij een vloer gelegd.

Bruine laminaatvloer werd een lichtgrijze. O wat ben ik er blij mee!!

Daarna heeft hij de kast onder de trap uitgemest. We hadden daar een computer-hok, een soort kantoortje in, maar omdat we daardoor geen plek hadden voor voorraad, heeft hij er nu een proviandkast van gemaakt.
En begrijp me goed: dat is een vreselijk karwei als je mij als vrouw hebt, want ik ben nogal een verzamelaar van woorden. Dus het computerhok lag vol met volgeschreven schrijfblokken en aantekeningenbriefjes e.d.
Ik vroeg hem aarzelend toen ik de inhoud van het hok in de huiskamer zag liggen: "is het wel weer netjes als je over twee weken weer gaat werken?" Maar dezelfde avond kwam ik beneden nadat ik de kuikens op bed had gelegd en voila: spik en span!

We hadden in de kamer ook een grenen dressoir staan, maar dat was al een poosje toegezegd aan een zwager en schoonzus, dus moest op die plek een ander tafeltje komen. Roop had jaren geleden al een keer een kaptafeltje voor mij gemaakt. Dat heeft hij nu geverfd en gepimpt.

dus waar eerst het dressoir stond

ziet het er nu zo uit...


















Maar dat was nog niet alles. Wij hadden namelijk ook een zeer ergerlijk achterhalletje. Te klein voor een fatsoenlijke kapstok, maar voor de tocht weer te handig om hem eruit te slopen. Dus heeft Roop er planken in gemaakt waar we de schoenen op kwijt kunnen...

 

en hij heeft er mooie plavuizen ingelegd die we nog ergens in een doos op zolder hadden staan.

Buzzy man, die man van mij.
Gelukkig heeft hij er zelf heel veel lol in om al die "kleine klussen" aan te pakken.
Af en toe een dagje weg tussendoor, en het was tóch een heerlijke vakantie met mooi weer.

Wat hebben jullie gedaan?