mens vraag hulp!

We leven in een individualistische samenleving waarin het gaat om economie en zelfontplooiing. Wanneer dat je leefomgeving is: dag in dag uit, ontkom je er menselijk gesproken niet aan dat je daardoor beïnvloed wordt. Ook en misschien wel juist op terreinen waarvan je niet eens weet dat ze daardoor beïnvloed zijn.

Als je een klein kind wilt helpen met het vastmaken van zijn vestje,  hoor je al snel: 'ik kan het zelf wel!' Na veel geduld ontdek je dat dat deels waar is. Het kind kan de knopen vast krijgen, helemaal zelf... Toch zitten de knopen scheef vastgeknoopt.

Ook wij zijn geneigd dingen die we niet, of nog niet, onder de knie hebben zélf te doen. We willen geen bemoeienis met ons leven, onze keuzes, en ons gedrag. Waarom niet? Omdat wij menen dat ons leven van ons is, en dat we ermee kunnen doen wat we zelf willen.

Ik voed "Mijn Eigen" kinderen wel op, op MIJN manier. Wat jij doet, moet jij weten!
Ik ga scheiden, als Ik het niet meer zie zitten, want Ik heb alles al geprobeerd, en de liefde is weg!
Bemoei je niet met MIJN huishouden.
Ik besteed mijn EIGEN geld wel.

Natuurlijk zet ik nu een aantal dingen zwart/wit neer, en je kunt zelf beoordelen of je je erin herkent, maar wat ik ermee aangeven wil is dat de maatschappij heel ik-gericht is. Iedereen leeft op kleine eilandjes van: ik weet het zelf wel, ik kan het zelf wel.
We schamen ons om hulp te vragen. Maar een mens is niet bedoeld om in zijn eentje te worstelen. Adam merkte dat hij alleen was. God had het verlangen in hem gelegd om te delen, en om hulp te vragen.
Toen schiep hij Eva als hulpe tegenover hem. Samen waren ze nu "de mens".

Heb jij dat ook? Dat je "de vuile was niet wilt buiten hangen" en daarom eenzaam door ploetert met het idee dat je het wel zult redden?
Geloof me, ik ben daar ook geweest. en nog vaak genoeg bevind ik me daar wéér!
Tot ik Gods zachte fluisterstem weer hoor in mijn hart: "mens, vraag hulp!" Je kan en je hoeft het niet alleen te doen. God wil je helpen! Hij kan mensen om je heen geven met andere talenten, andere inzichten, andere woorden van God, die je helpen om het perspectief weer te zien.
En om dan terug te komen op die voorbeeldjes hierboven..Dan klinkt het opeens heel anders!

God, het zijn UW kinderen die ik op te voeden heb, help mij, geef mij wijze mensen om me te bemoedigen en te sterken bij deze belangrijke taak!
God U hebt mij en mijn man verbonden, maar ik zie zelf niet hoe het verder moet. Geef ons beide meer van uw eindeloze liefde, zodat wij in U kunnen volhouden.
God, ik ben moe, en er zijn nog zoveel taken te doen in huis..Maak mij sterk, en moedig en geef dat ik inzie dat geen van mijn daden tevergeefs is omdat U met liefde op mij neerkijkt.
God, leer mij te delen van het geld dat U ons gaf, en geef ons wijsheid om het goed te beheren.

Maar niet alleen God is er, ook onze medemens. God heeft ons SAMEN op deze aarde geplaatst. Je hoeft het niet alleen te doen. Maar wat is de stap soms groot om om hulp te vragen. Het zegt om een bepaalde manier iets over jou: Jij kunt het niet, daarom heb je hulp nodig. En o wat vinden mensen het moeilijk om toe te geven dat ze iets niet kunnen.
Ze knopen liever scheef en zelf, dan recht met hulp. Herken je dat in je leven? heb jij ook bepaalde knopen scheef vastgeknoopt? Of is er iemand in je omgeving waarvan je weet dat die scheef aan het knopen is?
Jij houd je mond...de ander wil het zélf doen...wie ben jij om je ermee te bemoeien?

Kijk eens naar de ogen van de moeder van het kind! Geduldig staat ze te wachten en glimlacht wanneer ze het kind ziet ploeteren. Ze laat het kind begaan en wacht af. En dan? Als het kind trots het dichtgeknoopte vest laat zien en de moeder vraagt waar het knoopje voor het laatste knoopsgat is gebleven...
Het kind schrikt: oei! Niet helemaal goed gegaan! De moeder vraagt: Zal ik helpen? en dankbaar wordt dat aanbod dan aanvaard.

Zeg tegen elkaar: Ik zie je ploeteren..Ik zie je worstelen..Kan ik je misschien helpen?
En laat mensen niet in hun sop gaarkoken! Hulp vragen is heel moeilijk, hulp aanbieden kan dan soms uitkomst bieden...
Maar in vredesnaam: MENS, VRAAG HULP!