psalm van Loïs

Treed aan, de stemmen moeten zwijgen
ik ben uw kind, mijn hart is uw paleis
de vijand lijkt niet klein te krijgen
maar u bent machtiger dan Hij

Wie is de koning in mijn leven?
Is dat de duivel die met leugens strooit
of is dat God die wil vergeven
zodat mijn koude hart ontdooit?

Laat duizend mannen voor mij strijden
tienduizend mannen om mij heen gaan staan
Heer Jezus kom mij zélf bevrijden
slechts voor de glorie van uw naam

wanneer de storm weer zal bedaren
de zon schijnt op mijn afgemat gezicht
geef dat ik dan toch nog kan stralen
en kan getuigen van uw Licht

wie is de koning in mijn leven?
mijn koning en mijn helper is de Heer
treed op, en wil mij inzicht geven
bestraf de golven van mijn meer

en wanneer ik u mag ontmoeten
dan zet u alle nare dingen recht
wil mij met milde blik begroeten
zegt: goed gedaan getrouwe knecht!

helemaal mis

las net dit blog van Jedidja. Ze is ziek geweest en had last van vervelende stomme stemmetjes die haar wijs wilde maken dat niemand voor haar bad.

Ik zit te huilen. Ik denk dat degene die dat fluisterde naderhand bij mij is komen zeuren.
"en moet je zien hoeveel mensen blij zijn dat ze weer beter is" fluister het stomme stemmetje. "op jouw vorige blog zijn geen reacties gekomen (op één na, die eigenlijk ook niet wist wát ze moest zeggen). Houd er maar gewoon mee op. en dan bedoel ik niet alleen met bloggen, nee met álles!"

Ik weet dat het niet waar is. Dat het leugens zijn, en dat ik er niet naar moet luisteren. Maar sinds ik andere medicijnen gebruik is het weer helemaal mis. Mijn depressieve gevoelens van jaren geleden steken de kop op, en ik kan het niet tegenhouden!

Het gevoel niet tegen alles op te kunnen en volkomen alleen te staan is slopend. Het is niet reëel maar wel overheersend aanwezig.

Wie dit ook leest: bid voor mij!
Dan zal ik zorgen dat ik andere medicijnen krijg...

binnen

Ik voel me verloren

Bevroren

Ik kan niet ontdooien

Ik struikel steeds over het zoete en mooie

En hoop dat de pijn

Zal verdwijnen

En plaats maakt voor dromen

Van wat nog kan komen

Maar dromen zijn zoet

En ik wil liever bitter dan goed

Ik wil me bewijzen

En eisen

Dat ik kan genieten

Van wat men niet ziet en

Wat toch diep verborgen

Gevangen zit

Dat kostbare binnen

Wat niet weet waar en hoe

En wanneer te beginnen

Dus blijf ik bevroren

En koud observeren

Het tij wil niet keren

Maar veilig alleen

Ongezien blijven leren

Hoe mensen niet zien wat onzichtbaar is

de laatste dagen...

Weet dat de laatste dagen zwaar zullen zijn!

De mensen zullen egoïstisch zijn,

geldzuchtig, 

zelfingenomen en arrogant. 

Ze zullen God lasteren, 

geen ontzag tonen voor hun ouders, 

ondankbaar zijn en niets heilig achten. 

Ze zullen harteloos zijn, 

onverzoenlijk, 

lasterziek, 

onbeheerst en wreed. 

Ze zullen het goede haten en 

onbetrouwbaar, 

roekeloos en verblind zijn. 

Het genot zullen ze meer liefhebben dan God. 

Ze zullen de schijn van vroomheid ophouden, 

maar de kracht ervan miskennen. 

Keer je af van zulke mensen! 

2tim.3:1-5

want er komt een tijd 

dat de mensen de heilzame leer niet meer verdragen!

Maar leraren om zich heen verzamelen

die aan hún verlangens tegemoet komen

en hen naar de mond praten.

Ze zullen niet meer naar de waarheid luisteren

maar naar verzinsels.

2 tim. 4:3-4

Als ik deze teksten lees in de bijbel dan zie ik zoveel voor me wat nu speelt..

Paulus oproep aan Timotheus om je van zulke mensen af te keren geld ook voor ons. Doe niet mee, wees alert.

ga weg uit die stad mijn volk!

zodat je geen deel hebt aan haar zonden 

en ontkomt aan de plagen die haar zullen treffen.

openb.18:4

Als je mij liefhebt,

houd je dan aan mijn geboden. Dan zal ik de Vader vragen

jullie een andere pleitbezorger te geven:

de Geest van de Waarheid.

De wereld kan Hem niet ontvangen 

want ze ziet Hem niet en  kent Hem niet.

johannes 14:15-17

Blijf in Hem! Houd vol, nog een korte tijd voordat Hij zich in al zijn glorie aan de wereld zal openbaren.

Bid voor al die mensen die in de duisternis leven, en wees zelf een Licht!

overprikkeld

de bontgekleurde muren schreeuwen me toe:

wij zijn vrolijk,dus plezierig!

maar ik word alleen maar moe.

Zelfs de wolken hebben impact,

het miauwen van een poes,

en ik word alleen maar gekker

van het stomen van de douche!

Wie prikt voor mij de prikkels lek?

Wie houd mijn huilen tegen?

Ik wou dat stilte stil kon zijn...

ze heeft nog nooit gezwegen!

Loïs

verjaardag met een verhaal erachter..

Dit stond op het geboorte kaartje van onze vierde dochter. Haar namen betekenen "Rein"  en "hoopvol" , vandaar dat ik een gedichtje schreef waar dat in terug kwam.

Toen ze op de tweede nacht hals over kop met de ambulance naar het ziekenhuis moest, omdat ze niet meer ademde, bedacht ik in mijn paniek dat het gedichtje misschien ook wel op haar rouwkaartje zou komen. Het zou zo perfect passen dat ik er alleen maar angstiger van werd.

In het ziekenhuis, ze hadden haar inmiddels weer "aan de praat" bleek dat ze een veel te hoge bloeddruk had. Je kunt het zien op de foto's, wat een rode kleur ze had.

Ze deden allerlei onderzoeken en vertelden ons dat er wat met haar hartje of nieren zou zijn. Dat kwam best hard aan, maar ze leefde in elk geval, en we waren tóch dankbaar. In de gemeente baden we voor haar en thuis natuurlijk, en de familie en vrienden baden mee.

Na tien dagen mocht ze naar huis. Wat was ik blij!! Ze moest wel terug komen voor onderzoeken, maar ze deed het heel goed en daarom kon ze mee naar huis.

Na een aantal onderzoeken bleek dat de artsen niets meer konden vinden van de problemen die ze had. Ook had ze geen hoge bloeddruk meer, ze leek kern gezond.

En dat was ze ook want God had haar genezen!

Een week nadat ze thuis was gekomen werd ik ziek. Borstontsteking dacht ik. Ik belde een buurvrouw en die heeft de andere kinderen naar school gebracht en de één na jongste meegenomen.

Tussen de middag kwam ze even bij me kijken. Dat was maar goed ook want ik was zo doodziek dat ze direct de alarmlijn van de huisarts belde met het bevel dat hij nú moest komen.

Ik ging naar het ziekenhuis en bleek twee borst abcessen te hebben.

Dat werd een operatie en twee weken ziekenhuis. De baby mocht gelukkig mee, en ik ben zelfs borstvoeding blijven geven.

Wat waren we moe van alles toen we eindelijk weer thuis waren!!

Maar onze dochter werd verkouden. Al gauw was ik bang dat het weer op ziekenhuis zou uitlopen dus ik trok aan de bel bij de huisarts. Ik kon komen en hij bekeek haar. Ik kon gerust zijn, ze was alleen een beetje verkouden.

We zagen het één nacht aan, en nog een nacht. Een vreselijke nacht, want ik deed geen oog dicht. Mijn meisje kreeg haast geen lucht en ik zat steeds bij de kinderwagenbak waar ze in lag op het voeteneind van ons bed.

Ik zei de volgende dag tegen mijn man dat ik bang was en graag naar de huisartsenpost wilde. Dat was op 18 december.

Toen de huisarts haar zag schrok hij zich wild. Ze moest met spoed naar het ziekenhuis.

Het bleek het RS-virus te zijn, en de kinderarts zei dat ze het waarschijnlijk niet zou halen. Dit was de derde ziekenhuis opname in 6 weken tijd! 

Ik moest melk kolven, dat ze door een sonde kreeg. (kolven uit mijn open borst, de wond moest zelf sluiten)

Ze werd in slaap gehouden en we mochten haar zelfs niet meer aanraken.

Wat was ze ziek!!

Met kerst was ik jarig en mijn ouders kwamen ook even bij haar kijken:

op 30 december was ze weer sterk genoeg om mee te gaan naar huis. We werden gewaarschuwd dat ze waarschijnlijk bronchitis of astma zou krijgen, maar dat is niet gebeurd.

Ze is een sterke, gezonde eigenwijze meid geworden van wie we allemaal heel veel houden.

Een zegen voor ons gezin.

Wat is God groot!

En vandaag vieren we haar zesde verjaardag.