Ik vind het een ellendige strijd. Welke?
De strijd tegen het idee dat kinderen zijn wat ze doen.
Kinderen dóen soms vervelend, maar dat wil nog niet zeggen dat ze vervelend zíjn!!
Kinderen doen soms moeilijk, maar dat wil nog niet zeggen dat ze moeilijk zíjn.
En zelfs al doen kinderen heel erg vrolijk, dat wil ook niet zeggen dat ze het zijn.
Laatst kwam weer een van onze dochters thuis met een sip snoetje. "wat is er?" vroeg ik.
-"ik ben maan." verkondigde ze. "Ben jij máán?" vroeg ik alsof ik haar niet had verstaan.. "wat is maan?"-"iedereen is met rekenen zon, en ik ben maan." zei ze om zich te verduidelijken.
"lieverd, jij bént geen maan, " zei ik, "jij dóet maan. En dat geeft niks. Jij bent een meisje, jij bent mijn dochter, jij bént Gods lieve kind, en jij dóet maan."
Ze schudde haar hoofd, "ik ben met lezen zon, en met rekenen maan, en met taal ook zon, en daarbij is (.naam...) maan en (.naam van een ander kind....) sterren. Maar ik wil zon zijn en...(ratel ratel ratel)."
Nog een keer begon ik op mijn meest verantwoorde moeder toontje: "jij bént geen maan. Want jij bent niet je rekenwerk. Jij bent een meisje die rekenen moeilijk vind, maar jij bent niet een moeilijk meisje dat rekent.."
Sowieso heb ik moeite met de prestatiegerichte maatschappij waarin onze kinderen opgroeien. In elk geval gaat het dan om prestaties die geen eeuwigheidswaarde hebben.
Mijn kinderen (en alle kinderen) hebben hun eigen talenten, waar ik trots op ben en van geniet. Maar ze zijn niet wat ze kunnen.
Ik houd van ze om wie ze zijn, niet om wat ze doen.
Zo vaak hoor ik moeders zeggen: "die van mij zijn soms zo vervelend!" maar ze bedoelen: ze dóen soms zo vervelend.
Misschien leg ik op alle slakken zout. Maar tóch hoop ik dat ik bij mag dragen aan bewustwording bij ouders over wat je zegt tegen je kind.
Vooral als je kind gevoelig is, (die van mij zíjn dat, al doen ze het niet altijd;-)) is het belangrijk om op je woorden te letten.
Vermijd ook woorden zoals "altijd" en "nooit" wanneer je het over het gedrag van je kind hebt. Dus niet: "jullie luisteren ook nooit, als ik wat zeg" maar: "ik heb zojuist dit en dat gezegd en ik merk dat jullie daar niet naar luisteren. Dat vind ik vervelend gedrag." Dus niet: "Je bent altijd te laat beneden." maar: "jij bent vaak laat beneden, en dat vind ik niet leuk."
Ik heb het moeten leren, dat geef ik toe... Maar de winst in het zelfbeeld van je kind is de moeite waard.
Ik wilde alleen dat ze zoiets op de Pabo zouden leren. Of wanneer dat al geleerd wordt, dat leerkrachten daarmee zouden oefenen.
Zodat al onze kinderen leren dat ze waardevol zijn. Alleen al om het feit dat ze schepsels zijn van een grote God, die ze met aandacht en liefde schiep in de buik van hun moeder.
