zijn mijn blogs wel relevant?

Nu ik al een tijdje niet zo actief ben ik bloggerland bekruipt mij op nieuw de vraag: hoe relevant zijn mijn blogs. Ik heb namelijk een aantal blog collega's die over precies, maar dan ook precies dezelfde dingen willen schrijven als ik, en steeds zijn ze me een slag voor. Dan denk ik: Já ik plaats een brief aan mevrouw Bussemaker, maar vervolgens lees ik zo'n brief op dit blog. Of ik denk laat ik het hebben over de christelijke feestdagen en wat dat betekend en dan lees ik dit.

Zo gaat het al een poosje. Genoeg inspiratie. Thuis, en eigenlijk overal. Maar hoe nódig is het dat ik erover schrijf? Hoeveel wordt het gelezen?? Is dit dan wat ik doen moet?
Kan ik dan niet beter op een kistje op de Grote Markt gaan staan om te roepen: "bekeer u want het koninkrijk van God is dichtbij gekomen!"?

Wat ik ook wel zou willen doen is een soort vragen-blog beginnen. Lezers kunnen hun levensvragen stellen, en ik probeer vanuit mijn perspectief een antwoord te zoeken. Maar misschien is dat wat hoog gegrepen.

Daarom maar eerst mijn vraag aan de lezer:
Hoe relevant zijn mijn blogs? wat spreekt aan? wat juist niet?
Ik laat het maar afhangen van het soort en aantal reacties wat ik krijg of ik nog doorga of niet.

voor mijn moeder

Lieve mam,

Misschien jaren geleden

Kon ik het niet waarderen

Vond ik mezelf al groot genoeg

En wilde ik niet leren

Misschien heb ik gezwegen

Leek het me niets te schelen

Maar dat zijn dingen die de tijd

Vanzelf heeft kunnen helen

Nu wil ik enkel zeggen

Bedankt dat ik mocht groeien

Voor liefde en geborgenheid

De kans om op te bloeien

Voor alle wijze lessen

De kans om los te laten

En ook voor alle keren

Dat ik van me af kon praten

Mijn dank is nog veel groter

Dan ik nu kan beschrijven

Het zal misschien wel altijd

Ongrijpbaar voor ons blijven

Maar lieve mam, ik dank u

Voor liefdevolle grenzen

En vanaf hier wil ik u

Een goede Moederdag wensen!

liefs Loïs

vanuit een ziekenhuis bed

zo, daar lig ik dan alweer. Vandaag ben ik opnieuw geopereerd. Hoe dat is gegaan? Dat is nog even afwachten want ik heb de arts nog niet gesproken. Er zijn splinters van de niersteen verwijderd, maar het lijkt erop dat dit nog niet alles is, dus even afwachten.
Ik voel me gelukkig heel goed en buiten het feit om dat het erg warm is in bed, en ik er niet uit mag, gaat het prima. De deken kan ook niet af, want ik heb een uitwendige katheter en tja...dan past ondergoed niet aan (om het even netjes te zeggen).
Dus ik lig hier otters  te zweten. Ja je leest het goed: ik zweet héle otters, in plaats van dat ik zweet áls een otter. geloof me: Dat KAN!! Het is hier inmiddels een beestenboel dat snap je.
Maar goed..dan weten jullie even dat ik nog leef en het weer achter de rug heb.
Blogse allemaal, dan heb ik wat te doen!

Voor N.

Wat is het donker in jouw dal

wat is het mistig overal

ik zie het pas nu ik naast jou kom lopen

En ik kan straks weer terug naar licht

terwijl jij wandelt zonder zicht

en steeds maar weer op horizon blijft hopen

ik voel je wanhoop en je boosheid

zoveel verdriet en radeloosheid

je knieën knikken en je schouders zijn gebogen

en alles sluit zich om je heen

ik ben híer, maar jij blijft alleen

en wordt steeds meer de diepte in gezogen

wat is het moeilijk in jouw dal

ik zie slechts duister, overal

wat moet dat zwaar zijn om dat al zo lang te dragen

ga jij maar zitten hier en wacht

dan ga ik door de zwarte nacht

dan ga ik voor jou om versterking vragen

het duurt misschien lang

maar wees niet bang'

en droog de tranen op je wang

als Jezus komt dan móet het duister wijken

strek dus je benen, hef je hoofd

-zo lang je in het Licht gelooft- 

om hoopvol naar je Heiland uit te kijken

Loïs