Pagina's

donderdag 6 juni 2013

een "nee-zeg-probleem"

Ik werd door Jedidja op een idee gebracht voor een volgend blog. Zij zei in een reactie dat ze misschien meer een "nee-zeg-probleem" had. En ik denk dat zij zeker niet de enige is.
Nee, ik heb geen oplossingen, want ik heb zelf ook een "zee-zeg-probleem". Op zich kan ik al aardig mijn grenzen aangeven als ik ergens voor wordt gevraagd. Bijvoorbeeld in een commissie, of voor een collecte.
Daar heb ik het afgelopen jaar namelijk heeeeel hard mee geoefend. Ik vroeg me dan af: 

1. wil ik het?

2. zo ja waarom wil ik het?
* om aardig gevonden te worden
* om me goed over mezelf te voelen?
* omdat ik vind dat ik het zou moeten willen?
* of omdat ik het écht leuk vind, er de energie en tijd voor heb/wil vrijmaken, en ik God en mijn naaste ermee kan dienen.

3. Zo nee, waarom wil ik het niet?
* omdat ik er geen zin in heb?
* omdat ik er niet geschikt voor ben?
* omdat ik bang ben om te falen?
* Omdat ik momenteel andere prioriteiten heb?

Het is moeilijk als je enthousiast bent voor bijna alles, om dan tóch grenzen te stellen aan wat je kunt en doet.
Dan is het heel belangrijk om te zoeken naar je eigen motieven om iets wel of niet te doen. Ik denk dat er in onze maatschappij een hele grote valkuil is ontstaan doordat mensen van mening zijn dat je eerst aan jezelf moet denken en dan pas aan een ander. Je hoort het zó vaak! Ik geloof daar niet in. Ik geloof dat je moet kijken naar wat God voor je klaar legt en wat niet. Dat vergt méér tijd, en méér bijbelstudie dan gelijk ja of nee zeggen. En bovenal: gebed.

Maar goed, deze kant van nee-zeggen begin ik een beetje te leren kennen, en dan nu de andere kant van nee-zeggen. namelijk: nee zeggen tegen mensen persoonlijk. Nee, ik wil niet dat je steeds door blijft praten, want ik wil nu iets anders gaan doen. Nee, ik wil niet dat je voor mij bepaalt wat haalbaar en draaglijk is. Nee, ik wil niet dat je in mijn huiskamer gaat zitten roddelen. Nee, ik wil niet dat je de naam van mijn God belasterd. Nee, ik wil je nu niet op visite want ik heb behoefte aan rust.

Ik merk nog al te vaak dat ik een enorme pleaser ben. Ik blijf gerust ja en nee knikken en lief glimlachen wanneer mensen eindeloos doorbabbelen in mijn kostbare tijd. Het gekke is ook: de mensen die je goed kennen voelen aan wanneer je geen tijd hebt. Maar je hebt er mensen bij die, zelfs al geef je voortdurend aan dat je eigenlijk geen tijd hebt, gewoon oeverloos blijven keuvelen over onbelangrijkheid. Alsof ze eigenlijk geen afscheid van het gesprekje kunnen nemen.
(Dat brengt mijn gedachtenkronkels dan weer bij het feit dat er té weinig mensen écht luisteren naar de verhalen van een ander. oprecht geïnteresseerd in wat een ander meemaakt, denkt en voelt, maar daarover maar weer een volgend blog.)
Hoe zeg je nee zonder te kwetsen? Hoe zeg je nee, zonder bot te zijn? Misschien moet ik wel kwetsen en bot zijn, maar het zit niet zo in mijn aard.

Hoe zeggen jullie nee?

14 opmerkingen:

  1. Dit heb je goed geschreven.
    Goede aandachtspunten.
    Hoe ik zelf een gesprek afbreek ligt aan waar en hoe het is. Bij het schoolhek bijvoorbeeld kap ik makkelijker af dan aan de telefoon. Meestal zeg ik dan gewoon dat ik weer verder wil. Soms ben ik trouwens degene die iets kwijt wil en soms kunnen we beiden moeilijk stoppen ;-)
    Bij iemand die echt even haar verhaal kwijt wil, blijf ik vaak wel luisteren ook al heb ik eigenlijk geen tijd meer. Een ander kan er dan zo mee geholpen zijn. En als het echt niet meer kan, probeer ik dat vriendelijk maar duidelijk aan te geven. Dat is dus niet bot.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. hoi Jolanda,
      Ja dat laatste: als iemand echt zijn/haar verhaal kwijt wil, is een ander verhaal. Dan gaat het vaak om belangrijke dingen. Dus in dat geval sta ik dan ook niet vriendelijk maar nep te schudden en knikken. Die gevallen vallen buiten wat ik hierboven bedoel.
      Vriendelijk maar duidelijk, dat is inderdaad de beste manier om nee te zeggen. Maar tóch krijg ik het dan niet voor elkaar. Want soms vallen er geen stiltes, en dan moet je iemand onderbreken.
      bedankt voor je reactie. We kunnen altijd weer wat hebben aan andere ervaringen!;-)

      Verwijderen
  2. Goed stukje!
    Ik vind het ook lastig. Las een poosje terug: 'ik wil geen people-pleaser zijn, maar een people-lover' en daar kan soms dat extra zetje in m'n rug in zitten om 'nee' te zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. mooi idee. ik heb ook wel eens gehoord geen people-pleaser maar een God-pleaser. Vond ik ook mooi.

      Verwijderen
  3. Toen ik een poos thuis heb gezeten (burn-out achtig) heb ik pas geleerd om nee te zeggen. Maar volgens een vriendin ben ik nu misschien iets te snel met nee zeggen, bang geworden om weer thuis te komen zitten. Dus ik moet juist andersom gaan werken! Verschil moet er wezen... Maar ergens was thuis zitten dus wel een goede maar harde les...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De ervaring dat nee-zeggen na een burn-out omgekeerd raakt heb ik ook met verschillende mensen uit mijn omgeving. Dat maakt mij juist nog huiveriger voor té snel nee-zeggen, en daarom zeg ik dan maar weer ja, omdat ik niet zó wil worden/zijn. Echt lastig hè?!

      Verwijderen
    2. Het is tegen mij ook wel eens gezegd in mijn burn-out en dat vind ik lastig. Ik heb een enorme drempel om nee te zeggen en ben daar kritisch in en als anderen dan tegen mij zeggen dat ik teveel nee zeg, word ik daar onzeker van. Uiteindelijk kan je het wel gebruiken om eens goed naar jezelf te kijken, maar je kunt toch het beste zelf (en met hulp van iemand heel dichtbij) inschatten of je daadwerkelijk teveel nee zegt.

      Verwijderen
  4. Goede vragen die je jezelf stelt... Om vooral de motieven te onderzoeken voor een 'ja' of 'nee'. Ja, dat people-pleasing gedrag zit ook echt in mijn karakter... De eerste stap is bewustwording, en vervolgens ben ik aan het leren om elke gedachte in die richting aan te pakken! Dat is een proces waarin ik steeds meer bevrijd wordt van zulke gedachten. Leven voor het aangezicht van God, en niet bezig zijn met 'wat mensen zullen denken'. Een mooi lied hierover:
    http://www.brunstad.org/nl/christelijke-muziek/een-leven-voor-gods-aangezicht

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi annemieke, via de link lukt het niet om het lied te vinden, helaas, en als ik het zelf probeer te vinden lukt het ook niet..
      Kun je hem misschien een keer op je blog plaatsen? Of misschien staat ie op youtube? ben wel benieuwd namelijk. (k houd erg van liederen!!)

      Verwijderen
    2. O, jammer. Nee het staat niet op youtube, maar wel een filmpje over de zanger/liedschrijver. Maar die vind je ook via een wat oudere blog van mij, daar zie je ook weer een link naar dat lied:

      http://christen-zijn.blogspot.nl/2012/06/wat-vindt-god-van-mij.html

      Verwijderen
    3. Ja! Het is nu wel gelukt. Mooi hoor. Dank je wel!

      Verwijderen
  5. Hoewel ik ook flink aan het oefenen ben, met nee-zeggen, blijf ik het lastig vinden. Vooral als ik iets heel belangrijk vind, maar het niet kan en niemand anders pakt het op. Daar kan ik echt van balen, of ik ga het toch doen, terwijl dat niet verstandig is. Ook in gesprekken vind ik het heel lastig af te kappen. Daar heb ik vaak moeite mee, omdat het naderhand veel te lang heeft geduurd en ik helemaal mijn hoofd vol heb. Soms is het een belangrijk gesprek en dan kan ik het ook wel relativeren. Ja, ik heb nu mijn hoofd helemaal vol, maar het was belangrijk voor de ander. Dus dan maar even een vol hoofd.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik ben van nature geen pleaser, en heb daarom ook niet zoveel moeite met nee zeggen. Ik denk sowieso dat mensen het niet snel leuk vinden als je nee zegt, dus het zal soms echt wel iemand kwetsen. Het is goed om uit te leggen waarom je iets niet wilt en dan is het aan de ander hoe die daarmee omgaat, toch? Het allerbelangrijkste is te doen wat je denkt dat God van je vraagt, en alle andere dingen te laten gaan. Tijd is kostbaar en God heeft plannen. Dat helpt mij in ieder geval wel om duidelijke keuzes te maken in wat ik wil. Als mensen te lang praten, laat ik ze altijd maar, behalve als het vervelende roddel is, dan draai ik het gesprek een andere kant op. Is het een goed idee om je prioriteiten eens op papier te zetten, zodat je gerichter keuzes kan maken? Ik zeg maar wat hoor, ben geen expert, ik zou vaker ja moeten zeggen tegen het leven. Groetjes! Linda

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Voor sommige dingen is het goed om daarover ook met God te praten. Natuurlijk mag je alles met Hem delen, maar als iemand vraagt koffie te drinken ga ik daar voer het algemeen niet voor bidden. Wel als ze me vragen om in een commissie te komen of een andere taak te gaan doen. is dit uw wil?
    Maar stukje Lois!

    BeantwoordenVerwijderen

Fijn als je een reactie achterlaat, ik ben heel benieuwd naar jullie mening , ervaring en kritiek. het wordt gewaardeerd!!