mooie praatjes of een oprecht hart

Na mijn blog van gisteren over 'een goede wet en slechte manieren' moet me nog iets anders van het hart.
Wat gaan we doen met alle mooie praatjes, die niet helpen? Wat gaan we doen met alle toezeggingen die we niet waarmaken? Wat gaan we doen met onze schone schijn?
Weet je wat we ermee doen? We gaan erkennen dat dat niet klopte. We gaan vergeving vragen aan de mensen die door ons hebben geleden. Hoe? Zo:

"Ik heb toen en toen tegen je gezegd dat ik langs zou komen en ik heb het nooit gedaan, dat spijt me. Ik vind het vervelend dat ik te snel heb gezegd dat ik zou komen. Ik wilde het écht wel, maar ik wíst dat het me waarschijnlijk niet ging lukken."

"Het spijt me dat ik toen en toen kritiek had op jouw manier van opvoeden. Ik denk dat je je misschien wel heel onnozel hebt gevoeld. Maar in werkelijkheid doe ik het niets beter dan jij, sterker nog, in ....(vul iets in wat oprecht is) bewonder ik je juist en kan ik van je leren. Sorry als het overkwam alsof ik het beter deed dan jij."

"Het spijt me dat ik je op dat moeilijke moment niet écht heb gehoord. Dat ik alleen maar met cliché's kwam en niet de tijd voor je heb genomen. Je niet de ruimte heb gegeven om je zó te voelen en direct met oplossingen aan kwam. Dat was niet okee, ik hoop dat je me wilt vergeven."

"Het spijt me dat ik je nooit uit laat praten. Ik ben steeds geneigd om over mijn eigen situatie te beginnen, terwijl jij waarschijnlijk meer hebt aan een luisterend oor. Als ik het weer doe, moet je me er maar op wijzen, dan zal ik direct weer luisteren."

"In feite heb ik vaak negatief over je gedacht. En al weet je het niet, waarschijnlijk heb je die negativiteit wel aangevoeld. Het had niets met jou te maken, ik was jaloers vanwege..., ik wil je daar nu vergeving voor vragen, mijn oordeel was onterecht."

Ik zou willen dat we dat gingen doen. Állemaal. We zijn allemaal gelijk, niemand is beter dan een ander. Ook ik niet.
Dus lieve lezers: "Het spijt me als het lijkt alsof ik alles weet, dat is namelijk helemaal niet zo. Ik mag mijn zekerheid niet uit mijn eigen hart halen. Mijn zekerheid ligt bij Hém. Dus vergeef me mijn hoogmoed, wanneer ik zeg hoe het moet, en spreek me er gerust op aan wanneer ik het weer doe."