telefoongekte

Toen ik ging trouwen met mijn hubbie, woonde ik ineens 3 uur bij mijn moeder vandaan. Voor iemand die nooit uit huis is geweest is dat een schokkende ervaring. Ik kan me herinneren dat ik om de dag belde en soms zelfs wel twee keer op een dag. Om de gekste dingen hing ik aan de telefoon. "Mam, hoe lang moeten aardappelen eigenlijk koken? En waarom moeten rijst en pasta pas in de pan als het water kookt, en aardappelen niet?" Lieve mensen ik was negentien, en dus mogen die dingen dan nog.;-)
Mijn moeder heeft nooit laten merken dat ze me lastig vond als ik weer eens belde, en ik ga er maar vanuit dat dat dus klopt, waarvoor ik haar zeer dankbaar ben.
De telefoongesprekken lopen namelijk bijna altijd zeer uit. Al bel ik niet meer om de dag, maar ongeveer eens in de twee weken (soms wel vaker, ligt aan de situatie), onze telefoongesprekken beginnen met het ene onderwerp, en buitelen dan over elkaar heen tot alle onderwerpen die ons bezighouden ongeveer de revue hebben gepasseerd. Gisteravond weer zo'n gesprek.
Ze belde voor een uitslag van een medisch onderzoek en we eindigden met een gesprek over arme mensen die geholpen moeten worden. Nou ja, eindigen?? Onze telefoons waren het allebei zat. Ineens werden we keihard geconfronteerd met kiestoon. blehhh! Zij belde mij met haar mobiel terug, maar mijn huistelefoon weigerde dienst. Ik belde met mijn mobiel naar haar mobiel...(je moet fatsoenlijk dag zeggen toch?) maar kreeg haar stem te horen die vertelde dat ze niet zou opnemen (voicemail), grrrr. Net zat ik een berichtje te typen, toen ze met haar mobiel die van mij belde, haha, we kunnen echt niet zonder dag te zeggen ophangen.

Ik ben blij met mijn moeder. Ze is er altijd voor ons. Ik ben dankbaar dat ik haar nog heb, want dat kan niet iedereen zeggen. En ik hoop later met mijn eigen dochters in haar voetsporen te treden. Rode en warme oren krijgen, en niet uitgepraat raken omdat de onderwerpen zo belangrijk zijn. Veel van elkaar leren, en elkaar een spiegel voorhouden als dat nodig is. Dan is het net of ze naast me zit en dát is het fijnste wat er is. Dank je mam, voor onze telefoongekte!!