tussen servet en tafellaken

O ik moet even wat kwijt..ik kan het niet laten.
Al ben ik bang dat wanneer "mevrouw" erachter komt, ze me zal dwingen dit blog te verwijderen.
Haha, ik heb het over onze oudste. Wát een lekkere puber wordt dat. En, omdat het de eerste puber is, die uit mijzelf voortkomt, sta ik af en toe best met mijn oren te klapperen.
Pubers op zich, daar ken ik er vele van. Ik vind het altijd zó'n leuke fase in een mensen leven. Nou ja, eerder boeiend, want het is natuurlijk voor hen zelf lang niet makkelijk.
Je voelt je al zo groot, terwijl iedereen nog dénkt dat je klein bent.

Onze dochter zat zonet aan tafel haar vakantie-plannen uit de doeken te doen. Ze wilde graag met twee vriendinnen zelfstandig gaan camperen. Whahaha, haar vader en ik zaten allebei ineens heel druk op onze wangen te kauwen, want in lachen uitbarsten is niet zo'n handige keuze.
"voorlopig", begon ik heel voorzichtig...
-"tggg, ik kan heus wel voor mezelf zorgen hoor!"barstte zij uit, zonder mijn vervolg af te wachten.
"vast wel, maar voorlopig, gaan we dat nog niet doen." probeerde ik nog een keer.
-"waarom niet, dat is leueueuk!! Ik mag ook nooit wat.."
Reken maar op een jaar of 6 schatje, daarna zien we wel weer. Hahaha.

Vervolgens is ze haar kralen-armbandjes aan het knopen en wil ze toch nog even met haar zusjes in de tuin spelen, lekker ding!

Het is echt een bijzondere fase. Tussen servet en tafellaken, zei mijn eigen moeder altijd. En wat is het nog maar kort geleden dat ik zelf in die fase zat. Echt alweer twintig jaar???
Nou, dat zal een hele troost zijn voor haar: Over twintig jaar, of zelfs nog méér, hoor je het jezelf tegen je eigen dochter zeggen!!