7 dingen die ik mijn dochters wil leren

Omdat ik geen zoons heb, en wij dus alleen maar dochter hoeven op te voeden, kan ik niet zeggen wat het verschil is tussen het opvoeden van dochters en het opvoeden van zoons.

Vroeger dacht ik in al mijn fantasie, dat ik moeder zou zijn van 6 jongens. Dat is niet uitgekomen natuurlijk, maar omdat ik dat dacht, had ik ook al allerlei gedachten over de dingen die ik hen wilde leren.
Ik dacht: als ik jongens krijg, wil ik ze zéker leren dat vrouwen en mannen nogal verschillen in aard. Ik zou hen dan die verschillen bijbrengen en ze leren om vrouwen te koesteren, te waarderen en te respecteren.
Mijn schoondochters zouden fantastische mannen hebben...
Maar goed, het ziet er niet naar uit dat ik ooit schoondochters zal krijgen.

Dus het leek me handig mijn ideeën een beetje om te vormen..
Mijn schoonzoons zullen fantastische vrouwen krijgen!

7 dingen die ik mijn dochters wil leren:

1. Respecteer je man 
Je man zal anders zijn dan jij. Hij zal andere opvattingen hebben, en andere prioriteiten. Hij zal misschien niet zo vaak willen praten als jij en ook tijd nodig hebben om tot zichzelf te komen. Respecteer dat.

2. help je man
Jij bent door God geschapen als de hulp die bij hem (je man) past. Juist omdat mannen en vrouwen andere capaciteiten hebben kun je daarom een goede aanvulling voor elkaar zijn. Als hij bepaalde dingen moeilijk vind, help hem dan. Dat doe je bij mannen niet door ze te bemoederen!! Maar vraag rustig of je iets kan doen om hem erbij te helpen. Bedissel niet, maak de dienst niet uit, behandel hem niet als KIND!!!

3.bid voor je man
Jouw man zal net zo goed zijn tekortkomingen hebben. En ook zijn zorgen, zijn twijfels, zijn valkuilen.
Bid voor hem om zegen. Zegen in zijn werk, zegen in zijn man zijn (misschien in zijn vaderschap!)
God wil elk oprecht gebed verhoren.

4. leer je eigen man goed kennen en begrijpen
Over het algemeen praten vrouwen meer dan mannen. Vrouwen hebben er behoefte aan dingen te delen.
Als het even kan zitten vrouwen op hun praat-stoel. Denk er aan dat je leert luisteren. Vraag je man hoe het op zijn werk was, luister, stel vragen die je meer begrip en inzicht in zijn dagelijks leven kunnen bieden. Wanneer je investeert in het leren luisteren en begrijpen zal hij dat omgekeerd ook gaan doen.

5.leer mannen in het algemeen begrijpen
mannen zijn visueel ingesteld. Zij kijken gemakkelijk naar vrouwen. Gewoon omdat God vrouwen zo mooi heeft gemaakt. Begrijp dat het voor mannen lastig is hun blik af te wenden wanneer zij een mooie vrouw zien. Begrijp ook dat jij in je kledingstijl daar invloed op hebt. Kleed je daarom niet uitdagend of bloot. Help mannen om zuiver te blijven naar hun eigen vrouw. Help jouw man ook om zijn blik af te wenden. Vertel wat het met je doet als je merkt dat hij naar andere vrouwen kijkt. Wees open over verleidingen.

6 stimuleer je man in dingen naar Gods wil
Misschien raakt je man het zicht op God kwijt door zijn verantwoordelijkheden. Of vindt hij het moeilijk om afhankelijk te zijn. Jij bent dan zijn zicht op God. Vertel hem wie God is en wat zijn genade betekend. Stimuleer hem in dingen naar Gods hart.

7 Heb jezelf lief!
Je man houd van jou. Vind je mooi, wil het leven met je delen. Besef dat dat lastig is wanneer jij jezelf niet kunt liefhebben. Zie jezelf als een kostbare parel in Gods hand. Je bent allereerst zijn dochter! Verzorg jezelf, besteed tijd aan dingen die rust geven en waar je van kunt genieten. Neem tijd voor stilte en gesprek met God. Dank elke dag voor de dingen die je mocht ontvangen. Jij bent niet minder waard dan je man. Jij hoeft geen sloofje te zijn, niet jezelf voortdurend weg te cijferen. Wees wie je bent, zoals God je heeft gemaakt!

Natuurlijk zijn er veel meer dingen die ik mijn dochters zou willen leren, maar deze hebben betrekking op hun huwelijk, als ze mogen trouwen.

Wat zou jij je dochters willen leren..
of wat heb je ze al geleerd?

getrouwd

Ik ben vandaag veertien jaar met Roop getrouwd. Veertien jaar, wat klinkt dat alweer lang, en wat is het omgevlogen.
We hebben vier prachtige dochtertjes gekregen. Die allemaal hun eigenheid meebrachten in ons huwelijk.
Daarnaast brachten wij allebei ook onze eigenheid mee, en zijn we nu een bonte mengelmoes van eigenaardigheid samen.

We hebben erg lang verkering gehad voor de begrippen van tegenwoordig. Bijna 5 jaar. Dat kwam omdat ik pas 15 jaar was toen we verkering kregen. Roop was 21. Een groot leeftijdsverschil als je nog pubert!
Ik had het erg moeilijk in die tijd. al mijn zekerheden leken weg te vallen. Mijn oma, met wie ik een sterke band voelde, overleed op 60 jarige leeftijd. Mijn vader raakte overspannen, en later ook mijn moeder. Ik kreeg de ziekte van pfeiffer. Mijn opa hertrouwde binnen het jaar... Allemaal dingen die je als jonge meid zeker niet in de koude kleren gaan zitten.
En al die onzekerheid, de pijn en het verdriet reageerde ik af op Roop. Dé stabiele factor. Hij kwam trouw elke twee weken 3 uur uit het hoge noorden gereden om bij me te zijn.
Het was geen leuke verkeringstijd! Niks romantisch aan..
Ik twijfelde enorm. Hield ik niet gewoon van hem, omdat hij van mij hield? Was dat wel eerlijk? Zou ik het niet beter uit kunnen maken? En dat soort vragen spookte jaar in jaar uit door mijn hoofd.
Toen ik 17 was begon hij langzamerhand na te denken over verloven. Maar ik kreeg het er spaans benauwd van.

In die tijd ontmoette ik iemand die me enorm heeft bemoedigd. Het was al een oude man, en op een dag raakte we in gesprek en stortte ik mijn hart bij hem uit over alles wat me bezighield.
Hij zei tegen me: "Wentel uw weg op de HERE, vertrouw op Hem en Hij zal het maken!" 

Twee jaar later zijn Roop en ik getrouwd en dit was onze trouwtekst! Nog élke dag van ons huwelijk is deze tekst onze steun. Híj, Gód,  geeft ons een goed huwelijk. Hij geeft ons liefde voor elkaar, en trouw aan elkaar.
Is ons huwelijk een sprookje? Nee. Net als ieder huwelijk heeft ook dat van ons behoorlijk wat stormen overleefd. En die stormen blijven komen denk ik. Maar ons geheim is dat we in elke storm samen op de knieën gaan en bidden om zegen.
Veertien jaar getrouwd, negentien jaar samen...en je merkt dat je steeds meer een éénheid vormt.

Soms, op lastige momenten, vraag ik mezelf af: "wat heeft ons bezield om met elkaar te trouwen?? We zijn veel te verschillend!" En op een datingsite zouden onze profielen noooooooit worden gematcht. Maar onze match-maker is onze Maker, en Hij weet veel beter dan wij zelf wat goed is voor ons.
Hij geeft altijd weer momenten dat ik het ineens kan zien, heel helder en duidelijk: "wat een wijsheid om ons aan elkaar te geven! Wat een dwaasheid voor mensen , maar wat een wijsheid van God."

Ik ben een dankbaar mens!

de tijd

Je hoort hem wekelijks voorbij komen, het cliché: "o wat gaat de tijd toch snel".
En het is zo waar. De tijd gaat zo snel. Ik verbaas me regelmatig over bijvoorbeeld de APK van de auto. Die is nog maar net geweest als Roop zegt dat hij een afspraak gaat maken voor een APK. Dan zeg ik verbaasd: dat hoeft toch maar eens per jaar? Waarop hij zegt: inderdaad vandaar dat ik nu weer een afspraak moet maken, want we zijn alweer een jaar verder.

Soms wil ik aan mijn dochters vragen: "o, weet je nog dat..." waarop ik me ineens realiseer dat ze toen nog heel klein waren of zelfs nog niet eens geboren.

Ik kan me nog goed herinneren dat onze oudste (ze was toen 7) tegen onze tweede zei: "Die lamp is al heel heel oud, die is nog van vóór dat ik bestond!!" We hadden hem gewoon gekocht toen we gingen trouwen, en naar mijn idee was hij splinternieuw. Haha, zo zie je.

Maar steeds vaker realiseer ik me dat NU nooit meer terug zal komen. Ze zijn maar één keer kind, en het vliegt voorbij.
Als mijn moeder het vroeger zei kon ik me er zo weinig bij voorstellen. Je had alle tijd van de wereld, want je was nog niet eens volwassen, en het duurde juist té lang voor het wel in zicht kwam.

De verkeringstijd van Roop en mij duurde bijna 5 jaar, en wat was dat láng! Nu zijn we alweer 14 jaar getrouwd, en is wat dat nog maar kort.

We zijn geschapen in de tijd. Maar voor God is er geen tijd. Hij is eeuwig. Hij is er altijd geweest, en zal er altijd zijn. Duizend jaar is als één dag, en één dag is als duizend jaar.
Hij staat boven de tijd, hij heeft macht over de tijd. Onvoorstelbaar als je erover nadenkt. Want als mens kun je niets, maar dan ook niets aan de tijd veranderen.

Wat wil ik eigenlijk zeggen?? Niks, ik denk gewoon hard op. Soms doe ik dat..

Laat ik maar afsluiten met deze tegeltjeswijsheid:

Dus geniet van vandaag en heb het goed samen.

hoe ongelovigen ons zien..

Afgelopen weekend vierden we het 45 jarig huwelijksjubileum van mijn schoonouders. Het was een druk, mooi en gezellig weekend waar we met plezier op terug kunnen kijken.
Toch loop je, wanneer je met 30 mensen bij elkaar bent, ook tegen de verschillen aan. Zo gingen we niet állemaal naar de kerk op zondagmorgen.
Het is voor een gelovige christen moeilijk om te zien dat familieleden het geloof loslaten. Het is verdrietig omdat jíj gelooft dat dit de enige weg is om tot je recht te kunnen komen.

's avonds, zaten we met een groepje van zwagers en schoonzussen te praten over de kerk. Zij gaan niet, of nauwelijks, of hebben slechte ervaringen met kerkmensen. Ik ga wel, twee keer per zondag, en probeer er te zijn voor mijn medemens.

wat zeg je terug wanneer je hoort dat mensen nooit vragen waarom hij /zij zondags nooit meer in de kerk komt. Wat zeg je als Christen terug wanneer mensen je hypocriet vinden omdat je andere dingen preekt dan je waar kunt maken? Hoe reageer je wanneer normen en waarden soms meer leven bij ongelovigen dan bij de gelovigen zelf?
Hoe leg je uit dat alles uit God is en door God en tot God, wanneer mensen die God helemaal niet kennen en herkennen in een Christen?

Het gesprek heeft mij weer even flink door elkaar geschud. Mensen zijn onbetrouwbaar, buiten, én vooral ook vaak binnen de kerk. Maar de kerk is geen werk van mensen handen. Als dat zo was had de kerk al die eeuwen niet overleefd.

Heer Jezus, vergeef ons onze schuld. Vergeef het ons dat wij uw naam vaker te schande maken dan eren. Dat wij onze blik afwenden als mensen u verlaten. Dat we hen geen liefde betonen en mild zijn zoals u bent.
Wat moet er van de kerk worden Heer als U zelf niet zorgt dat uw wil gedaan wordt?!

Ik denk dat je niet persé iets terug hoeft te zeggen. Ik denk dat luisteren veel belangrijker is. Luister maar naar het hele verhaal wat er achter zit. Kijk maar eerlijk naar je eigen tekorten en geef toe dat dingen verkeerd zijn gegaan. Erken dat je geen haar beter bent dan al die anderen.

Lieve ongelovige die misschien mijn blog leest:
Het spijt me, dat we hypocriet zijn geweest. Wij zijn geen haar beter dan jullie. Wij voelen ons ook geen haar beter. Als wij alles zouden moeten doen wat we preken komen we er net zo slecht vanaf. Ook christenen scheiden, stelen, slaan mensen in elkaar, roddelen, vloeken en zijn hebzuchtig en gierig.
En op die manier kunnen ook wij niet in de hemel komen. Maar Jezus is gekomen voor de zieken en niet voor de gezonden. "Gezonde mensen hebben geen dokter nodig" zei hij. Wij zitten bij elkaar in de kerk omdat we samen een dokter nodig hebben die ons verlost van alle kwalijke menselijke onmacht om het goed te doen. En we houden elkaar Jezus woorden voor. Zijn woorden klinken (als het goed is) in de kerk. En Hij heeft het recht om die dingen te zeggen, want Hij was mens net als wij, maar zonder te zondigen!!
Als je wat van het geloof wilt begrijpen begin dan bij Jezus en niet bij ons christenen, want wij maken er een potje van!
liefs Loïs

zie ik maak alle dingen nieuw

zie ik maak alle dingen nieuw

alle dingen maak ik nieuw

alle tranen zal ik drogen

alle harten zijn geheeld

alle monden zullen lachen

alle honger is gestild

niemand zoekt er nog naar oorlog

zelfs een kind dat speelt

bij een slang

zie ik maak alle dingen nieuw

alle dingen maak ik nieuw!

door: Loïs

voor dejarige

Dag lieve kleine schattebout
nu ben je al weer acht jaar oud
wat heerlijk om je "mam" te zijn
o bleef je nog maar héél lang klein

 Soms hebben we de grootste lol
soms zitten onze hoofden vol
met stomme add-igheid
maar jij bent tóch mijn lieve meid

 Je lijkt op mij, dat is te zien
en da's niet altijd fijn misschien
maar net als ik ben jij Gods kind
ik denk dat ik dat het mooiste vind

Ik kijk terug..waar blijft de tijd?
jij kijkt vooruit da's goed mijn meid
Kijk maar naar al het moois wat komt
tot alle onrust eens verstomd

fijne verjaardag schat!

onmogelijk..of toch niet

ploetervoeten in de aarde

opgezogen worden

loswrikken

opnieuw een stapje dichterbij...

Ik voel me alsof ik af en toe in een moeras loop en de overkant niet halen kan.

Waarom mag ik niet gewoon wraak nemen als mij onrecht word aangedaan??

Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, want er staat geschreven dat de Heer zegt: ‘Het is aan mij om wraak te nemen, ik zal vergelden.’ (rom 12:19)

Maar dán wil ik tenminste mijn hart spuien, en anderen waarschuwen voor degene die zo konkelt en draait..

Stel, voor zover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven.(rom 12:18)

Okee, je wilt Jezus volgen in je leven. En elke dag belijd je dat Hij Heer is over je leven..Maar dán gebeurd er iets wat zó onrechtvaardig is. Het wordt je aangedaan door iemand die óók belijd dat Jezus Heer is.

Vragen stormen op je af. Woede borrelt naar boven. Tranen laten zich maar moeizaam bedwingen want...dit is NIET EERLIJK!!!

Ineens word het volgen van Jezus praktijk! Niet alleen met de mond, maar ook met de daden!!

Geen wraak, geen vergeldingsdrang, maar gebed, geduld, vergeving en liefde...

Hiertoe ben ik niet in staat denk ik kwaad!

" vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren" leert Jezus ons bidden.

"heb uw vijanden lief, bid voor wie u vervolgen" "zegen, vervloek niet!"

Het is als wandelen op water! Eigenlijk onmogelijk! Maar met de blik op Jezus en in de kracht van zijn Geest tóch mogelijk, want bij God is niets onmogelijk.