doordeweeksigheid of koeien en kalveren

hèhè, het is weer 7 uur 's avonds. nu hebben we de dikste drukte voor vandaag gehad, want de jongste twee liggen lekker vroeg op bed. (in het westen van het land leggen ze kinderen IN bed, maar in het noorden leggen ze kinderen OP bed ;-))
na alle hectiek van een mama die zómaar ineens in een ziekenhuis kan liggen, en waar je niet eens op schoot bij mag zitten als ze wél weer thuis is, hebben onze jongste meiden een fase van afreageren.
Natuurlijk doen ze dat elk op hun eigen manier, en is het best logisch, maar het kost ook de nodige energie en ik ben dan ook blij dat ze vroeg liggen.

Onze jongste is nogal een bijdehante tante. Ze is 5, maar af en toe kon je wel eens denken dat ze 20 jaar ouder is dan haar lijf doet vermoeden. Ze komt met uiterst gevatte opmerkingen, en trekt meestal logische conclusies uit verhalen die haar oren niet eens aangaan. Bij haar moet ik er echt om denken dat ze lekker kind mag zijn.
Laatst werd ze getoetst op school (cito groep 1) en ze bleek alles goed te hebben. A+  noemen ze dat. Dus werd ze door-getoetst (cito groep 2) en ook hier bleek ze erg goed te scoren. Verbaast me niet. Ze zat in groep 1, maar kan al schrijven en lezen, en begint met rekenen. Logisch gevolg is dat ze sinds vorige week in groep 2 zit en na de zomervakantie naar groep 3 gaat.
Al deed ze al veel werk op het niveau van groep 2, toch mag ze nu op woensdagen ook naar school om "letters te leren". Dat leek haar wel wat. Vorige week dinsdagavond zat ze bij ons aan de grote tafel en vroeg zich hard op af wat dat dan inhield."Mamma, wat is dat eigenlijk: letters leren?" Ik legde haar uit dat juf dan bijvoorbeeld een 'k' op het bord schrijft en dan zegt dat dat de 'k' is van Krokodil en Kikker en Komkommer...
Ze keek me verbijsterd aan? Was dát een letter leren? tgggg, belachelijk, dat kon ze al láng! Haha ik moest er wel om lachen, ze dacht dat groep 2 heel moeilijk zou zijn, maar dat viel tegen, haha. Tégen ja, want moeilijk is leuk in haar geval.

Wat kunnen kinderen toch verschillen onderling. Want terwijl haar zusje alle moeilijke dingen geweldig vind, heeft onze éénnajongste het maar zwaar. Op zich kan ze prima leren, maar o dat concentreren! Het gaat haar niet gemakkelijk af. Tegelijkertijd is het een enorm strebertje, en neemt ze geen genoegen met minder dan goed. Helaas voor haar gaat haar zelfvertrouwen al een poosje met sprongen achteruit. Dat rekenen valt niet mee zeg! Steeds heeft ze haar werk niet op tijd af en moet het mee naar huis. Dat was de eerste keer nog reuze interessant, maar inmiddels is het een blok aan haar been. Heb je al de hele dag zitten worstelen om je aandacht erbij te houden, moet je thuis ook nog eens die rot-sommen maken. En dat terwijl je langs het raam vriendjes en vriendinnetjes ziet skeeleren. Ach ach, het valt niet mee.
"meisje, kijk even hier naar je sommen, en niet naar buiten! kom op: wat is 37 -24? Dan doe je eerst?"
Het schatje kijkt naar buiten, en dan naar haar sommen en dan weer naar buiten en wéér naar haar sommen..."eh..eh...37-24? eh...eh 37.." weer naar buiten. Ik probeer het nog es: "wat is 30-20?".
"dertig-min-twintig-dertig-min-twintig-dertig.." "joehoe, schatje, let nou even op. Wat is 3-2?"
Dan flitst er eindelijk een blik van herkenning over haar gezicht."1, dus 30-20 is 10." Ze kijkt me trots aan en wil op haar papiertje gelijk een 10 invullen. -"Hó! Je bent nog niet klaar! Nu Nog 7-4.."
Haar bijdehante zusje hoeft niet lang na te denken, terwijl het getreuzel opnieuw begint roept ze triomfantelijk: "3! ik weet het goeder dan haar hè mama?"

Ach ja, zo gaat dat op een doordeweekse dag. Bij ieder kind zijn eigen genieterij en zorg. En dan heb ik het nog niet eens over de oudste twee gehad!!

Als moeder wring je jezelf in alle bochten die bestaan om ze een goede basis te geven. Ik houd van ze, van alle vier evenveel maar van alle vier anders.