de tijd

Je hoort hem wekelijks voorbij komen, het cliché: "o wat gaat de tijd toch snel".
En het is zo waar. De tijd gaat zo snel. Ik verbaas me regelmatig over bijvoorbeeld de APK van de auto. Die is nog maar net geweest als Roop zegt dat hij een afspraak gaat maken voor een APK. Dan zeg ik verbaasd: dat hoeft toch maar eens per jaar? Waarop hij zegt: inderdaad vandaar dat ik nu weer een afspraak moet maken, want we zijn alweer een jaar verder.

Soms wil ik aan mijn dochters vragen: "o, weet je nog dat..." waarop ik me ineens realiseer dat ze toen nog heel klein waren of zelfs nog niet eens geboren.

Ik kan me nog goed herinneren dat onze oudste (ze was toen 7) tegen onze tweede zei: "Die lamp is al heel heel oud, die is nog van vóór dat ik bestond!!" We hadden hem gewoon gekocht toen we gingen trouwen, en naar mijn idee was hij splinternieuw. Haha, zo zie je.

Maar steeds vaker realiseer ik me dat NU nooit meer terug zal komen. Ze zijn maar één keer kind, en het vliegt voorbij.
Als mijn moeder het vroeger zei kon ik me er zo weinig bij voorstellen. Je had alle tijd van de wereld, want je was nog niet eens volwassen, en het duurde juist té lang voor het wel in zicht kwam.

De verkeringstijd van Roop en mij duurde bijna 5 jaar, en wat was dat láng! Nu zijn we alweer 14 jaar getrouwd, en is wat dat nog maar kort.

We zijn geschapen in de tijd. Maar voor God is er geen tijd. Hij is eeuwig. Hij is er altijd geweest, en zal er altijd zijn. Duizend jaar is als één dag, en één dag is als duizend jaar.
Hij staat boven de tijd, hij heeft macht over de tijd. Onvoorstelbaar als je erover nadenkt. Want als mens kun je niets, maar dan ook niets aan de tijd veranderen.

Wat wil ik eigenlijk zeggen?? Niks, ik denk gewoon hard op. Soms doe ik dat..

Laat ik maar afsluiten met deze tegeltjeswijsheid:

Dus geniet van vandaag en heb het goed samen.