Pagina's

vrijdag 19 april 2013

etiketkinderen??

Ik heb zojuist op uitzendig gemist deze reportage gezien. Over waarom er toch steeds meer kinderen bij komen die een etiket opgeplakt krijgen.

Helaas moet ik als moeder van zogenaamde "etiketkinderen" constateren dat de berichtgeving behoorlijk eenzijdig is. Na het kijken van de documentaire bekruipt mij het gevoel dat we niet meer aan de kampen kunnen ontkomen. Het ene kamp beweert dat er tegenwoordig veel te veel (zo niet álle) kinderen té snel een etiket opgedrukt krijgen, terwijl het andere kamp zich verdedigd en aangeeft dat hún kind écht aantoonbaar probleem gedrag vertoond.

Het doet mij denken aan de discussie van een aantal jaar geleden tussen werkende en thuisblijfmoeders.
Waarom kunnen we niet gewoon naar elkaar luisteren?

Hoe lang moet je aanzien dat je gezin volledig de soep in loopt, terwijl je angstvallig alle onderzoeken vermijd omdat je je kinderen niet wilt labelen?
Is het niet té complex om dat even in een klein uur uitéén te zetten met als eindconclusie: ouders willen hun kinderen een etiket opdrukken wanneer de cijfers kelderen, en dat terwijl er helemaal niets aan de hand is.
Kinderen zijn net zo druk als vroeger. jongens hebben een meester nodig, enzovoorts.

Alle clichés die mensen uit zich zelf al roepen, worden in de documentaire nog eens benadrukt.
Waar is het probleem van de ongezonde voeding, die behoorlijke invloed op het gedrag kan hebben?
Waar is het probleem van de vele televisie-programma's voor kinderen, terwijl ze beter buiten kunnen spelen?
Wie benoemd dat niet alle kinderen het erg vinden om eindelijk te begrijpen waarom het zo gefrustreerd raakt?

Waar zijn de ouders in de reportage die het eindeloos hebben aangezien, maar niet anders kunnen dan toe te geven: Mijn kind is anders, en dat is okee. Maar het is wel ánders, dus gaan wij het kind helpen om daarmee om te gaan.

Ik heb 4 dochters, drie met een etiket. Wij zijn een gezin met een stuk of 7 etiketten, maar géén pillen.
We zijn dol op elkaar, we proberen elkaar te helpen bij de zwakheden en ontdekken elkaar aan de gaven en talenten die er zijn.

Wie zijn wij om een ander te veroordelen die alleen het beste zoekt voor zijn/haar kind. Het voelt waarschijnlijk stoer om te zeggen dat iemand alleen maar etiketten wil plakken, maar geloof me: je maakt er meer mee kapot dan dat je ermee oplost.

Ik vind het triest dat ik de neiging voel om me te verdedigen. God weet dat ik oprecht het beste voor heb met dit gezin dat ik van Hem te leen heb.
maar zo'n reportage zorgt er juist voor dat ik mijn mond  houd over alle problemen die ik ervaar binnenskamers, en  weer net doe of wij het perfecte gezinnetje zijn. Schaamte en angst voor onterechte veroordeling heeft er al bij veel ouders voor gezorgd dat ze niet meer om hulp durven vragen.
Je wordt beklemd tussen alle oordelen : heb je een te druk of onhandelbaar kind? Schaam je! Plak je er een etiket op? Schaam je!

Sinds wanneer zijn we zo liefdeloos?

16 opmerkingen:

  1. Lastig punt wat je aansnijdt! Ik heb de uitzending ook bekeken. Omdat ik in het onderwijs werk, kan ik wel iets over zeggen. Ik merk ook dat veel kinderen een stickertje krijgen. Soms kan de leerkracht de klas 'niet aan'. Daardoor ontstaan er scheve verhoudingen en dan 'zal er misschien wel iets met hem/haar zijn'(de leerling). Dat loopt uit in onderzoeken met uiteindelijk een etiket. Ik vind ook dat kinderen te snel een etiket krijgen wanneer ze zich niet 'naar de norm' gedragen.

    Waar is ons onvoorwaardelijk onderwijs? Waarom moet iedereen als een gek presteren?

    Wat je zegt over voeding, dat is ook interessant. Een groot deel van (wel of geen) etiketten ligt zowel bij ouders als bij de leerkrachten. Kunnen we kinderen accepteren zoals ze zijn? (onvoorwaardelijk) Of willen we ze zo snel mogelijk veranderen en van het etiket afhelpen, of...?

    Daarbij komt ook wel dat etiketten te snel worden uitgedeeld, alsof men dan van het probleem af is..

    Interessant onderwerp in elk geval!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Om even op jou te reageren, Annemieke... mijn ervaring in het onderwijs is dat kinderen evt. onderzocht worden, NIET om van het 'probleem' af te zijn, maar om het kind zo goed mogelijk te begrijpen en helpen.

      En ook zie ik het effect; hoeveel rust er in het leven van een kind terug kan komen als er rekening gehouden wordt met ZIJN talent en beperking... dus een naam ergens aan geven lijkt me goed, maar dan om goed met dat kind/die persoon om te gaan.

      Verwijderen
    2. Annemieke, je schrijft het zo simpel op: "dat loopt uit in onderzoeken en uiteindelijk in een etiket". Besef je zelf wel wat zo'n onderzoek inhoud? Dat is echt niet even langs en huppakee sticker erop. Er zijn ook genoeg kinderen die onderzocht worden en helemaal niet aan de criteria voldoen. Die krijgen geen stempel.
      Kinderen die een etiket krijgen, daar is grotendeels wat mee aan de hand. Ik sluit me helemaal bij Maria aan. kinderen zijn niet "een probleem" , je wilt ze helpen om zo goed mogelijk te kunnen functioneren in deze samenleving. Dat hoort juist bij ze accepteren en onvoorwaardelijk van ze houden.
      Dat is nu precies wat ik bedoel: de indruk wordt gewekt dat leerkrachten en ouders kinderen labelen omdat ze hen als probleem zien, en dat zet men tegenover onvoorwaardelijke liefde. Die tegenstelling is grof en veroordelend, en net zo goed labelen!

      Verwijderen
    3. O argh! Ik wilde je niet aanvallen! Én ik wilde niet díe indruk wekken die je nu schetst! Wat ik bedoelde te zeggen, is dat sommige kinderen veel te snel een etiket opgedrukt krijgen! (en dat weet ik uit ervaring)

      Ik irriteer me er juist aan dat er zo wordt gelabeld.. (soms zijn labels nodig, absoluut!) Ik vond het verhaal van veel mensen in de uitzending heel goed verwoord. Nuchter kijken naar kinderen, als een leerling aan het einde van groep 2 geen 16 letters kent, betekent dat niet automatisch het label 'dislexie'.

      Is mijn uitleg nu wat duidelijker? Ik hoop het!

      Verwijderen
    4. ja hoor, je uitleg is nu duidelijker, bedankt voor de toelichting. Soms lees je iets met een gekleurde bril, en is het lastig om objectief te blijven, vandaar dat ik wat fel reageer. Sorry daarvoor, en bedankt voor je reactie.

      Verwijderen
  2. Ik was even 'bang' toen ik je titel las. De bewuste docu heb ik expres niet gekeken, omdat ik al verwachte dat het ongeveer zo ging zoals je beschrijft. Maar wat heb je dit goed verwoord! Ik ben trots op je!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vol herkenning lees ik je verhaal.
    Ik heb twee hele mooie jongens.... en ja een derde, vierde had ik graag gewild.
    Maar de tijd, mijn situatie en mijn man stonden het niet toe.

    Ik leef ver van mijn ouders. Mijn man kan met zijn salaris ons niet onderhouden. Ik moet dus werken.
    Heb twee kindjes die veel gezondheidsproblemen kennen en daardoor moest ik veel afwezig zijn op het werk. Dit koste me bijna mijn baan.

    Nu denk ik als ik een buik zie. Tja ik wil het niet meer, maar diep in mijn hart wil ik het zeker wel.
    Het komt niet meer. Dat besluit is genomen, maar het gevoel dat er hier missen is er en blijft er.

    Toch vind ik dat ik vooruit moet kijken met aan elke hand een heerlijk ventje.

    Geniet van wat je heb, met hoeveel etiketten je ook heb. Je bent Uniek

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ja het was een nog al eenzijdig programma... ook al werden er wel waarheden gezegd... het is zoals je zegt, halve waarheden, omdat de andere kanten niet belicht werden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Loïs,
    Ik hoop dat ik je niet heb gekwetst met wat ik eerder al zei op fb. Ik zag in deze uitzending voornamelijk het feit dat het prestatiegericht werken met kinderen nadelig is voor de kinderen zelf. Ik heb je absoluut niet willen kwetsen en ik zie (al is dat dan misschien alleen via de digitale weg) juist heel erg aan jou/jullie dat jullie kinderen liefdevol opgevoed worden en dat jullie je best doen om een veilige haven te zijn voor jullie prachtige dochters! Ze zijn stuk voor stuk met of zonder etiket prachtige wonderen van onze Hemelse Vader en ik heb diep respect voor jullie zoals jullie het aanpakken en oplossingen zoeken!
    Je mams had het over waarheden, juist de waarheden die in de uitzending zaten heb ik willen benadrukken, niet het feit dat je als je dan wél een "etiket" nodig hebt je je dan moet verantwoorden, want in mijn opzicht hoef je dat absoluut niet!

    Ik wens jullie heel erg veel sterkte en kracht toe bij het zoeken naar goede manieren om om te kunnen gaan met jullie meiden en de "etiketten" die bij hen horen!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi verwoord, Rinet! En zo zie ik het ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ben het helemaal met je eens, anne lies. Ik had het bij ons op school al gemaild: "kijk met een uitgesteld oordeel. Je doet ouders die uit liefde en bezorgdheid om hulp vragen, zo te kort". En ook ik heb 2 etiketkinderen. Ik weet hoe pijnlijk het is als mensen je bedoelingen verkeerd beoordelen. Waarom moeten mensen tegenwoordig overal een mening over hebben, word er zo zat van!!

    Heel veel liefs en je doet het heel goed!! Uit liefde namelijk!! Kan dus niet beter!!
    XNely

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wauw Anne Lies, Wat gaaf dat je hier over schrijft en zo je mening durft te uiten hierover. Zeker omdat het denk ik voor veel mensen voelt dat ze worden aangesproken. Ik voel me aangesproken. Ik ben bezig met hulpverlening en probeer mn visie te voren over labelen van kinderen. Eerlijk gezegd is het nog niet zo makkelijk, merk ik nu. Ik ben er lange tijd van uit gegaan dat veel ouders hun kind willen labelen. Wie ben ik om dat zo glas hard te zeggen? Nu merk ik het tegendeel; het ligt veel moeilijker. Veel hulpverleners onder elkaar praten wel in termen van labels, er wordt gezegd dat dit is om mensen beter te kunnen helpen, maar help je daar mensen wel echt mee als je zegt: dat is een borderliner? Of krijg je dan een tunnelvisie en zie je niet meer wie die persoon écht is? Iets om over na te denken voor mij.

    In ieder geval: ik vind jullie een prachtig gezin en dat was niet zo mooi geweest zonder die labels, want nu zijn jullie er bewust mee bezig om de krachten van elkaar naar boven te halen en ook de buitenwereld te laten zien (dmv zo'n bericht) dat de werkelijkheid anders is dan wat er door de media wordt gezegd.
    Ik houd van jullie! Liefs, Sietske

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heb de uitzending bekeken n.a.v. je blog. De toon is vanaf het begin nogal suggestief en belicht het onderwerp idd te eenzijdig. Ik begrijp het op zich wel; het verschil tussen terécht diagnosticeren en 'overdiagnosticeren'. Maar de toonzetting doet tekort aan ouders die - met veel pijn in hun hart - moeten erkennen dat hun kind 'anders' is (omdat het kind zelf ook gefrustreerd raakt), en vervolgens in de hele medische molen terechtkomen (wat echt NIET leuk is, kies je niet zelf uit) om de juiste hulp voor hun kind te krijgen - omdat ze gewoon weten: "Dit komt niet vanzelf goed." Ik wens je veel wijsheid en geluk met je prachtige meiden!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Een etiket geeft begeleiding, wat handen en voeten geeft aan de opvoeding en aan de groei van het kind zelf. Hierdoor merken wij hierthuis, dat we in wat rustiger vaarwater terecht komen. Wij hebben vier kinderen met vijf etiketten, waarvan drie gedragsproblemen. Dankzij de diagnose gaat het nu een stuk beter, omdat we begeleiding kregen die bij de diagnose past. Ik vind dat je gelijk hebt in je blog: die tv, al die geweldspelletjes en vooral de snelheid waarin we leven is niet meer te behappen voor een bepaalde groep mensen. En ja, de liefdeloosheid is er al vanaf de zondeval, gelukkig komt de Liefde weer terug, ik kijk er naar uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik lees deze blo voor de tweede keer en ben opnieuw blij met wat je schrijft! Als je ooit nog columns gaat schrijven voor een blad, mag deze niet ontbreken. Het zou helemaal niet verkeerd zijn als dit een groter publiek bereikt...

    BeantwoordenVerwijderen

Fijn als je een reactie achterlaat, ik ben heel benieuwd naar jullie mening , ervaring en kritiek. het wordt gewaardeerd!!