Soms moet ik gewoon even slikken wanneer in een woonkamer in stap waar alles strak en modern en voor mijn gevoel kil is. Hoe kunnen mensen hier genieten, denk ik soms, hier is niks moois te zien... Tot ik me dan realiseer dat smaken verschillen. Andersom kan ik me slecht indenken dat mensen mijn styl afschuwelijk vinden en er de kriebels van krijgen. Dan kán haast niet...denk ik.
Alleen al het kijken naar plaatjes geeft me een gevoel van geluk.
dan begint het zo te borrelen dat ik me haast verliefd voel.
Ik kan intens genieten van mooie teinten, en wit hout om me heen.
Laatst hebben we onze muren geverfd en wat dingen aangepast in ons interieur, en wát een verademing is het wanneer ik de "juiste"sfeer om me heen heb.
Heel gek idee, wanneer je er over nadenkt, want waarom??? Hoe werkt zoiets in een mensenbrein??
Wie bepaald wat mooi is en wat niet?
Typisch iets voor mij om zoiets uit te pluizen en om erover na te denken. Maar plaatjes kijken in volledig ongevaarlijk en O wat een heerlijkheid!!!
Vooral als je het dan onthoud en naar je hand zet:
mooiïgheid...mooiïg heid. I love it!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Fijn als je een reactie achterlaat, ik ben heel benieuwd naar jullie mening , ervaring en kritiek. het wordt gewaardeerd!!