Ik zit vol boze wrokkigheid
ik het het in de loop der tijd
bemest en laten groeien
nog steeds kies ik mijn eigen kant
al loop ik dan in niemandsland
mijn plantjes te beproeien
Er is geen greintje tegenwind
op deze akker van 'ik-vind'
om mijn geluid te smoren
en wie het waagt om wijs te zijn
bespeel ik met mijn schone schijn
of krijgt de wind van voren!
Maar nu ik op de drempel kniel
omdat me alles tegenviel
nu ik mijn hoofd laat hangen
wilt u mij zonder dat ik bid
terwijl ik hier alleen maar zit
in zonnestralen vangen
mijn vader, heel eerlijk gezegd
ben ik niet meer waard dan een knecht
ik kan geen dochter wezen....
Kom dochter, kom maar, ga maar staan
Ik kleed je met een feestkleed aan
Ik zal jouw pijn genezen!
Ik ben de Tuinman, zie je wel
dus zet mij niet steeds buitenspel
Ik wil jouw onkruid wieden
mijn Geest is nu jouw tegenwind
je bent mijn kostbaar eigen kind
en Ik zal vruchten bieden!!
Loïs
Wat een mooi gedicht met prachtige beeldspraak.
BeantwoordenVerwijderenEcht helemaal geweldig.
Prachtig, diepgaand gedicht!
BeantwoordenVerwijderenZo mooi, die gedichten van jou!
BeantwoordenVerwijderenEn zo eerlijk ook!