zo moe van al dat moeten
wanneer mijn wekker gaat
dan denk ik: daag de groeten
ik wil de deken trekken
tot ver boven mijn leven
ik kan niet meer ontvangen
ik heb niets meer te geven!
Ik zie alleen maar was
en ongestreken kleren
ik zie alleen maar alles
wat de kinderen nog moeten leren
Ik zie de vieze ramen
géén pindakaas of vlokken
ik voel mijn zere lijf weer
raap slingerende sokken
ik bel met mijn vriendinnen
en luister naar hun tranen
en 'rustig' leid ik ruzies
in al te rechte banen
ik snak naar chocolade
terwijl ik écht moet lijnen
alsof ik van dit klagen
de kilo's laat verdwijnen
Waar is mijn rust, mijn vrede
Heer, alleen uw oren
wisten alles wat ik opbiecht
al lang van te voren
dus U weet hoe 't verder moet
wilt u mijn leven dragen
alleen U weet het antwoord
op mijn niet gestelde vragen
Vergeef mijn onvermogen
om alles te ontvouwen
U bent mijn hoop mijn redding
ik zal op U vertrouwen!
Loïs Lessom
ontroerend...ik wil wel erbij vermelden voor de anderen dat dit niet alleen een gedicht van jou is, maar ook het schilderij door jou is gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenEn wat hoop ik dat je een beetje meer rust krijgt.
Even een heeeeeeeeeele dikke afstands knuffel van mij.
BeantwoordenVerwijderen